Beatrice d’Este

Beatrycze d’Este
Ilustracja
Beatrycze d’Este i jej syn Maksymilian Sforza, portret z l. 1494–1495 znajdujący się w muzeum Pinakoteka Brera w Mediolanie
ilustracja herbu
podpis
księżna Bari
Okres

od 1491
do 1497

Jako żona

Ludwika Sforzy

Poprzedniczka

Eleonora Aragońska

Następczyni

Zygmunt I Stary (jako mąż Bony Sforzy)

księżna Mediolanu
Okres

od 1494
do 1497

Jako żona

Ludwika Sforzy

Poprzedniczka

Izabela Aragońska

Następczyni

Anna Bretońska

Dane biograficzne
Dynastia

D’Este

Data i miejsce urodzenia

29 czerwca 1475
Ferrara

Data i miejsce śmierci

2 stycznia 1497
Mediolan

Ojciec

Herkules I d’Este

Matka

Eleonora Aragońska

Mąż

Ludwik Sforza

Dzieci

Maksymilian,
Franciszek II

Beatrycze d’Este, wł. Beatrice d’Este (ur. 29 czerwca 1475, zm. 2 stycznia 1497) – księżna Bari i Mediolanu, córka księcia Ferrary i Modeny Herkulesa z rodu Estów oraz jego żony Eleonory Aragońskiej, siostra Alfonsa I i markizy Mantui Izabeli.

Życie

Urodziła się jako drugie dziecko Ercole d’Este i Eleonory Aragońskiej. Beatrice odebrała staranne wykształcenie, lubiła otaczać się z uczonymi, poetami i artystami, takimi jak Niccolo da Correggio, Bernardo Castiglione, Bramante, Leonardo da Vinci i wielu innych. W 1491 poślubiła Ludovica Sforzę. Leonardo da Vinci namalował jej portret jako prezent ślubny dla niej. W 1492 roku odwiedziła Wenecję jako ambasador do męża w jego politycznych interesach, które składały się głównie z chęci uznania go za księcia Mediolanu.

Po śmierci Giana Galeazzo Sforzy, uzurpacja Ludovico została zalegalizowana, a po bitwie pod Fornovo (1495), on i jego żona brali udział w kongresie pokoju w Vercelli między Karolem VIII a książętami włoskimi, na którym Beatrice pokazała wielkie polityczne możliwości. Jednak jej błyskotliwą karierę przerwała śmierć.

Śmierć

Beatrice zmarła przy porodzie 3 stycznia 1497 roku w wieku 22 lat.

Małżeństwo

W wieku 15 lat została zaręczona z Ludovikiem Sforzą (znanym jako il Moro), księciem Bari, regentem, a następnie księciem Mediolanu. Poślubiła go w styczniu 1491. Odbyło się podwójne wesele. Ludovico Sforza poślubił Beatrycze, podczas gdy jej brat, Alfons I d’Este poślubił Annę Sforzę, siostrę Giana Galeazzo Sforzy. Leonardo da Vinci zorganizował uroczystość ślubu.

Z Ludovikiem miała 2 dzieci:

  • Maksymiliana (1493–1530), księcia Mediolanu 1512–1515
  • Francesca (1495–1535), księcia Mediolanu 1521–1535

Beatrice w kulturze

Beatrice należy do czołowych kobiet renesansu, w dużej mierze jej patronat i dobry smak są odpowiedzialne za blask Castello w Mediolanie, Certosa w Pawii, i wiele innych znanych budynków w Lombardii. Leonardo da Vinci umieścił jej portret na „Ostatniej Wieczerzy” w refektarzu Santa Maria delle Grazie w Mediolanie. Jest główną postacią w powieści EL Konigsburg, ,,The Second Mrs.Gioconda”, w którym Konigsburg twierdzi, że była inspiracją dla „Mony LisyLeonarda da Vinci.

Media użyte na tej stronie

Beatrice nella Pala Sforzesca.jpg
Ritratti di Beatrice d'Este e del figlio Ercole Massimiliano, particolare della Pala Sforzesca.
Firma di Beatrice d'Este.png
Firma di Beatrice d'Este in una lettera del 16 Aprile 1493
Arms of the house of Este (5).svg
Autor: MostEpic, Licencja: CC BY-SA 4.0
Coat of arms of the house of Este before 1535