Benedykt Chłusewicz
pułkownik dyplomowany piechoty | |
Data i miejsce urodzenia | 22 marca?/ 3 kwietnia 1895 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 28 września 1951 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | Armia Imperium Rosyjskiego |
Jednostki | 43 Pułk Strzelców Legionu Bajończyków |
Stanowiska | dowódca pułku piechoty |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Benedykt Chłusewicz (ur. 22 marca?/ 3 kwietnia 1895 w Wilnie[1][2], zm. 28 września 1951 w Londynie) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys
Syn Wincentego. Służył w Armii Imperium Rosyjskiego. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego.
2 listopada 1923 roku został przydzielony z Dowództwa Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie do 80 pułku piechoty z jednoczesnym odkomenderowaniem na jednoroczny kurs doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie w roku 1923/1924. 15 października 1924 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do dowództwa 29 Dywizji Piechoty w Grodnie na stanowisko szefa sztabu. 1 grudnia 1924 roku awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 48. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3]. 28 lutego 1927 roku został przeniesiony do 1 pułku piechoty Legionów w Wilnie na stanowisko dowódcy II batalionu[4]. 23 maja 1927 roku otrzymał przeniesienie do 5 pułku piechoty Legionów w tym samym garnizonie na stanowisko dowódcy II batalionu[5].
28 stycznia 1928 roku został przeniesiony do 43 pułku piechoty w Dubnie na stanowisko dowódcy pułku[6][7]. Na pułkownika został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 roku i 6. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. Pułkiem dowodził do 22 września 1937 roku.
Po wybuchu II wojny światowej w okresie kampanii wrześniowej w stopniu pułkownika piechoty pełnił funkcję szefa sztabu Dowództwa Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie[9][10]. Następnie przedostał się do Francji, wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych i został dowódcą piechoty dywizyjnej w 1 Dywizji Piechoty. Był dowódcą 1 Półbrygady w Samodzielnej Brygadzie Strzelców Podhalańskich[9], która brała udział w bitwie o Narwik[11][12], trwającej od kwietnia do czerwca 1940. Po bitwie zgrupowanie płk. Chłusewicza jako jedyne ewakuowało się i dotarło do Wielkiej Brytanii[13][14][15]. 18 listopada 1941 roku został przeniesiony do Wojskowego Trybunału Orzekającego na stanowisko członka[16].
Na przełomie 1941/1942 był dowódcą Batalionu Strzelców Podhalańskich.
Zmarł 28 września 1951 i został pochowany na cmentarzu Saint Mary's w Londynie[17][18].
Jego żoną była Zofia z domu Iżycka-Herman, Małżeństwo miało dwoje dzieci: Marię (1923-2018) 1 voto Barr, 2 voto Grabowską i Stanisława (1925-2003)[19][20].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari[21]
- Krzyż Niepodległości (2 sierpnia 1931)[22]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1922)[23]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)[21]
- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1936)[24][25]
- Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”[21]
Przypisy
- ↑ Znani Polacy urodzeni w Wilnie C-F. [dostęp 2020-02-20].
- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne Benedykt Chłusewicz
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 732.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 8 z 28 lutego 1927 roku, s. 63.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 148.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 25.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 59, 164.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 18, 573.
- ↑ a b Juliusz S. Tym: Polska Samodzielna Brygada Strzelców Podhalańskich w kampanii norweskiej 1940 r.. s. 120. [dostęp 2015-04-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-18)].
- ↑ 18 września. [dostęp 2015-04-07].
- ↑ Juliusz S. Tym: Polska Samodzielna Brygada Strzelców Podhalańskich w kampanii norweskiej 1940 r.. s. 141, 145. [dostęp 2015-04-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-18)].
- ↑ Zbigniew Wawer: Połowiczne zwycięstwo i odwrót. Rzeczpospolita, 2009-01-23. [dostęp 2015-04-07].
- ↑ Piotr Potomski: Generałowie II RP: gen. dyw. Zygmunt Piotr Bohusz-Szyszko. 2013-01-27. [dostęp 2015-04-07].
- ↑ Juliusz S. Tym: Polska Samodzielna Brygada Strzelców Podhalańskich w kampanii norweskiej 1940 r.. s. 166. [dostęp 2015-04-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-18)].
- ↑ Samodzielna Brygada Strzelców Podhalańskich. [dostęp 2015-04-07].
- ↑ Rozkazy dzienne 1941 ↓, s. 98.
- ↑ Karolina Grodziska Polskie groby na cmentarzach Londynu. Tom 1, wyd. PAU, Kraków 1995, s. 135.
- ↑ South Ealing Cemetery. polishheritage.co.uk. [dostęp 2022-06-02]. (ang.).
- ↑ Nowe informacje ws. Polki, której szukał IPN
- ↑ Chłusewicz Stanisław
- ↑ a b c Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 59.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 178, poz. 260 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 23.
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 66, poz. 131 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 1, s. 1, 19 marca 1936.
Bibliografia
- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Rozkazy dzienne 7 Brygady Kadrowej Strzelców, sygn. R.16. [dostęp 2016-09-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-05)].
Media użyte na tej stronie
Naramiennik pułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
Poland badge. Second World War period Polish Army (post-1939 Free Polish Army) shoulder title.
Ribbon for the World War I Victory Medal awarded by the Allies:
- w:World War I Victory Medal (United States) awarded by the w:United States Department of Defense
- w:Victory Medal (United Kingdom) also called the Inter-Allied Victory Medal
- w:Médaille Interalliée 1914–1918 (France)
- w:Inter-Allied Victory Medal (Greece)
- w:Allied Victory Medal (Italy)
- etc.
Uroczystość wręczenia sztandaru Samodzielnej Brygadzie Strzelców Podhalańskich - defilada. Widoczni m.in.: płk Józef Kobyłecki - dowódca 2 Półbrygady Samodzielnej Brygady Strzelców Podhalańskich i płk Benedykt Chłusewicz - dowódca 1 Półbrygady w Brygadzie. Archiwum Fotograficzne Czesława Datki. Sygnatura: 18-257-22
Wręczenie sztandaru 43 Pułkowi Piechoty Legionu Bajończyków w Dubnie. Gen. Jan Romer wręcza sztandar dowódcy pułku płk. Benedyktowi Chłusewiczowi. Koncern Ilustrowany Kurier Codzienny - Archiwum Ilustracji. Sygnatura: 1-W-1241-2