Beatrycze świdnicka

Beatrycze Świdnicka

królowa Rzymian, księżna bawarska
Królowa Rzymian (Niemiec)
Okres	od 1314 do 1322
Jako żona	Ludwik IV Bawarski
Poprzedniczka	Małgorzata Brabancka
Następczyni	Małgorzata II z Hainaut
Dane biograficzne
Dynastia	Piastowie
Data urodzenia	ok. 1292
Data i miejsce śmierci	24 sierpnia 1322 Monachium
Ojciec	Bolko I Surowy
Matka	Beatrycze Brandenburska
Mąż	Ludwik IV Bawarski
Dzieci	Matylda NN Anna Ludwik V Bawarski Agnieszka Stefan II

Beatrycze (ur. ok. 1292, zm. 24 sierpnia 1322 w Monachium) – królowa Niemiec, księżna bawarska, córka księcia jaworskiego Bolka I Surowego i Beatrycze, córki margrabiego brandenburskiego Ottona V Długiego^[a].

Ok. 1309 roku wyszła za mąż za księcia Górnej Bawarii Ludwika IV (1 kwietnia 1282 - 11 października 1347), syna księcia Górnej Bawarii Ludwika II Mocnego i Matyldy, córki króla Niemiec Rudolfa I Habsburga. Małżeństwo to było dziełem jej brata, księcia Bernarda Świdnickiego, który chciał sojuszem z Bawarią zabezpieczyć byt swojego księstwa. Ludwik i Beatrycze mieli razem sześcioro dzieci:

• Matylda (po 21 czerwca 1313 – 2 lipca 1346 w Miśnii), żona margrabiego Miśni Fryderyka II Poważnego
• dziecko (ur. we wrześniu 1314)
• Anna (ok. 1316 – 29 stycznia 1319 w Kastl)
• Ludwik V (maj 1315 – 18 września 1361), książę Górnej Bawarii i margrabia brandenburski
• Agnieszka (ur. ok. 1318)
• Stefan II (1319 – 13 maja 1375), książę Bawarii-Landshut

Jej mąż został 20 października 1314 roku wybrany na króla Niemiec, musiał jednak toczyć wojnę z konkurentem do tytułu Fryderykiem Austriackim. Beatrycze była tym samym pierwszą Piastówną, która była królową Niemiec. Zmarła w Monachium w 1322 roku i została pochowana w tamtejszej katedrze Najśw. Marii Panny. Nie doczekała koronacji cesarskiej męża, która nastąpiła w 1328 roku. Ludwik ożenił się ponownie w 1324 roku z Małgorzatą II, hrabiną Hainaut i Holandii.

Uwagi

Bibliografia

• Adam Kłodziński, w: Polski Słownik Biograficzny. T. 1. Kraków: Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1935, s. 384. Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989, ISBN 83-04-03484-0