Ben Smith (rugbysta)

Ben Smith

Pełne imię i nazwisko	Benjamin Robert Smith[1]
Pseudonim	Benda[1], Bender[2]
Data i miejsce urodzenia	1 czerwca 1986 Dunedin
Wzrost	186 cm[1]
Masa ciała	91 kg[1]
Rugby union
Pozycja	skrzydłowy, środkowy ataku, obrońca
Kariera juniorska
Lata Zespół 1992–2004 Green Island 2005 Old Colstonians
Kariera seniorska[a]
Lata Zespół Wyst. (Pkt.) 2006– Green Island (klub) 2007– Otago (NPC) 43 (55) 2009– Highlanders (Super Rugby)[3] 105 (133)
Reprezentacja narodowa[b]
rugby union
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.) 2007  Nowa Zelandia U-21 2009–  Nowa Zelandia[4] 81 (175)
rugby 7
Lata Reprezentacja Turn. (Pkt.) 2010  Nowa Zelandia
↑ Mecze i punkty w lidze akt. w dniu 4 lipca 2015 r. ↑ Mecze i punkty w reprez. akt. w dniu 21 września 2019 r.

Ben Smith (ur. 1 czerwca 1986 r. w Dunedin^[1][4][5]) – nowozelandzki rugbysta, uniwersalny gracz formacji ataku^[6]. Reprezentant kraju, dwukrotny uczestnik pucharu świata i złoty medalista Igrzysk Wspólnoty w rugby 7.

Młodość

Urodzony w Dunedin Smith już w wieku 6 lat trafił do szkółki zespołu Green Island R.F.C.^[7] W swoich młodzieńczych latach występował na pozycji obrońcy, a okazjonalnie również łącznika młyna.

Rok 2005, ukończywszy King’s High School w Dunedin^[6][7], spędził w ramach tzw. gap year w angielskim Bristolu. Trafił tam do Colston’s School, gdzie pracował w szkole, pomagał w zajęciach WF-u, jednocześnie trenując w szkolnym klubie^[8][9] (występował tam na pozycji łącznika ataku)^[10]. W trakcie swojego pobytu w Anglii mieszkał u swojego byłego trenera z King’s High School, Darryla Patersona^[7][10][11].

Kariera klubowa

Po powrocie do Nowej Zelandii (i Green Island)^[8][12] Smith zdołał przebić się na wyższy poziom, w 2007 roku debiutując w National Provincial Championship w barwach Otago^[13] w meczu przeciw Wellington^[5]. Dalszy rozwój kariery zahamowała kontuzja stopy, jaką odniósł na początku 2008 roku – przebywał wówczas na obozie przygotowawczym Highalnders^[8]. W związku z tym w barwach Górali w międzynarodowych rozgrywkach Super Rugby zadebiutował dopiero w roku 2009^[13][5]. Wkrótce stał się podstawowym zawodnikiem drużyny^[13], jednak Highlanders należeli do ligowych słabeuszy – w kolejnych latach zajmowali w lidze miejsca 11.^[14], 12.^[15], 8.^[16], 9.^[17] i 14.^[18] na 14, a później 15 drużyn.

W roku 2010, w trakcie śródsezonowej przerwy Smith zagrał w ligowym meczu swojego klubu Green Island, po raz pierwszy od 2006 roku występując na nietypowej dla siebie pozycji nr 12 („wewnętrzny” środkowy ataku)^[19]. Mecz ten stanowił dla Bendy element przygotowań do spotkania New Zealand Barbarians z Māori All Blacks. Smith wystąpił w pierwszej z wymienionych drużyn, zdobywając ponadto jedno z przyłożeń^[20][21].

Również w 2010 roku prowincjonalna drużyna Otago, dla której w owym sezonie Smith wystąpił dziesięciokrotnie^[3], zajęła ostatnie, 14. miejsce w rozgrywkach National Provincial Championship^[22]. W efekcie po reorganizacji rozgrywek zespół kolejny sezon rozpoczął w drugiej dywizji. W sezonie 2012 Otago dotarło aż do meczu finałowego, którego stawką był awans do wyższej grupy, jednak tam ulegli ekipie Counties Manukau^[23].

Przed sezonem 2014 Smith podpisał nowy czteroletni kontrakt z drużynami prowincjonalną, regionalną i narodową^[13][24], a następnie został mianowany „współkapitanem” Highlanders^[25]. W tym samym roku po raz pierwszy w karierze awansował do drugiej fazy rozgrywek Super Rugby – Górale zajęli trzecie miejsce w grupie nowozelandzkiej i szóste w ogólnej tabeli^[26]. Niemniej już w ćwierćfinale, pierwszej rundzie fazy pucharowej Highlanders odpadli po porażce z Sharks^[27]. Sezon ten był jednak zaledwie wstępem do kolejnego, jeszcze lepszego. W nim ekipa z Otago w łącznej tabeli po sezonie zasadniczym zajęła dopiero czwartą lokatę^[28]. Niemniej w dalszej części turnieju bez większych problemów awansowała do finału, w którym pokonała Hurricanes – najlepszą drużynę sezonu zasadniczego^[28] – w stosunku 21:14^[29]. W trakcie zakończonych tytułem rozgrywek Smith świętował swój setny mecz w rozgrywkach Super Rugby^[30].

Kariera reprezentacyjna

Smith po raz pierwszy trafił do kadry narodowej w 2007 roku, kiedy to został powołany do drużyny do lat 21^[31][32][33]. W składzie All Blacks premierowo znalazł się w październiku 2009 roku przy okazji serii rozgrywanych pod koniec roku test-meczów. Zadebiutował 14 listopada 2009 roku w Mediolanie w spotkaniu przeciwko reprezentacji Włoch^[33][34]. Wystąpił także w kończącym serię meczu Nowozelandczyków z Barbarians. W meczu tym – który jednak nie został sklasyfikowany jako oficjalny – zdobył nawet jedno z przyłożeń^[35][36].

W roku 2010 znalazł się w 12-osobowym składzie reprezentacji w rugby 7 na Igrzyska Wspólnoty Narodów. W rozgrywanym w Delhi turnieju Nowozelandczycy wywalczyli złoty medal^[13][37][38].

Na swój kolejny występ w reprezentacji „piętnastek” Smith musiał czekać do lipca 2011 roku, kiedy to w roli zmiennika pojawił się w sparingu z Fidżi^[39]. Nie zaowocowało to jednak powołaniem go na rozpoczynający się dwa miesiące później w Nowej Zelandii Puchar Świata^[40] mimo tego, że znajdował się w kręgu zainteresowania selekcjonera^[41][42].

Regularnie w drużynie All Blacks zaczął pojawiać się w 2012 roku, jednak prawdziwy przełom nastąpił w roku 2013. Smith, który w ekipie Highlanders występował jako obrońca, po kontuzji kolana odniesionej przez Cory’ego Jane’a został w drużynie narodowej przesunięty na prawe skrzydło. Występując tam zdobył osiem przyłożeń (w tym hat-trick z Australią^[43]), czym ustanowił rekord rozgrywek The Rugby Championship^[44]. W całym reprezentacyjnym sezonie zaliczył imponujących 11 przyłożeń^[6]. Jednak kiedy Conrad Smith, przez wiele lat podstawowy zawodnik reprezentacji występujący na pozycji nr 13^[45] zrobił sobie półroczną przerwę od zawodowego sportu dla regeneracji sił, Ben zajął jego miejsce na boisku^[46][44]. Selekcjoner Steve Hansen określił go wówczas mianem bardzo pojętnego, wszechstronnego zawodnika, który jednak najwyższy poziom wszedł dopiero jako stosunkowo doświadczony gracz^[47]. W kolejnych miesiącach ponownie udowodnił swoją umiejętność gry na różnych pozycjach, występując zarówno jako obrońca, jak i skrzydłowy^[39].

Pod koniec sierpnia 2015 roku Smith znalazł się w składzie All Blacks na rozgrywany w Anglii Puchar Świata^[48][49].

Wyróżnienia

• nominacja do nagrody Gracza Roku 2013 według Międzynarodowej Rady Rugby (IRB Player of the Year)^[50][51][52]
• nominacja do nagrody Gracza Roku 2013 według International Rugby Players’ Association (IRPA Players’ Player of the Year)^[52][53][54]
• nominacja do nagrody dla debiutanta roku 2013 według International Rugby Players’ Association (IRPA Newcomer of the Year)^[52][54]
• najlepszy nowozelandzki zawodnik Super Rugby 2013 (Super Rugby Player of the Year)^[55]
• nominacja do nowozelandzkiej nagrody dla Gracza Roku 2013 (Kelvin R. Tremain Trophy)^[56]
• tytuł najbardziej wartościowego zawodnika formacji ataku All Blacks 2013 (All Blacks’ Most Valuable Back)^[57]

Życie rodzinne

Ben jest synem Karen i Stu; ojciec przez wiele lat był trenerem w pierwszym klubie syna, Green Island^[8][7].

W styczniu 2015 roku Smith ożenił się ze swoją wieloletnią partnerką Katie Menzies, która w przeszłości uprawiała koszykówkę (na poziomie kadry juniorek) oraz triathlon^[8][58]. W tym samym roku para doczekała się córki^[1].

Przypisy