Beat Feuz

Beat Feuz

Data i miejsce urodzenia	11 lutego 1987 Schangnau
Klub	SC Schangnau
Debiut w PŚ	10.12 2006, Reiteralm (33. miejsce – superkb.)
Pierwsze punkty w PŚ	14.03 2007, Lenzerheide (14. miejsce – zjazd)
Pierwsze podium w PŚ	11.03 2011, Kvitfjell (1. miejsce – zjazd)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwajcaria Igrzyska olimpijskie złoto Pekin 2022 Zjazd srebro Pjongczang 2018 Supergigant brąz Pjongczang 2018 Zjazd Mistrzostwa świata złoto Sankt Moritz 2017 Zjazd brąz Vail/Beaver Creek 2015 Zjazd brąz Cortina d’Ampezzo 2021 Zjazd Mistrzostwa świata juniorów złoto Altenmarkt 2007 Zjazd złoto Altenmarkt 2007 Kombinacja złoto Altenmarkt 2007 Supergigant brąz Bardonecchia 2005 Slalom brąz Altenmarkt 2007 Slalom Puchar Świata 2. miejsce 2011/2012 Puchar Świata (Zjazd) Mała Kryształowa Kula 2017/2018 Mała Kryształowa Kula 2018/2019 Mała Kryształowa Kula 2019/2020 Mała Kryształowa Kula 2020/2021 2. miejsce 2011/2012 2. miejsce 2021/2022 Puchar Świata (Supergigant) 2. miejsce 2011/2012 Puchar Świata (Superkombinacja) 2. miejsce 2011/2012
Strona internetowa

Beat Feuz (ur. 11 lutego 1987 w Schangnau) – szwajcarski narciarz alpejski, trzykrotny medalista igrzysk olimpijskich i mistrzostw świata oraz wielokrotny medalista mistrzostw świata juniorów.

Kariera

Pierwszy raz na arenie międzynarodowej Beat Feuz pojawił się 18 grudnia 2002 roku w Grimentz, gdzie w zawodach FIS Race w slalomie zajął 28. miejsce. W lutym 2005 roku brał udział w mistrzostwach świata juniorów w Bardonecchii, gdzie zdobył między innymi brązowy medal w slalomie. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Quebecu jego najlepszymi wynikami były czwarte miejsca w biegu zjazdowym i supergigancie. Największe sukcesy w tej kategorii wiekowej osiągnął jednak podczas mistrzostw świata juniorów w Altenmarkt w 2007 roku, gdzie zwyciężył w zjeździe, supergigancie i kombinacji, a w slalomie zdobył brązowy medal.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 10 grudnia 2006 roku w Reiteralm, gdzie zajął 33. miejsce w superkombinacji. Pierwsze pucharowe punkty wywalczył 14 marca 2007 roku w Lenzerheide, zajmując czternaste miejsce w zjeździe. Blisko rok później, 11 marca 2011 roku w Kvitfjell, pierwszy raz stanął na podium, zwyciężając w zjeździe. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 2011/2012, kiedy trzynaście razy stawał na podium, odnosząc przy tym cztery zwycięstwa: 16 grudnia 2011 roku w Val Gardena wygrał supergiganta, 14 stycznia 2012 roku w Wengen i 11 lutego 2012 roku w Soczi był najlepszy w zjeździe, a 2 marca 2012 roku w Kvitfjell ponownie zwyciężył w supergigancie. W klasyfikacji generalnej był drugi, ulegając tylko Austriakowi Marcelowi Hirscherowi. W tym samym sezonie był też drugi w klasyfikacjach zjazdu i kombinacji, a w klasyfikacji supergiganta zajął trzecie miejsce. Z powodu kontuzji lewego kolana nie startował w sezonie 2012/2013^[1]. W sezonie 2017/2018 wywalczył Małą Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji zjazdu. Wynik ten powtórzył w sezonach 2018/2019 i 2019/2020, a w sezonie 2021/2022 był drugi.

Pierwszy medal wśród seniorów wywalczył podczas mistrzostw świata w Beaver Creek w 2015 roku, gdzie zajął trzecie miejsce w zjeździe. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie jego rodak Patrick Küng oraz Travis Ganong z USA. Na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Sankt Moritz w tej samej konkurencji był najlepszy, wyprzedzając Erika Guaya z Kanady i Austriaka Maxa Franza. Zdobył także brązowy medal w zjeździe na mistrzostwach świata w Cortina d’Ampezzo w 2021 roku, gdzie lepsi byli jedynie Austriak Vincent Kriechmayr i Niemiec Andreas Sander. Na rozgrywanych dwa lata wcześniej mistrzostwach świata w Åre był czwarty w tej konkurencji, przegrywając walkę o podium z Kriechmayrem o 0,11 sekundy.

W 2014 roku brał udział w igrzyskach olimpijskich w Soczi, zajmując między innymi trzynaste miejsce w zjeździe i piętnaste w superkombinacji. Na igrzyskach olimpijskich w Pjongczangu w 2018 roku zdobył srebrny medal w supergigancie, rozdzielając na podium Matthiasa Mayera z Austrii i Kjetila Jansruda z Norwegii. Parę dni wcześniej zdobył też brązowy medal w zjeździe, plasując się za dwoma Norwegami: Akselem Lundem Svindalem i Kjetilem Jansrudem. Brał też udział w igrzyskach olimpijskich w Pekinie w 2022 roku, gdzie wywalczył złoty medal w zjeździe. Startował także w supergigancie, ale nie ukończył rywalizacji.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
13.	9 lutego	2014	Soczi	Zjazd	2:06,23	+1,26	Matthias Mayer
17.	14 lutego	2014	Soczi	Superkombinacja	2:45,20	+2,55	Sandro Viletta
12.	16 lutego	2014	Soczi	Supergigant	1:18,14	+2,51	Kjetil Jansrud
3.	15 lutego	2018	Jeongseon	Zjazd	1:40,25	+0,18	Aksel Lund Svindal
2.	16 lutego	2018	Jeongseon	Supergigant	1:24,44	+0,13	Matthias Mayer
1.	7 lutego	2022	Pekin	Zjazd	1:42,69	-	-
DNF	8 lutego	2022	Pekin	Supergigant	1:19,94	-	Matthias Mayer

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas zawodów	Strata	Zwycięzca
9.	12 lutego	2011	Ga-Pa	Zjazd	1:58,41	-	Erik Guay
DNF2	14 lutego	2011	Ga-Pa	Superkombinacja	2:00,47	+2,06	Aksel Lund Svindal
3.	7 lutego	2015	Vail/Beaver Creek	Zjazd	1:43,18	+0,31	Patrick Küng
14.	8 lutego	2015	Vail/Beaver Creek	Superkombinacja	2:36,10	+1,17	Marcel Hirscher
12.	9 lutego	2017	Sankt Moritz	Supergigant	1:25,38	+1,13	Erik Guay
1.	12 lutego	2017	Sankt Moritz	Zjazd	1:38,91	-	-
18.	6 lutego	2019	Åre	Supergigant	1:24,20	+1,00	Dominik Paris
4.	9 lutego	2019	Åre	Zjazd	1:19,98	+0,44	Kjetil Jansrud
10.	11 lutego	2021	Cortina d’Ampezzo	Supergigant	1:19,41	+0,93	Vincent Kriechmayr
3.	14 lutego	2021	Cortina d’Ampezzo	Zjazd	1:37,79	+0,18	Vincent Kriechmayr

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
35.	23 lutego	2005	Bardonecchia	Zjazd	1:25,58	+3,08	Rok Perko
3.	24 lutego	2005	Bardonecchia	Slalom	1:24,10	+0,92	Filip Trejbal
10.	25 lutego	2005	Bardonecchia	Supergigant	1:25,20	+0,79	Michael Gmeiner
11.	27 lutego	2005	Bardonecchia	Gigant	2:10,28	+1,48	Michael Gmeiner
4.	2 marca	2006	Québec	Zjazd	1:27,26	+0,55	Christopher Beckmann
4.	4 marca	2006	Québec	Supergigant	1:11,81	+0,21	Michael Sablatnik
DSQ2	5 marca	2006	Québec	Slalom	1:32,98	-	Mikkel Bjørge
17.	6 marca	2006	Québec	Gigant	2:20,50	+3,06	Stefan Guay
1.	6 marca	2007	Altenmarkt	Zjazd	1:38,41	-	-
1.	8 marca	2007	Altenmarkt	Supergigant	1:07,77	-	-
11.	9 marca	2007	Altenmarkt	Gigant	2:14,01	+2,32	Marcel Hirscher
3.	10 marca	2007	Altenmarkt	Slalom	1:49,45	+1,28	Matic Skube
1.	10 marca	2007	Altenmarkt	Kombinacja	22,36 pkt	-	-

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 2006/2007: 118.
• sezon 2009/2010: 73.
• sezon 2010/2011: 22.
• sezon 2011/2012: 2.
• sezon 2013/2014: 50.
• sezon 2014/2015: 19.
• sezon 2015/2016: 13.
• sezon 2016/2017: 11.
• sezon 2017/2018: 5.
• sezon 2018/2019: 6.
• sezon 2019/2020: 6.
• sezon 2020/2021: 9.
• sezon 2021/2022: 6.

Zwycięstwa w zawodach

1. Kvitfjell – 11 marca 2011 (zjazd)
2. Val Gardena – 16 grudnia 2011 (supergigant)
3. Wengen – 14 stycznia 2012 (zjazd)
4. Soczi – 11 lutego 2012 (zjazd)
5. Kvitfjell – 2 marca 2012 (supergigant)^[2]
6. St. Moritz – 16 marca 2016 (zjazd)
7. St. Moritz – 17 marca 2016 (supergigant)
8. Lake Louise – 25 listopada 2017 (zjazd)
9. Wengen – 13 stycznia 2018 (zjazd)
10. Ga-Pa – 27 stycznia 2018 (zjazd)
11. Beaver Creek – 30 listopada 2018 (zjazd)
12. Beaver Creek – 7 grudnia 2019 (zjazd)
13. Wengen – 18 stycznia 2020 (zjazd)
14. Kitzbühel – 22 stycznia 2021 (zjazd)
15. Kitzbühel – 24 stycznia 2021 (zjazd)
16. Kitzbühel – 23 stycznia 2022 (zjazd)

Pozostałe miejsca na podium

1. Kvitfjell – 12 marca 2011 (zjazd) – 3. miejsce
2. Lake Louise – 26 listopada 2011 (zjazd) – 2. miejsce
3. Beaver Creek – 2 grudnia 2011 (zjazd) – 2. miejsce
4. Beaver Creek – 3 grudnia 2011 (supergigant) – 3. miejsce
5. Wengen – 13 stycznia 2012 (superkombinacja) – 2. miejsce
6. Kitzbühel – 22 stycznia 2012 (kombinacja) – 2. miejsce
7. Chamonix – 5 lutego 2012 (superkombinacja) – 3. miejsce
8. Soczi – 12 lutego 2012 (superkombinacja) – 2. miejsce
9. Kvitfjell – 4 marca 2012 (supergigant) – 3. miejsce
10. Schladming – 14 marca 2012 (zjazd) – 2. miejsce
11. Beaver Creek – 5 grudnia 2014 (zjazd) – 2. miejsce
12. Wengen – 18 stycznia 2015 (zjazd) – 2. miejsce
13. Kitzbühel – 23 stycznia 2016 (zjazd) – 2. miejsce
14. Ga-Pa – 30 stycznia 2016 (zjazd) – 3. miejsce
15. Chamonix – 20 lutego 2016 (zjazd) – 3.miejsce
16. Kitzbühel – 20 stycznia 2017 (supergigant) – 3. miejsce
17. Ga-Pa – 28 stycznia 2017 (zjazd) – 3. miejsce
18. Kvitfjell – 25 lutego 2017 (zjazd) – 3. miejsce
19. Beaver Creek – 2 grudnia 2017 (zjazd) – 2. miejsce
20. Kitzbühel – 20 stycznia 2018 (zjazd) – 2. miejsce
21. Kvitfjell – 10 marca 2018 (zjazd) – 2. miejsce
22. Kvitfjell – 11 marca 2018 (supergigant) – 2. miejsce
23. Åre – 14 marca 2018 (zjazd) – 3. miejsce
24. Val Gardena – 15 grudnia 2018 (zjazd) – 3. miejsce
25. Bormio – 28 grudnia 2018 (zjazd) – 3. miejsce
26. Wengen – 19 stycznia 2019 (zjazd) – 2. miejsce
27. Kitzbühel – 25 stycznia 2019 (zjazd) – 2. miejsce
28. Kvitfjell – 2 marca 2019 (zjazd) – 2. miejsce
29. Kvitfjell – 3 marca 2019 (supergigant) – 3. miejsce
30. Lake Louise – 30 listopada 2019 (zjazd) – 3. miejsce
31. Bormio – 27 grudnia 2019 (zjazd) – 2. miejsce
32. Bormio – 28 grudnia 2019 (zjazd) – 3. miejsce
33. Kitzbühel – 25 stycznia 2020 (zjazd) – 2. miejsce
34. Saalbach-Hinterglemm – 13 lutego 2020 (zjazd) – 2. miejsce
35. Val Gardena – 19 grudnia 2020 (zjazd) – 3. miejsce
36. Ga-Pa – 5 lutego 2021 (zjazd) – 2. miejsce
37. Saalbach-Hinterglemm – 6 marca 2021 (zjazd) – 2. miejsce
38. Lake Louise – 27 listopada 2021 (zjazd) – 3. miejsce
39. Beaver Creek – 4 grudnia 2021 (zjazd) – 3. miejsce
40. Wengen – 14 stycznia 2022 (zjazd) – 3. miejsce
41. Wengen – 15 stycznia 2022 (zjazd) – 2. miejsce
42. Kvitfjell – 5 marca 2022 (zjazd) – 3. miejsce
43. Courchevel – 16 marca 2022 (zjazd) – 3. miejsce

• W sumie (16 zwycięstw, 22 drugich i 21 trzecich miejsc).

Bibliografia

• Profil na stronie FIS (ang.)
• Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-08)]. (ang.)
• Profil na Alpine Ski Database (ang.)

Przypisy