Benedykt Hertz
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość | polska |
Język | polski |
Dziedzina sztuki | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() |
Benedykt Hertz (ur. 7 czerwca 1872 w Warszawie, zm. 31 października 1952 w Podkowie Leśnej)[1] – polski pisarz, satyryk i dziennikarz.
Życiorys
Był synem Józefa Hertza, urzędnika bankowego i Doroty z domu Libkind. Studiował w Paryżu i Zurychu[1].
Był związany z ruchem socjalistycznym[1]. Tworzył satyry polityczne i obyczajowe oraz liczne bajki dla dzieci[1]. Sławę zyskał jako rzecznik racjonalizmu i ideologii demokracji. Był współpracownikiem wielu czasopism m.in. „Głosu”, „Naprzód” i „Robotnika”[1].
Po 1945 współpracował z warszawskimi czasopismami, m.in. „Kurierem Codziennym”[1].
Został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A24-tuje-2)[2].
Ważniejsze prace
- Bajki (1903),
- Bajki i satyry (1911)
- Bajki minionych dni (1914–1918)
- Żarty nie na żarty
- Bajki, satyry, piosenki (zbiór 1900–1930)
- Ze wspomnień Samowara (powieść autobiograficzna, 1936)[1]
- Z dziejów terminatora (1951)[1]
- Satyry (1919–1951)
- Na taśmie 70-lecia (1966)[1]
Był autorem antologię bajki polskiej, która po jego śmierci wyszła z przedmową i w opracowaniu Marii Hulewiczowej (1958). Przełożył także Bajki Iwana Kryłowa.
Rodzina
Jego bratem był Henryk Barwiński[3].
Odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski – pośmiertnie (3 listopada 1952, za długoletnią pracę literacką)[4][5]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1 października 1952, z okazji 50-lecia twórczości literackiej)[6]
Upamiętnienie
- W 1954 jego imieniem nazwano ulicę w Warszawie[7].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 246. ISBN 83-01-08836-2.
- ↑ Lista pochowanych. Benedykt Hertz. um.warszawa.pl. [dostęp 2017-08-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-18)].
- ↑ Benedykt Hertz, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy). [online] [dostęp 2018-05-15] .
- ↑ M.P. z 98 r. poz. 1501.
- ↑ Pogrzeb Benedykta Hertza. „Nowiny Rzeszowskie”, s. 2, nr 264 z 5 listopada 1952.
- ↑ M.P. z 1952 r. nr 92, poz. 1417.
- ↑ Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 384. ISBN 83-86619-97X.
Bibliografia
- Wielka Encyklopedia Powszechna PWN (1962–1969)
Media użyte na tej stronie
L'écrivain, journaliste et satiriste polonais Benedykt Hertz avant 1952.