Beniamin (Bykowski)

Beniamin
Władimir Bykowski
Arcybiskup czernihowski
Kraj działania	Imperium Rosyjskie
Data i miejsce urodzenia	1820/1821 gubernia połtawska
Data i miejsce śmierci	1 lutego 1893 Czernihów
Arcybiskup czernihowski
Okres sprawowania	1879–1893
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	Eparchia czernihowska
Śluby zakonne	31 maja 1851
Diakonat	1844
Prezbiterat	27 lipca 1844
Nominacja biskupia	12 listopada 1871
Sakra biskupia	19 grudnia 1871

Beniamin, imię świeckie Władimir Pietrowicz Bykowski (ur. 1820 lub 1821 w guberni połtawskiej, zm. 1 lutego 1893 w Czernihowie) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

Był synem kapłana prawosławnego. W 1843 ukończył seminarium duchowne w Połtawie. 27 lipca 1844 przyjął święcenia kapłańskie jako mężczyzna żonaty i został skierowany do pracy duszpasterskiej w cerkwi we wsi Pogrieby (powiat priłucki guberni połtawskiej), następnie służył w jednej ze świątyń w Pryłukach. W 1849, po śmierci żony i trzech synów, wyjechał do Kijowa na wyższe studia teologiczne w Kijowskiej Akademii Duchownej. 31 maja 1851 złożył w Kijowie wieczyste śluby mnisze^[1].

W latach 1853–1855 pracował w II szkole duchownej w Orle jako nauczyciel i nadzorca. Współpracował także z gubernialnym komitetem historyczno-statystycznym. W 1855 obronił dysertację kandydacką, a rok później – magisterską i został rektorem szkoły duchownej, w której był zatrudniony. W 1858 został przeniesiony do seminarium w Chersoniu, gdzie uczył języka francuskiego i nauki o rozłamie (tzn. o staroobrzędowcach). Trzy lata został podniesiony do godności archimandryty. Od 1864 do 1867 był profesorem i inspektorem Kazańskiej Akademii Duchownej. Od kwietnia 1867 był rektorem seminarium duchownego w Woroneżu, profesorem nauk teologicznych. W lipcu 1867 objął także kierownictwo redakcji „Woronieżskich Jeparchialnych Wiedomostiej”, którą kierował przez cztery lata oraz obowiązki dziekana monasterów eparchii woroneskiej, jak również cenzora kazań głoszonych w Woroneżu^[1].

12 listopada 1871 został nominowany na biskupa ostrogoskiego, wikariusza eparchii woroneskiej. Jego chirotonia biskupia odbyła się 19 grudnia tego samego roku w Petersburgu. Natychmiast po chirotonii został wyznaczony na przełożonego Akatowskiego Monasteru św. Aleksego w Woroneżu. W 1879 został ordynariuszem eparchii orenburskiej, zaś po trzech latach przeniesiono go na katedrę czernihowską. W eparchii czernihowskiej otworzył szereg nowych parafii, dbał o wyświęcanie nowych kapłanów na wakujące miejsca, organizował bractwa cerkiewne dla świeckich. Z jego inicjatywy wyremontowany został monaster św. Eliasza w Czernihowie oraz Monaster Wołdiński. Dbał o poziom śpiewu cerkiewnego oraz szkół parafialnych^[1]. Autor stojących na wysokim poziomie kazań i komentarzy biblijnych oraz tekstów teologicznych i cyklu Listy do kobiety-chrześcijanki wydanego w 1891 w Czernihowie^[1].

Został pochowany, zgodnie z własnym życzeniem, pod ołtarzem soboru Trójcy Świętej przy rezydencji biskupiej, obok arcybiskupów Filareta i Nataniela^[1].

Przypisy