Ben Hecht

Ben Hecht
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 lutego 1893
Nowy Jork

Data i miejsce śmierci

18 kwietnia 1964
Nowy Jork

Zawód

scenarzysta, reżyser, producent, dramaturg, dziennikarz, powieściopisarz

Współmałżonek

Marie Armstrong
(1916–1926; rozwód)
Rose Caylor
(1926–1964)

Lata aktywności

1926–1964

Ben Hecht (ur. 28 lutego 1893 w Nowym Jorku, zm. 18 kwietnia 1964 tamże) – amerykański scenarzysta, reżyser, producent filmowy, dramaturg, dziennikarz i powieściopisarz.

Życiorys

Pochodził z rodziny żydowskich imigrantów z Białorusi. Zaczynał jako reporter opisujący przestępczy świat Chicago. Po raz pierwszy przybył do Hollywood w 1926, zachęcony przez Hermana J. Mankiewicza. Większość życia spędzał jednak w Nowym Jorku, krążąc między tymi dwoma miastami. Trafił na początek kina dźwiękowego, gdzie doskonale pasowały jego ostre, realistyczne dialogi ze slangowym językiem. Napisanie scenariusza zajmowało mu 2-8 tygodni. Specjalizował się w thrillerach kryminalnych i zwariowanych komediach.

Zwano go „Szekspirem Hollywood”. Był autorem lub współautorem scenariuszy do 65 filmów, napisał także 25 książek, 20 sztuk teatralnych oraz setki opowiadań i artykułów prasowych[1]. Otrzymał dwa Oscary za scenariusze do filmów Ludzie podziemia (1927) i The Scoundrel (1935)[2]. Najbardziej znane filmy, przy których pracował, to: Przeminęło z wiatrem (1939) Victora Fleminga, Dyliżans (1939) Johna Forda oraz Urzeczona (1945) i Osławiona (1946) Alfreda Hitchcocka.

W latach powojennych często pisał anonimowo, by ominąć brytyjski bojkot, wynikający z jego wsparcia dla syjonistów z Palestyny. Wspierał również walkę o równouprawnienie czarnoskórych Amerykanów.

Przypisy

  1. ↑ BDS and the Oscars: How Screenwriter Ben Hecht Defied An Anti-Israel Boycott. Tablet. [dostęp 2019-09-15]. (ang.).
  2. ↑ Ben Hecht: Awards. IMDb. [dostęp 2019-09-15]. (ang.).

Linki zewnętrzne


Media użyte na tej stronie

Ben Hecht.jpg
Publicity photo of Ben Hecht

Copyright details

Additional source information: This is a publicity photo taken to promote a famous film screenwriter. As stated by film production expert Eve Light Honthaner in The Complete Film Production Handbook, (Focal Press, 2001 p. 211.):

"Publicity photos (headshots) have traditionally not been copyrighted. Since they are disseminated to the public, they are generally considered public domain, and therefore clearance by the studio that produced them is not necessary."

Nancy Wolff, includes a similar explanation:

"There is a vast body of photographs, including but not limited to publicity stills, that have no notice as to who may have created them." (The Professional Photographer's Legal Handbook By Nancy E. Wolff, Allworth Communications, 2007, p. 55.)

Film industry author Gerald Mast, in Film Study and the Copyright Law (1989) p. 87, writes:

"According to the old copyright act, such production stills were not automatically copyrighted as part of the film and required separate copyrights as photographic stills. The new copyright act similarly excludes the production still from automatic copyright but gives the film's copyright owner a five-year period in which to copyright the stills. Most studios have never bothered to copyright these stills because they were happy to see them pass into the public domain, to be used by as many people in as many publications as possible."
Kristin Thompson, committee chairperson of the Society for Cinema and Media Studies writes in the conclusion of a 1993 conference with cinema scholars and editors, that they "expressed the opinion that it is not necessary for authors to request permission to reproduce frame enlargements. . . [and] some trade presses that publish educational and scholarly film books also take the position that permission is not necessary for reproducing frame enlargements and publicity photographs."[1]