Bell XP-52
 Model samolotu Bell XP-59 zbliżony wyglądem do XP-52 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo |  Stany Zjednoczone |
|---|---|
| Producent | Bell Aircraft |
| Typ | myśliwiec |
| Konstrukcja | dwubelkowy z silnikiem pchającym |
| Załoga | 1 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | silnik rzędowy Continental XIV-1430 |
| Moc | 1250 KM |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 10,67 m |
| Długość | 10,36 – 10,59 m |
| Powierzchnia nośna | 21,65 m2 |
| Masa | |
| Własna | 2939 kg[a] |
| Startowa | 3714 – 3969 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. | 648 km/h na wysokości 5944 metrów |
| Prędkość wznoszenia | 6 min 18 sek na wysokość 6096 m |
| Pułap praktyczny | 12 192 m |
| Zasięg | 1545 m |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 2 działka 20 mm, 6 km 12,7 mm | |
Bell XP-52 (Bell Model 16) – projekt amerykańskiego samolotu myśliwskiego opracowanego przez firmę Bell Aircraft.
Historia
Geneza
Samolot powstał na rozpisany w 1939 przez USAAC konkurs Request for Data R-40C na nowoczesny samolot myśliwski o wymaganej prędkość maksymalnej przynajmniej 425 mil na godzinę (683 km/h), a pożądanej przynajmniej 525 mil na godzinę (845 km/h). W odpowiedzi na RfD powstały takie samoloty jak Bell XP-52, Vultee XP-54 Swoose Goose, Curtiss-Wright XP-55 Ascender i Northrop XP-56 Black Bullet.
Projekt
Jednym z projektów powstałych na RfD był zaprojektowany już wcześniej w zakładach Bella Model 16[1].
Pod koniec 1940 zamówiono prototyp Modelu 16, który otrzymał oznaczenie XP-52, ale 25 listopada 1941 zamówienie zostało anulowane na rzecz bardziej obiecującego Bell XP-59[1] oraz z powodu nie rozpoczęcia produkcji planowanego dla tego samolotu silnika[2].
Opis konstrukcji
Bell Model 16 był jednosilnikowym samolotem myśliwskim z kadłubem dwubelkowym[1][2]. Kabina pilota i silnik w układzie pchającym znajdowały się w centralnej gondoli, która znajdowała się pomiędzy podwójną belką ogonową. Silnik napędzał dwa trzypłatowe śmigła przeciwbieżne[1][2]. Jednostką napędową samolotu miał być silnik Continental XIV-1430. W samolocie po raz pierwszy zastosowano rozwiązanie, które przyjęło się dopiero później w samolotach odrzutowych – wlot powietrza do chłodzenia silnika umieszczono w nosie samolotu[1]. Uzbrojenie miało się składać z dwóch działek 20 mm w nosie oraz z sześciu karabinów maszynowych 12,7 mm (po trzy przy nasadach skrzydeł)[1].
Uwagi
- ↑ Dane i osiągi są szacowane.
Przypisy
Bibliografia
- Enzo Angellucci, Peter Bowers: American Fighter: The Definitive Guide to American Fighter Aircraft from 1917 to the Present. Haynes Publishing Group, 1979. ISBN 0-85429-635-2.
- Walter J. Boyne: Air Warfare: An International Encyclopedia. Santa Barbara, Calif.: ABC-CLIO, 2002. ISBN 1-57607-345-9.
- Alain J. Pelletier: Bell Aircraft Since 1935. Annapolis: Naval Institute Press, 1992. ISBN 1-55750-056-8.
| Samoloty myśliwskie | |
|---|---|
| Samoloty bombowe i torpedowe | |
| Samoloty rozpoznawcze i łącznikowe | |
| Samoloty szkolne | |
| Samoloty transportowe i szybowce | |
| Śmigłowce | |
| Konstrukcje prototypowe i doświadczalne |
Media użyte na tej stronie
.svg)
US Flag with 48 stars. In use for 47 years from July 4, 1912, to July 3, 1959.
Bell XP-59 wind tunnel model
Roundel used by US armed forces from 6 May 1942 to 28 June 1943 when white bars and a red outline were added as the result of studies which showed that shape was more important than color from a distance.
Autor: NiD.29, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Roundel used by all US armed forces from 31 July 1943 to 14 January 1947, replacing roundel having red outline, or no outline, but with white bars, and was replaced some nine months before the USAF was formed, by roundel having a single lengthwise red bar inset in white bars (bisecting them), giving the insignia the trio of red-white-red stripes evocative of the non-canton areas of the Flag of the United States.
Roundel used by the United States armed forces from 19 August 1919 to 6 May 1942 until red dot removed to avoid confusion with Japanese insignia. Superseded very similar roundel whose colors and proportions differed slightly - the original version having the colors from the US flag, and a center dot 1/3 of the outer radius. This version has a center dot constrained by the inner vertices of the star, a size that does not translate into an even fraction.