Bateria Artylerii KOP „Kleck”
| ||
Historia | ||
Państwo | II Rzeczpospolita | |
Sformowanie | 1937 | |
Rozformowanie | 1939 | |
Nazwa wyróżniająca | „Kleck” | |
Dowódcy | ||
Ostatni | kpt. Zbigniew Józef Nowakowski | |
Działania zbrojne | ||
kampania wrześniowa bitwa pod Szackiem bitwa pod Wytycznem | ||
Organizacja | ||
Dyslokacja | Kleck | |
Rodzaj sił zbrojnych | wojsko | |
Rodzaj wojsk | artyleria | |
Podległość | Pułk KOP „Snów” Suwalska Brygada Kawalerii Grupa KOP gen. Orlik-Rückemanna |
Bateria Artylerii KOP „Kleck” (ba KOP „Kleck”) – pododdział artylerii Korpusu Ochrony Pogranicza.
Historia baterii
Bateria sformowana została we wrześniu 1937 roku, w Klecku, w pow. nieświeskim (woj. nowogródzkie), na podstawie rozkazu L.dz. 3591/tjn. Og. Org./37 dowódcy KOP z 26 sierpnia 1937 roku. Pododdział w składzie dwóch działonów podporządkowany został dowódcy Pułku KOP „Snów”. Pod względem wyszkolenia podlegał dowódcy 9 Grupy Artylerii. Rok później na podstawie rozkazu L.dz. 3602/tjn. Og. Org./38 dowódcy KOP z 31 sierpnia 1938 roku dokonano zmian w organizacji jednostek artylerii KOP. Między innymi nowy etat otrzymała Bateria Artylerii „Kleck”.
Według organizacji pokojowej w baterii pełniło służbę 3 oficerów, 11 podoficerów zawodowych i nadterminowych, 59 szeregowców oraz 54 konie.
W kwietniu 1939 roku bateria wraz z Batalionem KOP „Słobódka” została zmobilizowana, przegrupowana do rejonu Augustowa i podporządkowana dowódcy SGO „Narew”.
Na początku kampanii wrześniowej bateria razem z 3 Pułkiem Piechoty KOP i Batalionem KOP „Sejny” wchodziła w skład Suwalskiej BK. Bezpośredniego udziału w działaniach wojennych nie brała. 9 września Zgrupowanie „Augustów” (3 pp KOP, bKOP „Sejny” i ba KOP „Kleck”) podporządkowane zostało dowódcy OK III. W nocy z 13 na 14 września bateria odjechała ze stacji Augustów do Małopolski Wschodniej. 17 września, wobec przecięcia szlaków prowadzących do Lwowa, bateria wyładowana została na linii kolejowej Sarny (pow. sarneński) - Kostopol (pow. kostopolski) w województwie wołyńskim. Po wyładowaniu weszła w skład dywizjonu artylerii improwizowanego w Ośrodku Zapasowym Artylerii Lekkiej Nr 3 w Prużanie. Dywizjonem dowodził mjr art. st. sp. Stefan Czernik. Następnie dywizjon podporządkowany został bezpośrednio dowódcy Grupy KOP gen. Orlik-Rückemanna. W składzie tej grupy bateria wzięła udział w bitwie pod Szackiem i Wytycznem.
Obsada personalna baterii we wrześniu 1939
- dowódca – kpt. Zbigniew Józef Nowakowski
- oficer zwiadowczy – por. Michał Klepacki
- oficer ogniowy – por. Bronisław Matysiak
Bibliografia
- Wilhelm Orlik-Rückemann, Ze sprawozdania dowódcy Korpusu Ochrony Pogranicza o działalności podczas wojny W: Wrzesień 1939 w relacjach i wspomnieniach, wybór i oprac. Mieczysław Cieplewicz, Eugeniusz Kozłowski, Wydawnictwo MON, Warszawa 1989, ISBN 83-11-07709-6, s. 741-769,
- Jerzy Prochwicz, Andrzej Konstankiewicz, Jan Rutkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Barwa i Broń, 2003. ISBN 83-900217-9-4.
- Jerzy Prochwicz. Korpus Ochrony Pogranicza w przededniu wojny, Część I. Powstanie i przemiany organizacyjne KOP do 1939 r. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3 (149), s. 148-160, 1994. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN 0043-7182.
- Jerzy Prochwicz. Korpus Ochrony Pogranicza w przededniu wojny, Część II. Przemiany organizacyjne i przygotowania wojenne KOP w 1939 roku. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 4 (150), s. 148-160, 1994. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN 0043-7182.
- Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
- Eugeniusz Kozłowski, Wojsko Polskie 1936-1939. Próby modernizacji i rozbudowy, Wydawnictwo MON, Warszawa 1964, wyd. I, s. 215.
- Ludwik Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Wydawnictwo Lubelskie, wyd. II, Warszawa 1986, ISBN 83-222-0377-2, s. 251, 393.
|
|
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Rozmieszczenie i podległość jednostek artylerii Korpusu Ochrony Pogranicza w 1938
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Korpus Ochrony Pogranicza na granicy wschodniej Rzeczypospolitej w 1938