Benedetta Rosmunda Pisaroni

Benedetta Rosmunda Pisaroni (ur. 16 maja 1793 w Piacenzy, zm. 6 sierpnia 1872 tamże^[1]^[2]) – włoska śpiewaczka operowa, początkowo występująca jako sopran, później kontralt.

Życiorys

Studiowała w Mediolanie u Luigiego Marchesiego i Giovanniego Battisty Vellutiego^[1]. Na scenie zadebiutowała w 1811 roku w Bergamo w La rosa biana e la rosa rossa Johanna Simona Mayra^[1]. Początkowo występowała jako sopran, jednak na skutek komplikacji po chorobie straciła zdolność śpiewu w wyższym rejestrze^[1]. Za radą Gioacchino Rossiniego przekształciła wówczas swój głos w kontralt^[2]. Śpiewała w Padwie (1814), Bolonii (1815) i Wenecji (1816)^[2]. Brała udział w prawykonaniach Romilda e Costanza Giacomo Meyerbeera (1817) oraz oper Gioacchino Rossiniego Riccardo e Zoraide (1818), Andromache in Ermione (1819) i La donna del lago (1819)^[2]. W 1827 roku wystąpiła w Paryżu, a w 1829 roku w Londynie^[2]. W 1832 roku wycofała się ze sceny^[1].

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 120. ISBN 978-83-224-0837-7.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2807. ISBN 0-02-865529-X.