Batalion ON „Zawiercie”

Batalion ON „Zawiercie”
Zawierciański batalion ON
Historia
Państwo II Rzeczpospolita
Rozformowanie1939
Dowódcy
Pierwszymjr Rudolf Geyer
Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
DyslokacjaZawiercie
FormacjaObrona Narodowa
Rodzaj wojskpiechota
Składtyp III
Górnośląska ON
Obrona Narodowa w 1939

Zawierciański Batalion Obrony Narodowej (batalion ON „Zawiercie”) – pododdział piechoty Wojska Polskiego II RP.

Formowane i zmiany organizacyjne

Batalion został sformowany w 1937 roku, w Zawierciu, w składzie Górnośląskiej Brygady ON. Wiosną 1939 roku został przeformowany na etat batalionu ON typ III. Jednostką administracyjną dla Zawierciańskiego batalionu ON był 11 pułk piechoty w Tarnowskich Górach. Jego dowódcą został mianowany mjr Rudolf Geyer.

W dniach 24-25 sierpnia 1939 roku, zgodnie z planem mobilizacyjnym „W”, skład osobowy Zawierciańskiego batalionu ON stał się zawiązkiem dla batalionu piechoty typu specjalnego nr 51, mobilizowanego w alarmie, w grupie jednostek oznaczonych kolorem niebieskim przez Komendę Rejonu Uzupełnień Zawiercie.

Baon piechoty nr 51 został włączony w skład 201 pułku piechoty jako jego I batalion.

Obsada personalna

Obsada personalna batalionu w marcu 1939 roku[1][a]:

  • dowódca batalionu – mjr Rudolf Geyer (*)[b]
  • dowódca 1 kompanii ON „Zawiercie” – kpt. Szczepaniak Kazimierz (*)[b]
  • dowódca 2 kompanii ON „Olkusz” – kpt. Szyszkowskl Konstanty (*)[b]
  • dowódca 3 kompanii ON „Siewierz” – kpt. piech. Tomczak Kazimierz I

Obsada „wojenna”[4]:

  • dowódca batalionu - mjr Rudolf Geyer
  • adiutant - NN
  • lekarz - ppor. rez. lek. med. Kinowski (ppor. dr med. Tuora)
  • dowódca 1 kompanii strzeleckiej (dawniej ON „Zawiercie”) - kpt. Kazimierz Szczepaniak
  • dowódca 2 kompanii strzeleckiej (dawniej ON „Olkusz”) - ppor. Anatol Garstka
  • dowódca 3 kompanii strzeleckiej (dawniej ON „Siewierz”) - kpt. Antoni Bulka
  • dowódca kompanii ckm - por. Fedorowicz (por. Adam Doboszyński)

Uwagi

  1. Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[2].
  2. a b c Gwiazdką oznaczono oficera, który pełnił jednoczenie więcej niż jedną funkcję[3].

Przypisy

Bibliografia

  • Kazimierz Pindel, Obrona Narodowa 1937-1939, Warszawa: Wydaw. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, ISBN 83-11-06301-X, OCLC 69279234.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
  • Piotr Zarzycki, Plan mobilizacyjny "W". Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny, Pruszków 1995, ​ISBN 83-85621-87-3​.
  • Władysław Steblik, Armia "Kraków" 1939, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1989, wyd. II, ​ISBN 83-11-07434-8​.
  • Batalion ON „Zawiercie”. Obrona Narodowa II RP 1937-1939. Serwis poświęcony formacjom Obrony Narodowej II RP i Przysposobienia Wojskowego Konnego. [dostęp 2018-08-20].

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Obrona Narodowa w 1939.jpg
Obrona Narodowa w 1939
Górnośląska ON.jpg
Górnośląska ON