Bazylika św. Pudencjany w Rzymie
Kościół tytularny | |||||||||||||||||
Fasada bazyliki | |||||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | Rzym | ||||||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||||
Parafia | Santi Vitale e Compagni Martiri in Fovea[1] | ||||||||||||||||
Bazylika mniejsza | od niepamiętnych czasów | ||||||||||||||||
Wezwanie | św. Pudencjany | ||||||||||||||||
Wspomnienie liturgiczne | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
![]() | |||||||||||||||||
Strona internetowa |
Bazylika św. Pudencjany w Rzymie (wł. Basilica di Santa Pudenziana) − kościół tytularny, bazylika mniejsza przy Via Urbana w rione Monti.
Świątynia ta jest kościołem rektoralnym parafii Santi Vitale e Compagni Martiri in Fovea oraz kościołem tytularnym, mającym również rangę bazyliki mniejszej[1]. Jest też kościołem stacyjnym z trzeciego wtorku Wielkiego Postu.
Lokalizacja
Kościół znajduje się w I. Rione Rzymu – Monti przy Via Urbana 160[1].
Patronka
Patronką świątyni jest św. Pudencjana[3] – rzymianka, która poniosła śmierć męczeńską za wiarę chrześcijańską w I lub II wieku. Była córką senatora św. Pudensa i siostrą św. Praksedy. Rodzina nawróciła się na chrześcijaństwo za sprawą św. Piotra, który następnie miał mieszkać u nich siedem lat.
Historia
W trakcie wykopalisk archeologicznych pod aktualną bazyliką odnaleziono pozostałości zabudowy mieszkalnej z I wieku p.n.e.-II wiek n.e. Przyjmuje się tradycję związaną z istnieniem w tym miejscu domus ecclesiae. Kościół wzniesiono pod koniec IV wieku. W absydzie świątyni zachowała się jedna z najstarszych rzymskich chrześcijańskich mozaik absydalnych z 1. poł. V wieku. Romańska wieża pochodzi z XIII wieku. W 1588 zlikwidowano boczne nawy, czyniąc z bazyliki świątynię jednonawową. Fasada kościoła została odrestaurowana na życzenie kardynała Napoleona Lucjana Bonaparte w 1870. Obecna struktura budowli jest owocem prac restauracyjnych przeprowadzonych pod koniec XVI wieku na życzenie kardynała Enrico Caetaniego[2].
Freski w kopule są dziełem Niccolò Circignaniego. We wnętrzu kościoła znajdują się dzieła: Bernardino Nocchiego, Giovan Battisty Della Porta, Achille Tamburiniego, Lazzaro Baldiego, Carlo Maderno[2].
Obecnie bazylika stanowi główny ośrodek duszpasterski dla filipińskich katolików. Jest kościołem tytularnym niemieckiego kardynała Joachima Meisnera. Zaś w latach 1883-1888 był kościołem tytularnym polskiego kardynała Włodzimierza Czackiego[4].
Architektura i sztuka
Fasada bazyliki jest dwukondygnacyjna[5]. Wejście zostało zrekonstruowane w XVI wieku z użyciem średniowiecznych materiałów[5]. Fryz nad drzwiami ozdobiony jest płaskorzeźbą z XI wieku, natomiast w tympanonie znajduje się fresk Antonio Manno z 1870 roku przedstawiający Matkę Bożą z Dzieciątkiem[5]. Fronton zdobi malowidło Chrystusa w chwale adorowanego przez aniołów[5].
Nad prezbiterium wznosi się kopuła autorstwa Francesco Capriani da Volterra, zdobi ją fresk Niccolò Circignaniego[6]. W ołtarzu głównym znajduje się obraz autorstwa Bernardino Nocchi z 1803 roku Apoteoza św. Pudencjany[5].
Mozaika z V w.
Mozaika w apsydzie została wykonana za pontyfikatu papieża Innocentego I. Na mozaice Chrystus trzyma księgę z napisem: Dominus Servator Ecclesiae Pudentianae (łac. Pan zachował kościół Pudencji). Jest to nawiązanie do faktu, że bazylika nie ucierpiała w czasie najazdu Wizygotów pod wodzą Alaryka w 410. Głównym motywem mozaiki jest panowanie Chrystusa nad Państwem Bożym, co wpisywało się w głoszoną przez Kościół po soborach w Nicei i Konstantynopolu doktrynę chrystologiczną o prawdziwym bóstwie i prawdziwym człowieczeństwie Zbawiciela. Niezniszczalność Kościoła, zaprezentowana na mozaice jako dominacja Pana i stabilność jego władzy, przedstawiona została w wywodzie doktrynalnym w Państwie Bożym napisanym przez Augustyna z Hippony kilka lat później. Mozaika z Bazyliki św. Pudencjany w Rzymie stała się modelem dla następnych mozaik bizantyjskich z VIII-IX wieku, przedstawiających Chrystusa jako Pantokratora[7].
W centralnej części mozaiki dominuje postać Pantokratora w złotej szacie na tronie. Ponad nim przedstawiony został ozdobny krzyż na skale (crux gemmata). Skała wznosi się pośród zabudowy Nowego Jeruzalem. Na niebie unoszą się cztery wyobrażenia apokaliptycznych istot żyjących: człowieka, lwa, wołu i orła[8]. W dolnej części mozaiki znajduje się grupa siedzących Apostołów i dwie niewiasty, z których jedna symbolizuje chrześcijan nawróconych z pogaństwa (trzyma wieniec nad głową św. Pawła, łysego, ubranego w togę rzymską), druga chrześcijan nawróconych z judaizmu (trzyma wieniec nad głową św. Piotra z bujnym siwym zarostem, ubranego w sposób odmienny od Pawłowego)[9].
Kaplice boczne
Pierwsze trzy przęsła prawej nawy zostały zamurowane i tworzą kaplicę św. Augustyna[5]. Znajduje się w niej obraz św. Augustyna szkoły Pietro da Cortona oraz Wniebowzięcie Ludovico Gimignianiego[5].
W kaplicy św. Piotra ulokowano grupę rzeźbiarską Chrystus przekazujący klucze św. Piotrowi, dzieło Giovan Battisty della Porta z 1594 roku[5].
Kaplica Caetani powstała na zlecenie kardynała Enrico Caetani[5]. Projektantem kaplicy był Francesco Volterra, a po jego śmierci w 1601 roku, Carlo Maderno[5]. W ołtarzu znajduje się płaskorzeźba Pokłon Trzech Króli, dzieło Pietro Paolo Olivièri (ukończone przez Camillo Mariani)[5]. Paolo Rossetti w 1621 roku wykonał mozaikę lunety przedstawiającą święte Praksedę i Pudencjanę zbierające krew męczenników[5].
Kardynałowie prezbiterzy
Bazylika św. Pudencjany jest jednym z kościołów tytularnych nadawanych kardynałom-prezbiterom (Titulus Sanctae Pudentianae)[10].
- Asterius (499)
- Bassus (595)
- Sergiusz (732-745)
- Roman (853)
- Ursus (869)
- Benedykt (1082-1101)
- Jan (1111)
- Corrado Demetri (1114-1128)
- Giovanni Dauferio (1130-1133 w obediencji Anakleta II; ponownie 1134)
- Griffone (1138-1139)
- Presbitero (1140)
- Piotr (1140-1144)
- Guido Puella CanReg (1144-1157)
- Jan (obediencja wiktoryńska 1160-1172?)
- Boso CanReg (1165-1178)
- Paolo Scolari (1180)
- Giordano de Ceccano OCist (1188-1206)
- Pietro Sasso (1206-1218)
- Bartolomeo (1227-1231)
- Girolamo Masci OFM (1279-1281)
- Robert de Pontigny OCist (1294-1305)
- Guillaume Arrufat des Forges (1305-1311)
- Raymond de Saint-Sever OSB (1313-1317)
- Pierre Desprès (1320-1322), in commendam (1322-1361)
- Renoul de Monteruc (obediencja rzymska 1378-1382)
- Marino Giudice (obediencja rzymska 1383-1385)
- Bertrand de Chanac (obediencja awiniońska 1386-1396)
- Bartolomeo Uliari OFM (obediencja rzymska 1389-1396)
- Angelo d’Anna de Sommariva OSBCam (obediencja rzymska i pizańska 1404?-1412)
- Otón de Moncada i de Luna (obediencja bazylejska 1440-1448)
- Guillaume d’Estouteville, komendatariusz (1459-1483)
- Rodrigo Borgia, komendatariusz (1483-1492)
- Guillaume Briçonnet (1495-1507 i ponownie 1514)
- Pietro Isvalies (1507-1511)
- Matthäus Schinner (1511-1522)
- Gianvincenzo Carafa (1528-1537)
- Rodolfo Pio di Carpi (1537)
- Ascanio Parisani (1540-1549)
- Giovanni Angelo de Medici (1549-1550 i ponownie 1552-1553)
- Scipione Rebiba (1556-1565)
- Francisco Pacheco de Toledo (1565)
- Gianfrancesco Gambara (1565-1570)
- Paweł Burali d’Arezzo CRT (1570-1578)
- Claude de la Baume (1580-1584)
- Enrico Caetani (1586-1599)
- Ascanio Colonna (1599-1606)
- Innocenzo del Bufalo-Cancellieri (1606-1607)
- Bonifazio Caetani (1607-1617)
- Roberto Ubaldini (1617-1621)
- Antonio Caetani (1621-1624)
- Luigi Caetani (1626-1642)
- Alderano Cibo (1645-1668)
- Rinaldo d’Este (1668-1671)
- Gaspare Carpegna (1671-1672)
- Girolamo Gastaldi (1673-1677)
- Federico Caccia (1696-1699)
- Giovanni Maria Gabrielli OCist (1700-1711)
- Ferdinando Nuzzi (1716-1717)
- Carlos de Borja-Centellas y Ponce de León (1721-1733)
- Giuseppe Spinelli (1735-1752)
- Antonio Sersale (1754-1775)
- Andrea Gioannetti OSBCam (1778-1800)
- Laurentius Litta (1801-1814)
- Fabrizio Sceberras Testaferrata (1818-1843)
- Tommaso Pasquale Gizzi (1844-1849)
- Nicholas Wiseman (1850-1865)
- Napoleon Lucjan Bonaparte (1868-1879)
- Domenico Sanguigni (1880-1882)
- Włodzimierz Czacki (1883-1888)
- Giuseppe Benedetto Dusmet OSBCas (1889-1894)
- Victor-Lucien-Sulpice Leçot (1894-1908)
- Francis Bourne (1911-1935)
- Luigi Maglione (1936-1944)
- Jules-Géraud Saliège (1946-1956)
- Alberto di Jorio (1958-1967 jako kardynał diakon; 1967-1979 jako kardynał prezbiter)
- Joachim Meisner (1983-2017)
- Thomas Aquino Man’yō Maeda (od 28 czerwca 2018)
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c Chiesa rettoria santa Pudenziana al Viminale w serwisie Diocesi di Roma. [dostęp 2018-11-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-30)]. (wł.).
- ↑ a b c Benvenuti nella Basilica di Santa Pudenziana in Roma. www.stpudenziana.org. [dostęp 2014-12-16]. (wł.).
- ↑ Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 4: M-P. Kraków: WAM, 2000, s. 687-688. ISBN 83-7097-671-9. (pol.).
- ↑ David M. Cheney: Santa Pudenziana. www.catholic-hierarchy.org, 2014-02-28. [dostęp 2014-12-16]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l Santa Pudenziana na Churches of Rome. [dostęp 2018-11-29]. (ang.).
- ↑ Spacerkiem przez Monti cz. 1 – Suburra na Zagubieni w Rzymie. [dostęp 2018-11-29].
- ↑ La Basilica: il Mosaico Absidale di S. Pudenziana. www.stpudenziana.org. [dostęp 2014-12-16]. (wł.).
- ↑ Symbole Ewangelistów. biblia.wiara.pl, 2005-12-17. [dostęp 2014-12-16]. (pol.).
- ↑ Altri Simboli del Mosaico. www.stpudenziana.org. [dostęp 2014-12-16]. (wł.).
- ↑ Bazylika św. Pudencjany w Rzymie w bazie catholic-hierarchy.org (ang.) [dostęp 2018-11-29]
Bibliografia
- Vitaliano Tiberia: Il mosaico di Santa Pudenziana a Roma: il restauro. Todi: Ediart, 2003. ISBN 88-853-1150-4. (wł.).
Linki zewnętrzne
- Oficjalna strona bazyliki (wł.)
- Galeria zdjęć bazyliki (wł.)
Media użyte na tej stronie
Autor: Dr. Blofeld, insert originally by Nordnordwest, Licencja: CC BY-SA 2.0
Map of Rome. Italy
Geographic limits of the map:
- N: 41.993°
- S: 41.792°
- W: 12.308°
- E: 12.685°
Autor: NordNordWest, Licencja: CC BY-SA 3.0
Location map of Italy (Commons photos) → en-Wikipedia Italy.
Autor:
- Map_of_region_of_Lazio,_Italy.svg: User:Vonvikken
- derivative work: Milenioscuro (talk)
Location map of Lazio region (Italy)
Autor: Welleschik, Licencja: CC BY-SA 3.0
Apsis mosaic of Santa Pudenziana, Rome, c. 410 AD.
Autor: Vassil, Licencja: CC0
Portail de l'église Sainte Pudentienne ( Santa Pudenziana ) à Rome, montrant la frise du XIIème siècle.
Autor: Internet Archive Book Images, Licencja: No restrictions
Identifier: handbookofromeca00john (find matches)
Title: A handbook of Rome and the Campagna
Year: 1899 (1890s)
Authors: John Murray (Firm)
Subjects: Rome (Italy) -- Guidebooks
Publisher: London : J. Murray
Contributing Library: University of California Libraries
Digitizing Sponsor: MSN
View Book Page: Book Viewer
About This Book: Catalog Entry
View All Images: All Images From Book
Click here to view book online to see this illustration in context in a browseable online version of this book.
Text Appearing Before Image:
, theancient Vicus Ia-tricius, was muchraised, in 1873, toimprove the ascentto S. M. Maggiore,so that the Churchnow stands belowthe level of theroad, and is ap-proached by adouble flight ofsteps. About 403was built a Colon-nade more than300 yds. long, lead-ing from the Su-biu-ra to the Vestibule. At theentrance are ancient spirally flutedcolumns, sujiporting a lintel, on whichare early Christian medallions ofPastor, Pudenziana, the Lamb andCross, Prassede, and Pudens. Thefa9ade, with its modern mosaics, hasbeen entirely rebuilt by Card. Bona-parte. The interior has 14 ancientcolumns of grey marble built up intopiers. On the rt. is the tomb, with eftigyin cast bronze, of Card. Czachi (1888).In the Cha))el at the end of the rt. f The name of the Church was simplyRcclesia Ilalentiana, the Church of Pudens,its owner and founder. In course of time theignorant people clianged the adjective Pudcn-tiana into the name of the Saint. It appearsf.rthe first time in a document of the year145.—L.
Text Appearing After Image:
PLAN OF STA.PUDENZIANA. illE CiTV. Route 14.—S M. Maggwrc. 137 aisle is a curious relief from theCatacombs. The *Mosaicsof the Tribune are theliiicst ill Kome, but imicli restored,liny luubt have been originally exe-cutf<l in tlie 4th cent., or, at allcvcuts, copierl from others of that(late.t Our Saviour is enthroned,l)lesKing with his rt. band and iinlil-iiig a book with liis left. Besideidiu are St. Ieter crowned by S.Iras.sede, and St. Iaul by S. Puden-ziana; Pudeus, his sons Novatus andTimothy, and others, with edificesin the background (supposed to repre-sent the Church and the Vicus Patri-cias), and the Cross and emblems ofthe Evangelists above. Eight half-length figures overlap like doublel)r()files on a coin.—K. In the chapel on the left is a largemarble group by G. della Forta—till! Delivery of the Keys. On the 1.wall are copies of inscriptions dis-covered in the catacombs of S. Pris-cilla, to Cornelia, of the family ofPudens, with a rude portrait (originalsin the L
Note About Images
Autor: , Licencja: CC BY 3.0
Santa Pudenziana (Rome)
Autor: Sailko, Licencja: CC BY 3.0
Santa Pudenziana (Rome)
Autor: Georges Jansoone (JoJan), Licencja: CC BY 3.0
Façade of the church Santa Pudenziana, Rome, Italy