Bazylika Sant’Agostino w Rzymie

Bazylika św. Augustyna
na Polu Marsowym

Basilica di Sant’Agostino in Campo Marzio

Kościół tytularny
Państwo	Włochy
Miejscowość	Rzym Via della Scrofa 80[1]
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Augustyna na Polu Marsowym[1]
Bazylika mniejsza • nadający tytuł	od 29 października 1999 Jan Paweł II
Wezwanie	św. Augustyna
Historia Data zakończenia budowy 1420
Dane świątyni Liczba naw 3
Położenie na mapie Rzymu Bazylika św. Augustyna na Polu Marsowym
Położenie na mapie Włoch Bazylika św. Augustyna na Polu Marsowym
Położenie na mapie Lacjum Bazylika św. Augustyna na Polu Marsowym
41°54′03″N 12°28′27″E/41,900833 12,474167

Bazylika św. Augustyna na Polu Marsowym w Rzymie (wł. Basilica di Sant’Agostino in Campo Marzio) – jeden z renesansowych kościołów Rzymu. Znajduje się w dzielnicy Sant'Eustachio, w okolicy zwanej niegdyś Polami Marsowymi.

Świątynia ta jest kościołem parafialnym oraz kościołem tytularnym, mającym również rangę bazyliki mniejszej^[1]. Jest też kościołem stacyjnym z pierwszej soboty Wielkiego Postu.

Lokalizacja

Kościół znajduje się w VIII. Rione Rzymu – Sant’Eustachio przy Via della Scrofa 80^[1]. Natomiast główne wejście do bazyliki zlokalizowane jest od strony Piazza Sant’Agostino^[2].

Patron

Patronem świątyni jest św. Augustyn – jeden z Ojców Kościoła, biskup Hippony żyjący w IV/V w.

Historia

Kościół został zbudowany w 1420, a rozbudowany w latach 1479-1483 przez Giacomo da Patrasanta i Sebastiano Fiorentino, natomiast wnętrza zostały przebudowane w latach 1756-1761 przez Luigi Vanvitelli (który w 1746-1750 pobudował również konwent i krużganki) i ozdobione przez Pietro Gagliardi.

Architektura i sztuka

Fasada zbudowana jest w stylu renesansowym z trawertynu rzekomo pochodzącego z Koloseum^[2]. Fasada posiada trzy portale. Została ona zaprojektowana przez Leona Battistę Albertiego i zbudowana w 1483. Inspiracją dla budowniczego była fasada Kościoła Santa Maria Novella we Florencji.

Wnętrze podzielone jest na trzy nawy przez marmurowe, polichromowane filary. Po każdej stronie znajduje się pięć kaplic z apsydami.

Na prawo od głównego wejścia znajduje się rzeźba Madonna del Parto autorstwa Jacopo Sansovino. Według legendy rzeźba ta pierwotnie przedstawiała Agrypinę trzymającą na rękach małego Nerona i dopiero ta pogańska statua została przetworzona na rzeźbę przedstawiającą Maryję trzymającą Dzieciątko Jezus^[3]. Na trzecim filarze nawy głównej można zobaczyć fresk Prorok Izajasz – jedno z dwóch malowideł Rafaela znajdujących się w rzymskich kościołach. W prawym transepcie zachowało się dzieło Giovanniego Barbieri zwanego Guercino przedstawiające św. Augustyna, św. Jana Ewangelistę i św. Hieronima. Ołtarz główny jest autorstwa Berniniego. W ołtarzu głównym umieszczono bizantyjską ikonę Matki Bożej^[2].

Wnętrze bazyliki

Madonna del Parto autorstwa Jacopo Sansovino

Prorok Izajasz, mal. Rafael

W pierwszej kaplicy bocznej z lewej strony znajduje się dzieło Caravaggia Madonna dei pellegrini.

W jednej z kaplic bocznych pochowana jest św. Monika, matka św. Augustyna. W kościele zostali też pochowani: poeta Maffeo Vegio i Contessina de’ Medici, przedostatnia córka Wawrzyńca Wspaniałego.

Madonna dei pellegrini, mal. Caravaggio

Grobowiec św. Moniki

Kardynałowie prezbiterzy

Bazylika św. Augustyna na Polu Marsowym jest jednym z kościołów tytularnych nadawanych kardynałom-prezbiterom (Titulus Sancti Augustini)^[4]. Tytuł ten został ustanowiony 13 kwietnia 1587 r^[4]., ale nadano go po raz pierwszy dopiero 3 lata później^[2].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Bazylika Sant’Agostino w Rzymie w bazie catholic-hierarchy.org (ang.)