Beniamin (Korolow)

Beniamin
Wiktor Korolow
Biskup żeleznogorski i lgowski
Kraj działania

Rosja

Data i miejsce urodzenia

26 października 1965
Wierchososienje

Data i miejsce śmierci

26 kwietnia 2020
Kursk

Biskup żeleznogorski i lgowski
Okres sprawowania

2012–2020

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Inkardynacja

Eparchia żeleznogorska

Śluby zakonne

27 grudnia 1998

Diakonat

15 marca 1997

Prezbiterat

7 kwietnia 1997

Nominacja biskupia

26 lipca 2012

Chirotonia biskupia

1 września 2012

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

1 września 2012

Miejscowość

Moskwa

Miejsce

Monaster Doński

Konsekrator

Cyryl

Współkonsekratorzy

Warsonofiusz (Sudakow), Herman (Moralin), Jan (Popow), Cyryl (Pokrowski), Sergiusz (Czaszyn), Zenobi (Korzinkin)

Beniamin, imię świeckie Wiktor Anatolijewicz Korolow, ros. Виктор Анатольевич Королёв (ur. 26 października 1965 w Wierchososieniu, zm. 26 kwietnia 2020 w Kursku) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

Pochodził z rodziny robotniczej. Po odbyciu zasadniczej służby wojskowej w latach 1987–1990 uczył się w szkole muzycznej w Orle, uzyskując prawo wykonywania zawodu kierownika orkiestr instrumentów ludowych. W czasie ostatniego roku nauki był równocześnie wykładowcą instrumentoznawstwa. W 1995 ukończył studia w instytucie sztuki i kultury Uniwersytetu Orłowskiego, uzyskując dyplom nauczyciela i metodyka instrumentalnej muzyki ludowej. W trakcie studiów nauczał w dziecięcej szkole artystycznej nr 4 w Orle oraz w szkole artystycznej w Małoarchangielsku. W 1996 wstąpił jako posłusznik do monasteru Ikony Matki Bożej „Znak” w Kursku. W roku następnym został postrzyżony w riasofor, przyjmując imię Beniamin na cześć św. Beniamina Pieczerskiego. 15 marca 1997 został wyświęcony na diakona, zaś 7 kwietnia przyjął święcenia kapłańskie. Wieczyste śluby mnisze złożył 27 grudnia 1998, zachowując imię Beniamin, lecz przyjmując jako nowego patrona Beniamina, syna Jakuba[1].

W latach 1997–1998 kierował odbudową cerkwi Achtyrskiej Ikony Matki Bożej w Kursku. W 1999 został przeniesiony z monasteru, w którym dotąd przebywał, do skitu św. Serafina z Sarowa, placówki filialnej Pustelni Korzennej, a następnie mianowany jego przełożonym. W 2002 został nagrodzony prawem noszenia krzyża napierśnego. W 2004 arcybiskup kurski i rylski Herman wyznaczył go na p.o. namiestnika Pustelni Korzennej. Dwa lata później Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego powierzył mu tę funkcję[1]. W tym samym roku otrzymał godność igumena. W 2009 brał udział w Soborze Lokalnym Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego jako delegat mnichów i mniszek eparchii kurskiej. W 2010 ukończył seminarium duchowne w Kursku[1].

Nominowany na biskupa żeleznogorskiego i lgowskiego 26 lipca 2012, 19 sierpnia tego samego roku został podniesiony do godności archimandryty[1]. Jego chirotonia biskupia odbyła się w Monasterze Dońskim 1 września 2012, z udziałem konsekratorów: patriarchy moskiewskiego i całej Rusi Cyryla, metropolitów sarańskiego i mordowskiego Warsonofiusza, kurskiego i rylskiego Hermana, biełgorodzkiego i starooskolskiego Jana, stawropolskiego i niewinnomysskiego Cyryla, biskupów sołniecznogorskiego Sergiusza oraz elisteńskiego i kałmuckiego Zenobiego[2]. 4 października 2012 r. przestał pełnić funkcję namiestnika Pustelni Korzennej[1].

Zmarł 26 kwietnia 2020 r. wskutek powikłań po COVID-19[3].

Przypisy

Poprzednik
Powstanie eparchii
Biskup żeleznogorski
2012 – 2020
Następca
Paisjusz (Jurkow)