Belle-Île

Belle-Île

Cytadela w Le Palais
Kontynent	Europa
Państwo	Francja
Akwen	Ocean Atlantycki
Powierzchnia	83,76 km²
Populacja (1999) • liczba ludności	4 735
Położenie na mapie Francji Belle-Île
47°19′55″N 3°10′01″W/47,331944 -3,166944

Belle-Île lub Belle-Île-en-Mer (ar Gerveur w języku bretońskim, Guedel w nowobretońskim) – francuska wyspa przy wybrzeżu Bretanii, w departamencie Morbihan^[1], największa z bretońskich wysp. Leży 14 km od półwyspu Quiberon. Ma powierzchnię 83,76 km², a zamieszkuje ją 4735 stałych mieszkańców (1999).

Populacja wyspy gwałtownie rośnie latem, gdyż wiele domów na wyspie pełni funkcję "drugiego domu" i jest zamieszkiwana jedynie w sezonie.

Na wyspie rozwinęła się rybołówstwo oraz turystyka^[1].

Administracyjnie wyspa tworzy kanton Belle-Île, podzielony na 4 gminy:

• Bangor
• Le Palais
• Locmaria
• Sauzon

Geografia

Wyspa ma 17 km długości i 7 km szerokości, jej średnia wysokość to 40 m n.p.m. Wybrzeże jest różnorodne, od stromych i niebezpiecznych klifów na północnym wschodzie, poprzez Côte Sauvage (Dzikie Wybrzeże) po spokojne piaszczyste plaże (największa les Grands Sables (Wielkie piaski)) i porty jachtowe na północno-wschodnim krańcu. Klimat wyspy jest oceaniczny, z mniejszą ilością opadów i łagodniejszymi zimami niż na kontynencie.

Dwa główne porty to Le Palais i Sauzon. Niegdyś wyspę porastały gęste lasy, lecz przerzedziły się mocno z powodu niewykorzystywania obszaru wyspy do celów rolniczych.

Historia

Belle Île oddzieliła się od stałego lądu około 6000 roku p.n.e., wcześniej niż sąsiednie wyspy Houat i Hœdic. Archeologiczne odkrycia pochodzące z epoki brązu sugerują, że wyspa była wówczas licznie zamieszkiwana, prawdopodobnie w związku z wyprawami morskimi. W IX w. wyspa należała do hrabstwa Kornwalii.

Przypisy