Bazyli Wierzbicki

Bazyli Piotr Wierzbicki

herb Jastrzębiec
pułkownik
Data urodzenia	14 czerwca 1776
Data i miejsce śmierci	16 sierpnia 1852 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1791-1813
Siły zbrojne	Wojsko I Rzeczypospolitej Legiony Polskie we Włoszech Armia Księstwa Warszawskiego, Wielka Armia
Jednostki	10 Regiment Pieszy Ordynacji Rydzyńskiej, Legiony Polskie we Włoszech, dywizja nabużańska
Stanowiska	szef sztabu, dowódca dywizji
Odznaczenia

Bazyli Piotr Wierzbicki (ur. 14 czerwca 1776, zm. 16 sierpnia 1852 w Warszawie) – żołnierz I Rzeczypospolitej, oficer legionów polskich we Włoszech, Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego.

Życiorys

Pochodził z rodziny Jana Wierzbickiego h. Jastrzębiec, dziedzica dworu w Żakowie^[1] oraz jego żony Franciszki Olszewskiej i urodził się 14 czerwca 1776.

W 1791 już służył jako kadet w 10 pułku piechoty pod dowództwem Działyńskiego. W 1796 zgłosił się na ochotnika do armii francuskiej. Służył w legionach polskich w stopniu majora. W latach 1802-1805 był na Santo Domingo, co opisał później w swoich wspomnieniach opublikowanych w 1917 przez Artura Oppmana^[2].

Brał udział w wojnie z Rosją 1812 i dowodził dywizją nadbużańską, w bitwie pod Lipskiem dostał się do niewoli. Następnie złożył dymisję i osiadł w swoim majątku Jędrzejnik, poświęcając się gospodarowaniu na roli. Przez swoich sąsiadów został wybrany na sędziego pokoju.

Żonaty był dwukrotnie, pierwszą żoną była Maria z domu Arrighini z którą miał córkę Celestynę zamężną za Franciszka Leszczyńskiego^[3]. Drugą żoną była Teofila z d. Lenart z którą miał sześcioro dzieci: Bronisławę, Hipolita, Jana Jakuba, Justynę Bogumiłę, Natalię i Stefana Adolfa.

Pod koniec życia przeniósł się do Warszawy, gdzie zmarł 16 sierpnia 1852 i pochowany został na cmentarzu ewangelicko-reformowanym^[4].

Przypisy

Bibliografia

• Bazyli Piotr Wierzbicki h. Jastrzębiec, M.J. Minakowski: Wielka Genealogia Minakowskiego [dostęp 2021-05-08] .