Bazylika Sant’Apollinare in Classe w Rawennie

Bazylika św. Apolinarego w Rawennie Basilica di Sant’Apollinare in Classe
Państwo	Włochy
Miejscowość	Rawenna
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Wezwanie	św. Apolinarego
Historia Data poświęcenia 549
Dane świątyni Liczba naw 3
Położenie na mapie Emilii-Romanii Bazylika św. Apolinarego w Rawennie
Położenie na mapie Włoch Bazylika św. Apolinarego w Rawennie
44°22′49,04″N 12°13′59,06″E/44,380289 12,233072

Fasada zachodnia kościoła

Mozaika w apsydzie

Sant’Apollinare in Classe – bazylika znajdująca się w porcie Rawenny, około 8 km od centrum miasta. Jeden z wczesnochrześcijańskich zabytków, wpisany w 1996 na listę światowego dziedzictwa UNESCO, zaliczany do sztuki okresu bizantyńskiego.

Kościół został konsekrowany w 549 przez biskupa Maksymiana. Jest to trójnawowa bazylika z apsydą, dekorowaną mozaikami. Z połowy VI wieku pochodzą mozaiki na sklepieniu apsydy oraz na większej części łuku tęczowego. Mozaiki znajdujące się między oknami oraz w dolnej części arkady są późniejsze.

Mozaika na sklepieniu apsydy prezentuje bogatą ikonografię. W centrum przedstawiony jest na tle rozgwieżdżonego nieba krzyż w typie crux gemmata, z głową Chrystusa na przecięciu ramion. Trzy owieczki uosabiają Piotra, Jana i Jakuba, uczestniczących w Przemienieniu Pańskim na górze Tabor. Powyżej spomiędzy chmur wychyla się ręka Boga, a po bokach stoją Mojżesz i Eliasz. Poniżej znajduje się w pozie oranta św. Apolinary – patron kościoła i pierwszy biskup Rawenny. Jego identyfikację umożliwia inskrypcja: SANCTUS APOLENARIS. Dwanaście owieczek symbolizuje dwunastu apostołów.

Mozaika na łuku także przedstawia owieczki, ale wychodzące z Jerozolimy i Betlejem. W szczycie łuku ukazano Chrystusa oraz symbole ewangelistów, a u dołu archaniołów z VII wieku: Michała i Gabriela.

Między oknami apsydy stoją biskupi: Ursycyn, Ursus, św. Sewer i Eklezjusz.

• 

  Widok wnętrza z absydą

• 

  Absyda

• 

  Św. Apolinary. Fragment mozaiki z absydy

Bibliografia

• Jastrzębowska Elżbieta, Sztuka wczesnochrześcijańska, Warszawa 1988.
• Stern Henri, Sztuka bizantyńska, Warszawa 1975.