Bazylika św. Mikołaja w Bari

Bazylika św. Mikołaja Cudotwórcy

Basilica di San Nicola

(c) Berthold Werner, CC BY-SA 3.0
Państwo	Włochy
Region	Apulia
Miejscowość	Bari
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
bazylika mniejsza • nadający tytuł	od 1919 Benedykt XV
Wezwanie	św. Mikołaja Cudotwórca
Przedmioty szczególnego kultu
Relikwie	św. Mikołaja Cudotwórcy
Historia Data rozpoczęcia budowy 1087 Data zakończenia budowy 1103 Data poświęcenia 1197
Położenie na mapie Bari Bazylika św. Mikołaja Cudotwórcy
Położenie na mapie Włoch Bazylika św. Mikołaja Cudotwórcy
Położenie na mapie Apulii Bazylika św. Mikołaja Cudotwórcy
41°07′48,94″N 16°52′13,01″E/41,130261 16,870281
Strona internetowa

fot. Rafał Korzeniowski

Bazylika św. Mikołaja Cudotwórcy w Bari (wł. Basilica di San Nicola di Bari) – romańska bazylika mniejsza znajdująca się w mieście Bari, stolicy włoskiej prowincji Apulia. Uważana jest za symbol miasta i jeden z najcenniejszych zabytków architektury romańskiej we Włoszech. Jest celem pielgrzymek zarówno dla katolickich, jak i prawosławnych wiernych.

Historia

Początek budowy świątyni łączy się ze sprowadzeniem w 1087 roku do Bari z małoazjatyckiej Myry relikwii świętego Mikołaja po zdobyciu miasta przez muzułmanów. Tymczasowo były one przechowywane w miejscowym klasztorze benedyktynów. Jako lokalizacje przyszłej świątyni zgodnie z sugestią opata Eliasza wybrano teren, na którym wznosił się niegdyś pałac bizantyńskiego namiestnika (Katepano), zniszczony podczas najazdu Normanów.

W 1098 roku, w krypcie nieukończonej jeszcze bazyliki odbył się synod, zwołany przez papieża Urbana II, w którym brało udział około 185 arcybiskupów, biskupów i opatów a także niższych rangą duchownych. Budowa zakończyła się prawdopodobnie w 1103 roku.

W katedrze pochowana została polska królowa Bona Sforza d’Aragona.

Mauzoleum królowej Bony Sforzy

Pomnik grobowy królowej Bony powstał w latach 1589-1593 na zamówienie i z funduszy jej córki Anny Jagiellonki. Grób znajduje się za ołtarzem głównym, na wklęsłej ścianie absydy i został wykonany z białego i czarnego marmuru. Między kolumnami znajdują się nisze, a w nich postaci św. Mikołaja z Bari (patrona miasta) i św. Stanisława (patrona Polski). Na tle środkowej niszy, na lwich łapach spoczywa czarny sarkofag, na którym klęczy postać królowej. Poniżej sarkofagu znajduje się postument, a na nim czarna, marmurowa płyta z nieczytelną inskrypcją (znany jest jej tekst z relacji Starowolskiego). Flankują ją dwie półleżące alegoryczne postaci kobiece ze słabo czytelnymi kartuszami z herbem Bony i Królestwa Polskiego. Postać z lewej strony z koroną być może jest alegorią Polski.

W wyniku prac konserwatorskich przeprowadzonych w latach 20. XX wieku obecny wygląd jest zubożony, ponieważ usunięto płaskorzeźbę wyobrażającą Zmartwychwstanie Chrystusa z obeliskami z kulami oraz sięgający górnej części okna dekoracja stiukowo-malarska wykonywana do 1596 roku i przedstawiająca postaci świętych związanych z Polską (św. Kazimierza Królewicza, św. Jadwigi Śląskiej, św. Stanisława Kostki i św. Ludwika Gonzagi) i królów (Anny Jagiellonki, Zygmunta III Wazy, Jana Kazimierza i Marii Ludwiki Gonzagi)^[1].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona bazyliki