Batyżowiecki Szczyt

Batyżowiecki Szczyt Batizovský štít
Batyżowiecki Szczyt nad Batyżowieckim Stawem
Państwo	Słowacja
Pasmo	Tatry, Karpaty
Wysokość	2448 m n.p.m.
Wybitność	93 m
Pierwsze wejście	13 czerwca 1900 r. Karl Jurzyca i Jozef Galko-Rusnák
Położenie na mapie Tatr Batyżowiecki Szczyt
49°09′55″N 20°07′24″E/49,165278 20,123333

Widok z Doliny Batyżowieckiej na Batyżowiecki Szczyt i Gerlach

Batyżowiecki Szczyt, Wielki Batyżowiecki Szczyt (słow. Batizovský štít, niem. Botzdorfer Spitze, węg. Batizfalvi-csúcs) – najwyższy szczyt (2448 m n.p.m.) głównej grani Tatr na odcinku zamykającym od północnego wschodu Dolinę Batyżowiecką (Batizovská dolina). Jednocześnie jest to granica tej doliny z systemem Doliny Białej Wody (Bielovodská dolina). Dolina Kacza (Kačacia dolina) graniczy z Doliną Batyżowiecką na odcinku od Zmarzłego Szczytu (Popradský Ľadový štít) do Zadniego Gerlacha (Zadný Gerlach). Batyżowiecki Szczyt znajduje się pomiędzy Kaczym Szczytem (Kačací štít) a Zadnim Gerlachem, w pobliżu masywu Gerlacha. Grań od Zmarzłego do Batyżowieckiego Szczytu nosi nazwę Batyżowieckiej Grani, znajdują się w niej kolejno:

• Zmarzły Szczyt (Popradský Ľadový štít, 2390 m),
• Jurgowskie Wrótka (Popradská Ľadová štrbina),
• Jurgowska Przełęcz (Vyšné kačacie sedlo),
• Kaczy Szczyt (Kačací štít, 2401 m),
• Kacze Wrótka (Prostredné kačacie sedlo),
• Kacze Czuby (Kačací hrb),
• Kacza Przełęcz (Nižné kačacie sedlo),
• Batyżowiecka Turniczka (Batizovská vežička),
• Niżnia Batyżowiecka Szczerbina (Nižná Batizovská štrbina),
• Batyżowiecka Kopa (Batizovská kopa),
• Pośrednia Batyżowiecka Szczerbina (Prostredná Batizovská štrbina),
• Batyżowiecka Igła (Batizovská ihla),
• Mały Batyżowiecki Szczyt (Malý Batizovský štít, ok. 2445 m),
• Wyżnia Batyżowiecka Szczerbina (Vyšná Batizovská štrbina),
• Wielki Batyżowiecki Szczyt^[1].

Od wschodu Batyżowiecki Szczyt graniczy z masywem Zadniego Gerlacha. Pomiędzy tymi szczytami znajdują się:

• Zachodnia Batyżowiecka Przełęcz (Zapadné Batizovské sedlo),
• Batyżowieckie Czuby (Batizovský hrb),
• Wschodnia Batyżowiecka Przełęcz (Východné Batizovské sedlo)^[1],
• Targana Turnia (Biskupská čiapka)^[2].

Na południe od masywu Batyżowieckiego Szczytu z dna Doliny Batyżowieckiej wyrasta odosobniona turnia Kościołek, oddzielona szeroką i płaską Pasternakową Przehybą^[3].

W kierunku obu dolin ściany szczytu opadają ścianami z olbrzymich płyt na wysokość 150-300 m. Poprowadzono nimi wiele dróg wspinaczkowych. Szczyt jest niedostępny dla turystów.

Nazwa szczytu i doliny pochodzi od nazwy wsi Batyżowce.

Historia

Pierwsze wejścia turystyczne:

• Karl Jurzyca i Jozef Galko-Rusnák, 13 czerwca 1900 r. – letnie,
• Zygmunt Klemensiewicz i Jerzy Maślanka, 5 kwietnia 1909 r. – zimowe^[3].

Przypisy

Bibliografia

• Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XI. Wschodni Szczyt Żelaznych Wrót – Batyżowieckie Czuby. Warszawa: Sklep Podróżnika, 1992, s. 114-144.
• Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.
• Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.