Beagle 2

Beagle 2

Model lądownika z częściowo otwartymi panelami słonecznymi
Zaangażowani

Wielka Brytania

Indeks COSPAR

2003-022A

Rakieta nośna

Sojuz-FG / Fregat

Miejsce startu

Bajkonur, Kazachstan

Cel misji

Mars

Orbita (docelowa, początkowa)
Czas trwania
Początek misji

2 czerwca 2003 (17:45:26 UTC)

Data lądowania

25 grudnia 2003

Wymiary
Masa całkowita

69 kg

Masa aparatury naukowej

lądownik: 33,2 kg

Beagle 2 – brytyjski lądownik, który w roku 2003 miał wylądować na powierzchni Marsa. Jego misja zakończyła się niepowodzeniem. Lądowanie pojazdu na Marsie było częścią misji Mars Express, prowadzonej przez Europejską Agencję Kosmiczną, która poza tą porażką okazała się udana.

Nazwa

Nazwa Beagle 2 nawiązuje do statku HMS Beagle na którym Charles Darwin odbył podróż dookoła świata, w tym na wyspy Galapagos. Odkrycia dokonane w czasie tej wyprawy pozwoliły badaczowi stworzyć podstawy ewolucji. Jego następca miał szukać na Marsie śladów życia[1].

Przebieg misji

19 grudnia 2003 roku lądownik odłączył się od sondy orbitującej wokół Marsa[1]. Beagle 2 miał osiąść na powierzchni planety 25 grudnia 2003 roku, na równinie Isidis Planitia, jednak po oddzieleniu od statku-matki Mars Express Orbiter łączność z nim została utracona. Potwierdzenie lądowania nie dotarło na Ziemię ani w dniu lądowania, ani w ciągu kolejnych dni. 6 lutego 2004 Beagle 2 został oficjalnie uznany za utracony.

Odnalezienie

Zdjęcie lądownika z sondy MRO

Dnia 16 stycznia 2015 ESA ogłosiła, że lądownik został odnaleziony na zdjęciach wysokiej rozdzielczości wykonanych przez sondę Mars Reconnaissance Orbiter. Lądownik stoi w odległości 6 km od zaplanowanego miejsca lądowania, na równinie Isidis Planita[1], w częściowo otwartej konfiguracji, w pobliżu zaobserwowano też spadochron i osłonę[2]. Na podstawie zdjęć stwierdzono, że lądownik miękko wylądował na Marsie, a najprawdopodobniejszą przyczyną klęski misji było niepełne otwarcie paneli słonecznych. Antena służąca do komunikacji z orbiterem jest ulokowana pod panelami i może funkcjonować tylko przy ich pełnym otwarciu. Analiza zdjęć wykazała, że otworzyły się trzy z czterech paneli słonecznych. W takiej sytuacji ogniwa słoneczne lądownika mogły produkować wystarczająco dużo energii, aby zasilić instrumenty naukowe. W zależności od pokrycia pyłem lądownik mógł zbierać dane nawet przez kilka miesięcy, ale nie był w stanie przesłać ich do orbiterów, które miały przekazać je na Ziemię[3].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c Beagle2 odnaleziony!. „Wiedza i Życie”. 963, s. 9, 2015-03-01. Prószyński Media. ISSN 0137-8929 (pol.). 
  2. ↑ Beagle-2 lander found on Mars (ang.). Europejska Agencja Kosmiczna ESA, 2015-01-16. [dostęp 2015-01-16].
  3. ↑ Krzysztof Kanawka: Beagle 2 – było blisko?. Kosmonauta.net, 2016-11-15. [dostęp 2016-11-24].

Linki zewnętrzne

Misje na Marsa
Trwające
Orbitery
Lądowniki / Łaziki
Przeszłe
Przeloty
Orbitery
Lądowniki / Łaziki
Nieudane starty
Przyszłe misje
Przygotowywane
Proponowane
Zobacz też

Mars Viking 22e169.png

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m sonda nie przesłała danych lub uległa awarii w drodze do Marsa

Media użyte na tej stronie

PIA19107-Beagle2-Found-MRO-20140629.jpg
Beagle 2 Lander on Mars, With Panels Deployed

http://www.nasa.gov/jpl/mars/pia19107/

http://www.nasa.gov/jpl/lost-2003-mars-lander-found-by-mars-reconnaissance-orbiter/

A configuration interpreted as the United Kingdom's Beagle 2 Lander, with solar panels at least partially deployed, is indicated in this composite of two images from the High Resolution Imaging Science Experiment (HiRISE) camera on NASA's Mars Reconnaissance Orbiter.

Beagle 2 was released by the European Space Agency's Mars Express orbiter but never heard from after its expected Dec. 25, 2003, landing. This and other images from the High Resolution Imaging Science Experiment (HiRISE) camera on NASA's Mars Reconnaissance Orbiter have located the lander close to the center of its planned landing area.

Two images taken months apart, with the sun at different angles, are merged in this view. A glint comes from a different part of the lander in one than in the other, interpreted as evidence of more than one deployed panel on the lander.

The merged images are excerpts of HiRISE observations ESP_030908_1915, taken on Feb. 28, 2013, and ESP_037145_1915, taken June 29, 2014. Other image products from these observation are available at http://hirise.lpl.arizona.edu/ESP_030908_1915 and at http://hirise.lpl.arizona.edu/ESP_037145_1915 .

The 10-meter scale bar indicates a dimension of 32.8 feet. The location is approximately 11.5 degrees north latitude, 90.4 degrees east latitude.

The University of Arizona, Tucson, operates HiRISE, which was built by Ball Aerospace & Technologies Corp., Boulder, Colo. NASA's Jet Propulsion Laboratory, a division of the California Institute of Technology in Pasadena, manages the Mars Reconnaissance Orbiter Project for NASA's Science Mission Directorate, Washington.
Mars Viking 22e169.png

Original Caption Released with NASA Image:

Photo from Viking Lander 2 shows late-winter frost on the ground on Mars around the lander. The view is southeast over the top of Lander 2, and shows patches of frost around dark rocks. The surface is reddish-brown; the dark rocks vary in size from 10 centimeters (four inches) to 76 centimeters (30 inches) in diameter. This picture was obtained September 25, 1977. The frost deposits were detected for the first time 12 Martian days (sols) earlier in a black-and-white image. Color differences between the white frost and the reddish soil confirm that we are observing frost. The Lander Imaging Team is trying to determine if frost deposits routinely form due to cold night temperatures, then disappear during the warmer daytime. Preliminary analysis, however, indicates the frost was on the ground for some time and is disappearing over many days. That suggests to scientists that the frost is not frozen carbon dioxide (dry ice) but is more likely a carbon dioxide clathrate (six parts water to one part carbon dioxide). Detailed studies of the frost formation and disappearance, in conjunction with temperature measurements from the lander’s meteorology experiment, should be able to confirm or deny that hypothesis, scientists say.