Be-8
 | Ten artykuł od 2016-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
| ||
| Dane podstawowe | ||
| Państwo |  ZSRR | |
| Producent | Berijew | |
| Typ | wodnosamolot | |
| Konstrukcja | metalowa | |
| Załoga | 1-2 | |
| Historia | ||
| Data oblotu | 3 grudnia 1947 | |
| Dane techniczne | ||
| Napęd | 1 x siedmiocylindrowy silnik gwiazdowy Szwiecow ASz-21 | |
| Moc | 1 × 521 kW (700 KM) | |
| Wymiary | ||
| Rozpiętość | 19 m | |
| Długość | 13 m | |
| Wysokość | 4,48 m | |
| Powierzchnia nośna | 40 m² | |
| Masa | ||
| Własna | 2 815 kg | |
| Osiągi | ||
| Prędkość maks. | 266 km/h | |
| Pułap | 5550 m | |
| Dane operacyjne | ||
| Liczba miejsc | ||
| 4-6 | ||
| Użytkownicy | ||
| ZSRR | ||
Be-8 (ros.Бе-8) – radziecki samolot-amfibia o napędzie turbośmigłowym, opracowany przez biuro konstrukcyjne Georgija Berijewa. Samolot opracowano jako następca Be-4. Od pierwowzoru różnił się głównie większymi wymiarami, słabszym silnikiem i przede wszystkim przeznaczeniem. Be-8 opracowano jako samolot pasażersko-dyspozycyjny mogący pomieścić 4-6 pasażerów (planowano także wersję sanitarną). Prototyp wyposażono w chowane podwozie kołowe umożliwiające korzystanie z lotnisk lądowych. Wyprodukowano tylko 2 prototypy. Samolot zaprezentowano publicznie w 1951 roku podczas pokazów na podmoskiewskim lotnisku Tuszyno.
Opis konstrukcji
Jednosilnikowa łódź latająca w układzie zastrzałowego górnopłatu z dwoma stabilizującymi pływakami. Silnik w opływowej gondoli połączony z kadłubem samolotu pojedynczym pylonem. Śmigło trójłopatowe. Usterzenie klasyczne wolnonośne.
