Beniamin (Pucek-Hryhorowicz)

Beniamin

Wasyl Pucek-Hryhorowicz
Metropolita kazański i swijaski
Kraj działania	Imperium Rosyjskie
Data i miejsce urodzenia	1706 Łochwica
Data i miejsce śmierci	21 czerwca 1785 Kazań
Metropolita kazański i swijaski
Okres sprawowania	1762–1782
Wyznanie	prawosławie
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	eparchia kazańska
Śluby zakonne	1740
Chirotonia biskupia	14 sierpnia 1748

Beniamin, imię świeckie: Wasyl Grigorjewicz Pucek-Hryhorowicz, (ur. w 1706 w Łochwicy^[1], zm. 21 czerwca 1785 w Kazaniu) – metropolita Rosyjskiego Kościoła Prawosławny pochodzenia ukraińskiego.

Urodził się w rodzinie podoficera kozackiego pułku łubieńskiego, w guberni połtawskiej. Ukończył Kijowską Akademię Duchowną. Od 1733 był wykładowcą seminarium duchownego w Kazaniu. W 1740 złożył wieczyste śluby mnisze, zaś w roku następnym został prefektem seminarium. W 1744 otrzymał godność archimandryty, został wyznaczony na przełożonego monasteru Przemienienia Pańskiego w Kazaniu i rektora seminarium w Kazaniu. Pracował również w eparchii kazańskiej jako misjonarz, wyjeżdżając w tym celu na obszary zamieszkiwane przez Mordwinów i Tatarów. Od 1746 do 1748 służył w jednej z cerkwi Petersburga.

14 sierpnia 1748 miała miejsce jego chirotonia na biskupa niżnonowogrodzkiego i arzamaskiego. Po pięciu latach został przeniesiony na katedrę twerską, zaś w 1758 - na pskowską. Od 1761 do 1762 był metropolitą petersburskim i honorowym przełożonym Ławry św. Aleksandra Newskiego. Jego usunięcie z najbardziej prestiżowej katedry w ówczesnym Rosyjskim Kościele Prawosławnym miało związek z wstąpieniem na tron carski Katarzyny II, która nie życzyła sobie, by najwyższe godności w Kościele obejmowali duchowni pochodzący z Ukrainy Lewobrzeżnej. Następnie od 1762 do 1782 sprawował urząd metropolity kazańskiego i swijaskiego. Po powstaniu Pugaczowa został niesłusznie oskarżony o sprzyjanie rebelii i przez pewien czas przebywał w areszcie domowym, ostatecznie zarzuty te został cofnięte. W 1782 został przeniesiony w stan spoczynku z godnością honorowego przełożonego Pustelni Siedmiojeziornej w Kazaniu. Zmarł w tymże klasztorze w 1785 i został pochowany w jego głównym soborze.

Znający duchownego osobiście archimandryta Platon (Lubarski) opisał go jako człowieka czystego serca, kochającego sprawiedliwość, gościnnego, gotowego wspierać ubogich, obdarzonego wszelkimi zaletami, jakie powinien posiadać hierarcha kościelny.

Przypisy

Bibliografia

• Biogram w bazie prawosławia rosyjskiego. ortho-rus.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].