Be-10
| ||
Dane podstawowe | ||
Państwo | ZSRR | |
Producent | Berijew | |
Typ | wodnosamolot | |
Konstrukcja | całkowicie metalowa | |
Załoga | 3 | |
Historia | ||
Data oblotu | 20 czerwca 1956 | |
Lata produkcji | 1956-1961 | |
Dane techniczne | ||
Napęd | 2 x silniki odrzutowe Ljuka AL-7 PB | |
Ciąg | 2 x 71,2 kN | |
Wymiary | ||
Rozpiętość | 22,3 m | |
Długość | 33,1 m | |
Wysokość | 11,03 m | |
Powierzchnia nośna | 111,8 m² | |
Masa | ||
Własna | 27 600 kg | |
Startowa | 46 500 kg | |
Osiągi | ||
Prędkość maks. | 910 km/h | |
Prędkość przelotowa | 560 km/h | |
Pułap praktyczny | 12 500 m | |
Zasięg | 5000 km[1] | |
Dane operacyjne | ||
Uzbrojenie | ||
4 x Działko NS-23 mm do 3300 kg bomb lub torped | ||
Użytkownicy | ||
ZSRR |
Be-10 (ros. Бе-10) – radziecki dwusilnikowy samolot-amfibia o napędzie odrzutowym, opracowany przez biuro konstrukcyjne Georgija Berijewa.
Opis konstrukcji
Dwusilnikowa amfibia patrolowo-bombowa w układzie górnopłatu o konstrukcji całkowicie metalowej. Usterzenie klasyczne.
Linki zewnętrzne
Przypisy
- ↑ Zbigniew Jankiewicz: Wodnosamoloty. Warszawa: Wydawnictwo ministerstwa Obrony Narodowej, 1986, s. 302. ISBN 83-11-07272-8.
|
|