Bełkaczek pospolity

Bełkaczek pospolity

Corophium volutator[1]
(Pallas, 1766)
Corophium volutator w Morzu Wattowym we Friedrichskoog, Szlezwik-Holsztyn
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	pancerzowce
Rząd	obunogi
Rodzina	Corophiidae
Rodzaj	Corophium
Gatunek	bełkaczek pospolity
Synonimy
Oniscus volutator Pallas, 1766 Corophium grossipes Templeton, 1836 Corophium longicorne White, 1847[2]

Bełkaczek pospolity (Corophium volutator) – gatunek niewielkiego skorupiaka, należącego do rodziny Corophiidae^[2], z grupy obunogów.

Opis

Ciało Corophium volutator jest smukłe, spłaszczone grzbieto-brzusznie, długości do 11 mm, białawe z brązowymi partiami. Na głowie dwie pary czułków, z których pierwsza jest mniejsza i skierowana do przodu, podczas gdy wyróżniająca się druga para jest o wiele dłuższa i grubsza. Bełkaczek pospolity posiada siedem par segmentowanych odnóży^[3][4].

Zasięg występowania i środowisko

Gatunek płytkowodny, wymaga dna z niewielką przynajmniej domieszką mułu^[4]. Ze względu na dużą tolerancję zasolenia spotykany w wodach od niemal słodkich poprzez mokradła słone po całkowicie zasolone^[3]. Występuje na podmokłych wybrzeżach północnego Atlantyku^[5], od Skandynawii po basen Morza Śródziemnego^[6], w tym również w Bałtyku, gdzie jest pospolity^[4]. Notowany w wielu rozproszonych lokalizacjach na wybrzeżach Wielkiej Brytanii i Irlandii^[3]. Prawdopodobnie zawleczony do zatoki Maine i zatoki Fundy w rezultacie rozwoju europejskiego osadnictwa w Ameryce^[6].

Cykl życiowy

Występują 1–2 pokolenia rocznie^[7]. Samice składają jaja wewnątrz torby lęgowej (marsupium). Bywają spotykane w dużym zagęszczeniu: do 60 000 osobników na metr kwadratowy^[6].

Ekologia

Badania laboratoryjne wykazały, że bełkaczek pospolity żywi się okrzemkami (m.in. Cyclotella cryptica z rzędu Thalassiosirales), zarówno zawieszonymi w wodzie, jak i występującymi w osadach dennych. Badania terenowe nie przyniosły jednoznacznych wyników odnośnie do typu pobieranego pokarmu^[5].

Corophium volutator jest ważnym źródłem pożywienia wielu małych ryb, występujących w płytkich, przybrzeżnych wodach, jak: tomkod atlantycki (Microgadus tomcod), przydenka żebrowata (Fundulus heteroclitus), stynkowate, czy flądry oraz licznych ptaków siewkowych, jak bekasy, czy siewki. Ptaki te w zatoce Fundy żerują w dużych stadach, liczących w sumie do 2-3 mln osobników, każdy ptak zjada od 10 do 20 tysięcy bełkaczków pospolitych w trakcie jednego przypływu. Bełkaczki pospolite uważane są za gatunek kluczowy dla ekosystemu równi pływowych - nie tylko stanowią ważne źródło pokarmu dla gatunków z wyższych pięter łańcuch troficznego, ale od ich aktywności zależy, czy równie pływowe nie zostaną zarośnięte przez słonolubną roślinność. Aktywność bełkaczków (drążenie tuneli; zmniejszanie ilości mukopolisacharydów wydzielanych do osadów przez okrzemki, które sklejają ziarna osadów; zagrzebywanie propagul słonorośli) powoduje zmniejszenie zwięzłości osadów dennych, co nie sprzyja osiedlaniu się słonorośli^[6].

Przypisy