Beaver Lake

Beaver Lake
Ilustracja
Zdjęcie satelitarne oazy Amery’ego i jeziora (w centrum)
Położenie
Terytorium Antarktyka
Wysokość lustra0 m n.p.m.
Morfometria
Wymiary
• max długość
• szerokość
50 km[1]
20–30 km[1]
Hydrologia
Rodzaj jezioraepiszelfowe
Położenie na mapie Antarktyki
Mapa konturowa Antarktyki, po prawej nieco u góry znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Beaver Lake”
Ziemia70°47′S 68°18′E/-70,783333 68,300000

Beaver Lake – jezioro episzelfowe położone na Antarktydzie Wschodniej, największe z jezior tego rodzaju[2].

Jezioro wyróżnia się w terenie jako płaski obszar lodu, graniczący z nierówną powierzchnią południowej części Lodowca Szelfowego Amery’ego. Zostało odkryte w 1956 roku przez członków australijskiej wyprawy antarktycznej; Australijczycy intensywnie wykorzystywali je jako lądowisko dla samolotu de Havilland Canada DHC-2 Beaver[3][4], od którego pochodzi nazwa jeziora.

Charakterystyka

Jezioro to znajduje się na Ziemi Mac Robertsona w Oazie Amery’ego, wolnym od lodu obszarze kontynentu położonym na styku Lodowca Lamberta i Lodowca Szelfowego Amery’ego[1].

Już w 1958 roku australijscy polarnicy zauważyli, że Beaver Lake podlega cyklowi przypływów i odpływów, choć jest położone 250 km od Oceanu Południowego. Jezioro to posiada hydrauliczne połączenie z wodami oceanu[4]: słodka woda jeziora unosi się nad położoną głębiej wodą morską, a lodowiec szelfowy stanowi zaporę, uniemożliwiającą jej ucieczkę. Jezioro to jest ultra-oligotroficzne, ale występują w nim organizmy żywe, m.in. karłowaty widłonóg Boeckella poppei, który oprócz oazy Amery’ego nie występuje nigdzie na Antarktydzie Wschodniej[2].

Jest ono zasilane przez wodę wypływającą z położonego wyżej w tej samej oazie małego, lecz głębokiego jeziora Radok Lake. W przeszłości przepływ wody był intensywny, o czym świadczy wyżłobiony przez nią głęboki wąwóz o stromych ścianach, Pagodroma Gorge[a][4].

Obecność ludzka

W 1957 roku Australijczycy założyli letni obóz na gładkim lodzie południowej części jeziora. Powierzchnia lodu była wykorzystywana jako lądowisko zarówno przez badaczy z Australii, jak i Związku Radzieckiego, którzy zaczęli badać Góry Księcia Karola w latach 70. XX wieku. W 1982 roku radzieccy polarnicy założyli na półwyspie Jetty Peninsula letnią stację polarną Sojuz[4]. Od stycznia 1995 roku na zachodnim brzegu jeziora działa australijski letni obóz, mogący gościć do 10 osób w sezonie od listopada do lutego[5]. W pobliżu zainstalowano stację referencyjną GPS[6].

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ Nazwa wąwozu wywodzi się od gnieżdżącego się tam petrela śnieżnego, Pagodroma nivea.

Przypisy

  1. ↑ a b c The Amery Oasis, Northern Prince Charles Mountains. Australian Antarctic Division, 2002-08-02. [dostęp 2014-09-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-07)].
  2. ↑ a b J. Laybourn-Parry, D.A. Pearce. The biodiversity and ecology of Antarctic lakes: models for evolution. „Philosophical Transactions of the Royal Society B”, 2007-05-21 (ang.). [dostęp 2014-09-09]. 
  3. ↑ Beaver Lake
  4. ↑ a b c d The Beaver Lake Region. Australian Antarctic Division, 2002-08-07. [dostęp 2014-09-09].
  5. ↑ Australia – 2013/2014 Annual Information. Antarctic Treaty Electronic Information Exchange System. [dostęp 2014-09-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)].
  6. ↑ Success at Beaver Lake. Australian Antarctic Division, 2002-01-29. [dostęp 2014-09-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-11)].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Flag of the Antarctic Treaty.svg
Autor: , Licencja: CC BY-SA 3.0
Flag of the Antarctic Treaty
Legenda jezioro.gif
Autor: Tzugaj, Licencja: CC0
znak graficzny do map, ukazujący przykładowe jezioro
Antarctica relief location map.jpg
Autor: Alexrk2, Licencja: CC BY-SA 3.0
Physical Location map Antarctica, Azimuthal equidistant projection
AmeryOasis Terra MODIS.jpg
Oaza Amery'ego na Antarktydzie z widocznymi jeziorami różnych rodzajów: episzelfowe Beaver Lake (centralne) i proglacjalne Radok Lake (poniżej z lewej)