Batalion ON „Zawiercie”
| ||
Historia | ||
Państwo | II Rzeczpospolita | |
Rozformowanie | 1939 | |
Dowódcy | ||
Pierwszy | mjr Rudolf Geyer | |
Działania zbrojne | ||
kampania wrześniowa | ||
Organizacja | ||
Dyslokacja | Zawiercie | |
Formacja | Obrona Narodowa | |
Rodzaj wojsk | piechota | |
Skład | typ III |
Zawierciański Batalion Obrony Narodowej (batalion ON „Zawiercie”) – pododdział piechoty Wojska Polskiego II RP.
Formowane i zmiany organizacyjne
Batalion został sformowany w 1937 roku, w Zawierciu, w składzie Górnośląskiej Brygady ON. Wiosną 1939 roku został przeformowany na etat batalionu ON typ III. Jednostką administracyjną dla Zawierciańskiego batalionu ON był 11 pułk piechoty w Tarnowskich Górach. Jego dowódcą został mianowany mjr Rudolf Geyer.
W dniach 24-25 sierpnia 1939 roku, zgodnie z planem mobilizacyjnym „W”, skład osobowy Zawierciańskiego batalionu ON stał się zawiązkiem dla batalionu piechoty typu specjalnego nr 51, mobilizowanego w alarmie, w grupie jednostek oznaczonych kolorem niebieskim przez Komendę Rejonu Uzupełnień Zawiercie.
Baon piechoty nr 51 został włączony w skład 201 pułku piechoty jako jego I batalion.
Obsada personalna
Obsada personalna batalionu w marcu 1939 roku[1][a]:
- dowódca batalionu – mjr Rudolf Geyer (*)[b]
- dowódca 1 kompanii ON „Zawiercie” – kpt. Szczepaniak Kazimierz (*)[b]
- dowódca 2 kompanii ON „Olkusz” – kpt. Szyszkowskl Konstanty (*)[b]
- dowódca 3 kompanii ON „Siewierz” – kpt. piech. Tomczak Kazimierz I
Obsada „wojenna”[4]:
- dowódca batalionu - mjr Rudolf Geyer
- adiutant - NN
- lekarz - ppor. rez. lek. med. Kinowski (ppor. dr med. Tuora)
- dowódca 1 kompanii strzeleckiej (dawniej ON „Zawiercie”) - kpt. Kazimierz Szczepaniak
- dowódca 2 kompanii strzeleckiej (dawniej ON „Olkusz”) - ppor. Anatol Garstka
- dowódca 3 kompanii strzeleckiej (dawniej ON „Siewierz”) - kpt. Antoni Bulka
- dowódca kompanii ckm - por. Fedorowicz (por. Adam Doboszyński)
Uwagi
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[2].
- ↑ a b c Gwiazdką oznaczono oficera, który pełnił jednoczenie więcej niż jedną funkcję[3].
Przypisy
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 664.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VIII.
- ↑ Obrona Narodowa 1939 ↓.
Bibliografia
- Kazimierz Pindel , Obrona Narodowa 1937-1939, Warszawa: Wydaw. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, ISBN 83-11-06301-X, OCLC 69279234 .
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
- Piotr Zarzycki, Plan mobilizacyjny "W". Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny, Pruszków 1995, ISBN 83-85621-87-3.
- Władysław Steblik, Armia "Kraków" 1939, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1989, wyd. II, ISBN 83-11-07434-8.
- Batalion ON „Zawiercie”. Obrona Narodowa II RP 1937-1939. Serwis poświęcony formacjom Obrony Narodowej II RP i Przysposobienia Wojskowego Konnego. [dostęp 2018-08-20].
|
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Obrona Narodowa w 1939
Górnośląska ON