Batalion Zapasowy 3 Pułku Wojsk Kolejowych
| Historia | |
| Państwo |  II Rzeczpospolita |
|---|---|
| Sformowanie | 1919 |
| Rozformowanie | 1921 |
| Tradycje | |
| Kontynuacja | 3 Pułk Wojsk Kolejowych |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | por. Adam Zarzycki |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | garnizon Poznań (Okręg Korpusu Nr VII) |
| Rodzaj sił zbrojnych | wojsko |
| Rodzaj wojsk | wojska kolejowe |
Batalion zapasowy 3 Pułku Wojsk Kolejowych („ b. zap. 3. p. woj. kol.”) – oddział saperów kolejowych Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Organizatorem i pierwszym dowódcą batalionu został por. Zarzycki Adam, który na podstawie rozkazu Sztabu Generalnego Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego nr. 92/19 z dnia 14 kwietnia 1919 r. zorganizował w Łodzi – Kadrę Wojsk Kolejowych nr 3. W miarę powiększania się stanu liczebnego Kadry, tworzono nowe kompanie i już 27 maja 1919 r. batalion posiadał 3 kompanie. Z dniem 15 września 1919 r. Kadrę Wojsk Kolejowych nr 3, przemianowano na 3 Kadrę Wojsk Kolejowych, którą dnia 1 lutego 1920 r. przemianowano na baon zapasowy 3 pułku wojsk kolejowych i utworzono 4 kompanię. W sierpniu 1920 r. batalion przegrupowano i utworzono: 1. kompanię sztabową, w skład której wchodzili wszyscy funkcyjni z działu administracyjno-gospodarczego i orkiestra, 2 kompanię ruchowo–telegraficzną, 3 kompanię drogowo-mostową, 4 kompanię ślusarsko-maszynową i 5 kompanię pociągów pancernych. Batalion od 28 sierpnia 1919 do marca 1921 r. wysłał jako uzupełnienie w pole: 11 kompanii marszowych, 10 kompanii roboczych, 1 kompanię jeńców, wyszkolono 13 roczników żołnierzy z poboru, 1016 ochotników i 1500 pracowników kolejowych; zdemobilizowano 11 roczników. Batalion posiadał dobrze wyposażone szkoły fachowe do szkolenia poglądowego, szkołę podoficerską, kursy fachowe oficerskie, własny Sąd Pułkowy, szkołę analfabetów, kasyno oficerskie, świetlicę z biblioteką, jadalnię żołnierską, sklep żołnierski, teatr żołnierski, orkiestrę dętą i smyczkową. W marcu 1921 batalion został przeniesiony z Łodzi do Poznania na Cytadelę, Dnia 5 lipca 1921 r. batalion zapasowy przemianowano na 3 pułk wojsk kolejowych, którego dowództwo objął ppłk inż. Szyman Józef i tym samym batalion przestał istnieć jako samodzielny pododdział[1].
Obsada batalionu
- por. Zarzycki Adam – dowódca batalionu,
- kpt. Sawanek R. – dowódca 1 kompanii sztabowej,
- ppor. Michalczyk W. – dowódca 2 kompanii ruchowo–telegraficznej,
- por. inż. Butkiewicz Al. – dowódca 3 kompanii drogowo–mostowej,
- ppor. Puchalski W. – dowódca 4 kompanii ślusarsko-maszynowej,
- por. Tarnawski Ad. – dowódca 5 kompanii pociągów pancernych.
Oficerowie batalionu
- kpt. Peszyński,
- por. Adam Pinkas,
- por. Filipowski[1],
- ppor. Newelski Stefan[2],
- ppor. Żaczyński Eugeniusz[3],
- ppor. Wajdemar Bronisław[4],
- ppor. Ułaszyn Cyprian[5].
Przypisy
- ↑ a b Żołnierz Wielkopolski nr. 28 z 1 października 1924 r. s. 2-3
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych nr. 42 z 15 kwietnia 1919 r.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 13 z 10 kwietnia 1920 r.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 30 z 11 sierpnia 1920 r.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 34 z 8 września 1920 r,
Bibliografia
- Włodzimierz Becker, Franciszek Idkowiak: Poznańscy saperzy 1919 - 1939. Poznań: Pantera Books, 2016. ISBN 978-83-61960-28-7.
- Włodzimierz Becker, Franciszek Idkowiak, Wojska inżynieryjno-saperskie na terenie Wielkopolski 1918-1939, Leszno-Poznań 2011, Instytut im. gen. Stefana Grota Roweckiego, ISBN 978-83-61960-10-2.
- Żołnierz Wielkopolski nr. 28 z 1 października 1924 r.
| Rodowód | |
|---|---|
| Naczelne władze wojskowe | |
| Rodzaje sił zbrojnych | |
| Formacje |
|
| Bronie |
|
| Służby | |
| WP w 1939 | |
| Inne |
|
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).