Bell 206
 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja | półskorupowa, wirnik dwupłatowy, podwozie płozowe |
| Załoga | 1–2 |
| Historia | |
| Data oblotu | Bell 206: 8 grudnia 1962 |
| Lata produkcji | 1960–2017 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | Silnik turbowałowy Allison 250-C20J |
| Moc | 420 KM |
| Wymiary | |
| Średnica wirnika | 14,63 m |
| Długość | 11,9 m |
| Wysokość | 2,83 m |
| Masa | |
| Własna | 743 kg |
| Użyteczna | 1452 kg |
| Startowa | 1520 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. | 224 km/h |
| Prędkość wznoszenia | 6,5 m/s |
| Pułap praktyczny | 4115 m |
| Zasięg | 704 km |
| Dane operacyjne | |
| Liczba miejsc | |
| 4 | |
| Rzuty | |
 | |
Bell 206 (Bell JetRanger) – jeden z najpopularniejszych śmigłowców na świecie. Zaprojektowany na potrzeby armii amerykańskiej przez Bell Helicopter Textron (został później po części zastąpiony przez OH-58 Kiowa) w 1960 roku. Na cywilny rynek wyszedł w 1967 pod nazwą JetRanger. Używa go United States Navy, policja i osoby prywatne. Występuje w wielu wersjach m.in. „latającej limuzyny” i karetki pogotowia[1].
Historia
Bell 206 to rodzina dwułopatowych, jedno- i dwusilnikowych śmigłowców, produkowanych przez Bell Helicopter w fabryce Mirabel w Quebec. Pierwotnie opracowany jako Bell YOH-4 w ramach programu lekkich śmigłowców obserwacyjnych armii Stanów Zjednoczonych, nie został wybrany przez armię. Bell przeprojektował płatowiec i z powodzeniem wprowadził go na rynek jako pięciomiejscowy Bell 206A JetRanger. Nowy projekt został ostatecznie wybrany przez wojsko jako OH-58 Kiowa. Bell opracował również siedmiomiejscową wersję LongRanger, który później był oferowany jako maszyna dwusilnikowa pod nazwą TwinRanger, podczas gdy Tridair Helicopters oferuje podobną konwersję LongRangera o nazwie Gemini ST. Przypisane przez ICAO oznaczenie modelu „B06” jest używane w planach lotów dla JetRanger i LongRanger, a oznaczenie „B06T” jest używane dla dwusilnikowych TwinRangerów. Powstało łącznie wiele wersji śmigłowca Bell 206, zarówno na rynek cywilny, jak i wojskowy oraz kilka wersji rozwojowych[2][1][3].
Wersje
- Bell 206 – 5 prototypów YOH-4A zbudowanych na potrzeby programu LOH dla sił zbrojnych USA,
- Bell 206A – pierwsza wersja produkcyjna, napędzana silnikiem turbowałowym Allison 250-C18. Certyfikat FAA otrzymał w 1966 roku. Wybrany jako OH-58A Kiowa w 1968 roku,
- Agusta-Bell 206 – wersja licencyjna produkowana we Włoszech,
- Bell 206A-1 – OH-58A zmodyfikowane pod kątem certyfikacji cywilnej FAA,
- Agusta-Bell 206A-1 – wersja licencyjna produkowana we Włoszech,
- Bell 206B – wyposażona w ulepszony silnik Allison 250-C20,
- Agusta-Bell 206B – wersja licencyjna produkowana we Włoszech,
- Bell 206B-2 – model Bell 206B posiadający ulepszenia z wersji Bell 206B-3,
- Bell 206B-3 – zmodernizowany silnik Allison 250-C20J i dodano 2 cale (51 mm) do średnicy wirnika ogonowego w celu lepszej kontroli odchylenia,
- Bell 206L LongRanger – powiększona wersja w siedmioosobowej konfiguracji, napędzana silnikiem turbowałowym Allison 250-C20B,
- Bell 206L-1 LongRangen II – wersja o większej mocy, napędzana silnikiem turbowałowym Allison 250-C28,
- Bell 206L-1+ LongRanger – silnik 250-C30P, część usprawnień z wersji 206L-4,
- Bell 206L-3 LongRanger III – napędzany silnikiem turbowałowym Allison 250-C30P,
- Bell 206L-3+ LongRanger – posiada część usprawnień z wersji 206L-4,
- Bell 206L-4 LongRanger IV – ulepszona wersja, wyposażona w zmodyfikowane silniki 250-C30P i lepszą przekładnię,
- Bell 206LT TwinRanger – dwusilnikowa wersja Bell 206L, zastąpiony przez Bell 427,
- Bell 407 – oparty na modelu 206L, wyposażony w czterołopatowy wirnik nośny.
- Bell 206AS – wersja eksportowa dla Armada de Chile,
- Bell CH-139 JetRanger – kanadyjskie wojskowe oznaczenie Bell 206B-3,
- Hkp 6A – Agusta-Bell 206A, oznaczenie armii szwedzkiej. Używane jako śmigłowce szkoleniowe, łącznikowe, transportowe, zwiadowcze i przeciwpancerne uzbrojone w przeciwpancerne pociski kierowane,
- Hkp 6B – oznaczenie Agusta-Bell 206A w Svenska marinen. Wariant ten został wyposażony w pneumatyczne pływaki pozwalające na awaryjne lądowanie na wodzie,
- OH-58 Kiowa – lekki śmigłowiec rozpoznawczy,
- TH-57A Sea Ranger – komercyjne Bell 206A zakupione jako śmigłowce szkolne US Navy w styczniu 1968 roku,
- 206L TexasRanger – proponowana wojskowa wersja eksportowa. Zbudowano jeden demonstrator w 1981 roku,
- TH-57B – komercyjne śmigłowce Bell 206B-3 zakupione przez US Navy w 1989 roku jako następca TH-57A,
- TH-57C – komercyjne śmigłowce Bell 206B-3 zakupione przez US Navy,
- TH-57D – propozycja modernizacji wersji TH-57C oraz TH-57D,
- TH-67 Creek – komercyjne Bell 206B-3 zakupione w 1993 roku jako śmigłowiec szkolny dla US Army.
Przypisy
- ↑ a b c d samolotypolskie.pl – Bell 206 „JetRanger” (OH-58 „Kiowa”), www.samolotypolskie.pl [dostęp 2020-09-07].
- ↑ Guy Maher, Bell gives 505 JetRanger update, 21 czerwca 2014.
- ↑ Bell 206 JetRanger III, Business Jet Traveler, 24 czerwca 2008 [dostęp 2020-09-07] (ang.).
- ↑ a b Ron i Shannon Bower, Bell 206: Still Ringing True, „Aviation Today”, 1 maja 2003.
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Autor: M Radzi Desa, Licencja: GFDL 1.2
Bell 206L LongRanger Sabah Air (9M-KUL)
Autor: FOX 52, Licencja: CC BY-SA 4.0
Bell 206A orthographical image