Baterie słoneczne ISS
.jpg)
Baterie słoneczne ISS – zespół ogniw słonecznych zastosowanych na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS), ze względu na to, iż światło słoneczne jest jedynym łatwo dostępnym źródłem energii na orbicie. Spośród wielu baterii słonecznych ISS największe są dwa, zbudowane w Stanach Zjednoczonych, bliźniacze panele (każdy ma długość 34 m i szerokość 12 m) zamontowane na kratownicy ITS P6.
Projekt budowy rosyjskiego modułu zasilającego – Science Power Platform – został wstrzymany.
ITS P6, S6, P3/P4, S3/S4 Photovoltaic Module
Integrated Truss Structure P6 to jeden z fragmentów potężnej konstrukcji żebrowej, której zasadniczym elementem są panele baterii słonecznych oraz radiatory. Identycznymi jednostkami, instalowanymi w różnych etapach budowy, są ITS S3/S4, ITS S6 oraz ITS P3/P4. Segment ITS P6, podobnie jak bliźniacze ITS P3/P4 oraz ITS S3/S4 i ITS S6 waży 7711 kg, wyposażony jest w potężne blankiety baterii słonecznych, których długość jednego skrzydła panelu wynosi 31,5 m, natomiast długość rdzenia żebrowego samego segmentu to 9 m. Jeden blankiet składa się z 84 paneli, z czego 82 pokryte są fotoreceptorami. Każdy panel składa się z 200 takich komórek, co daje razem liczbę 262 400 komórek w ośmiu potężnych blankietach paneli.
Panele baterii słonecznych mogą obracać się i dostosowywać do położenia stacji względem Słońca, dostarczając stacji prądu stałego na poziomie 160 woltów (nagromadzona energia kumulowana jest w specjalnych bateriach ogniw fotowoltaicznych). Zmagazynowany prąd dostarczany jest do wszystkich modułów stacji, jednakże pierwszeństwo mają moduły „zachodnie”, natomiast alternatywnie zasilane mogą być także moduły rosyjskie (które pomimo to posiadają własny system zasilania). Dzięki rozbudowanemu systemowi zasilania, nawet przebywająca w danej chwili w cieniu stacja kosmiczna, nie będzie narażona na utratę zasilania, a nawet na jego wahania. Razem, wspomniane cztery segmenty wytwarzać będą prąd elektryczny o mocy 78 kilowatów. Panele mają dostarczać zasilanie przez okres 15 lat, ale przypuszczalnie posłużą dłużej. Na system paneli składa się także mechanizm rotujący (tzw. SARJ), pozwalający ustawiać panele pod właściwym kątem względem Słońca, z wydajnością 4° na minutę. Na wszystkich zintegrowanych strukturach nośnych zainstalowane są także systemy radiatorów, mających za zadanie chłodzić układy stacji. Po żebrowej konstrukcji tych segmentów porusza się Mobile Servicing System oraz dwie małe platformy naukowe CETA Cart A i CETA Cart B.
ITS P6 został wyniesiony na orbitę jako pierwszy z tych bliźniaczych elementów w misji montażowej 4A: STS-97 (30 listopada 2000), a następnie domontowany do struktury nośnej ITS Z1. W październiku 2007, w ramach misji 10A (STS-120), został zdeinstalowany z dotychczasowej pozycji i ponownie domocowany, lecz tym razem do segmentu ITS P5[1]. Pozostałe, bliźniacze struktury kratownicowe z panelami słonecznymi weszły w skład struktury stacji w następujących lotach montażowych: ITS P3/P4 – 12A, ITS S3/S4 – 13A, ITS S6 – 15A.
Segmenty z panelami słonecznymi oraz pomniejszymi systemami tam zainstalowanymi, skonstruowane zostały przez wydział Rocketdyne firmy Boeing.
Etapy montażu paneli słonecznych
| Element | Oznaczenie misji | Data startu | Długość (m) | Średnica (m) | Masa (kg) |
|---|---|---|---|---|---|
| P6 Truss – Solar Array | 4A – STS-97 | 30 listopada 2000 | 73,2 | 10,7 | 15 900 |
| P3/P4 Truss – Solar Array | 12A – STS-115 | 9 września 2006 | 73,2 | 10,7 | 15 900 |
| S3/S4 Truss – Solar Array | 13A – STS-117 | 8 czerwca 2007 | 73,2 | 10,7 | 15 900 |
| S6 Truss – Solar Array | 15A – STS-119 | 15 marca 2009 | 73,2 | 10,7 | 15 900 |
Przypisy
- ↑ ISS Assembly Mission 10A (ang.). NASA, 2007-11-29. [dostęp 2014-06-29].
Bibliografia
- Maciej Weiss, Michał Moroz: Moduły stacji (pol.). W: ISS: przyszłość na orbicie [on-line]. [dostęp 2014-06-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-19)].
| |||||||||||||
Media użyte na tej stronie
ISS SVG for section icon
International Space Station an 9 December 2000 after installation of the P6 Truss by STS-97
Astronaut Soichi Noguchi, STS-114 mission specialist representing Japan Aerospace Exploration Agency (JAXA), participates in the mission’s first scheduled session of extravehicular activity (EVA). Noguchi and crewmate Stephen K. Robinson (out of frame) completed a demonstration of Shuttle thermal protection repair techniques and enhancements to the International Space Station’s attitude control system during the successful 6-hour, 50-minute spacewalk.
ROS Solar arrays
Original description:
This view of the International Space Station (ISS) was taken while it was docked with the Space Shuttle Atlantis and shows parts of all but one of the current components. From the top are the Progress supply vehicle, the Zvezda service module, and the Zarya functional cargo block (FGB). The Unity, now linked to the docking system of the Atlantis in the cargo bay, is out of view at bottom. A multicolored layer signals a sunset, in accordance with the stations normal direction of travel and normal orientation, this is also confirmed by the surrounding sequence of images.
This digital artist's concept shows the (original planned configuration of the) International Space Station passing above the straits of Gibraltar and the Mediterranean Sea after all assembly is completed in 2003. The completed station will be powered by almost an acre of solar panels and have a mass of almost 1 million pounds. The pressurized volume of the station will be roughly equivalent to the space inside two jumbo jets. Station modules will be provided by the U.S., Russia, Europe and Japan. Canada will provide a mechanical arm and "Canada hand." In total, 16 countries are cooperating to provide a state-of-the-art complex of laboratories in the weightless environment of Earth orbit. The first piece of the station is scheduled to launch in June 1998, beginning a challenging five-year, 45-flight sequence of assembly in orbit.
Space Shuttle Atlantis astronauts spread a second set of wings for the International Space Station today. The new solar arrays were fully extended at 7:44 a.m CDT. The new arrays span a total of 240 feet and have a width of 38 feet. They are attached to the station's newest component, the P3/P4 integrated truss segment. The installation of the P3/P4, which occurred Tuesday, and the deployment of the arrays set the stage for future expansion of the station.
Earth's horizon and the International Space Station's solar array panels are featured in this image photographed by the Expedition 17 crew in August 2008.