Beniamin (Zaricki)
| Władimir Zaricki Владимир Зарицкий | |
| Metropolita orenburski i saraktaszyński | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 12 września 1953 |
| Metropolita orenburski i saraktaszyński | |
| Okres sprawowania | od 2015 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne | 27 maja 1977 |
| Diakonat | 30 marca 1975 |
| Prezbiterat | 6 kwietnia 1975 |
| Chirotonia biskupia | 14 sierpnia 2003 |
| Data konsekracji | 14 sierpnia 2003 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | Juwenaliusz (Pojarkow), Sergiusz (Fomin), Wiktor (Olejnik), Arseniusz (Jepifanow), Paweł (Ponomariow), Eugeniusz (Rieszetnikow), Cyryl (Nakonieczny), Nifon (Sajkali), Aleksy (Frołow), Sawa (Wołkow), Aleksander (Iszczein), Aleksander (Agrikow), Teognost (Guzikow), Irynarch (Griezin) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Beniamin, imię świeckie Władimir Zaricki (ur. 12 września 1953 w Stodulcach) – biskup Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.
Życiorys
Po ukończeniu szkoły średniej został robotnikiem. W 1973 został hipodiakonem biskupa riazańskiego Szymona. 30 marca 1975 został wyświęcony na diakona, zaś 6 kwietnia tego samego roku – na kapłana. Został skierowany do pracy w soborze Zmartwychwstania Pańskiego w Iwanowie, a następnie mianowano go proboszczem parafii Ikony Matki Bożej „Znak” we wsi Krasnoje (obwód iwanowski). 27 maja 1977 złożył wieczyste śluby zakonne. W tym samym roku został przeniesiony do eparchii orłowskiej i liwieńskiej jako proboszcz parafii Narodzenia Pańskiego w Bołchowie. Po roku przeniesiony do parafii św. Mikołaja w Kromach, zaś w 1982 podniesiony do godności ihumena. W 1985 ukończył naukę w seminarium duchownym w Moskwie[1].
6 czerwca 1987 otrzymał godność archimandryty i został proboszczem parafii przy soborze św. Nikity w Orle. Dwa lata później został przeniesiony do monasteru św. Jana Teologa w Poszczupowie w eparchii riazańskiej, gdzie wypełniał obowiązki ekonoma[1].
11 grudnia 1990 powierzono mu zadanie odbudowy odzyskanego w tym roku przez Rosyjski Kościół Prawosławny, a zamkniętego w 1925 monasteru św. Mikołaja na Ugrieszy. W 1992, gdy świeckie instytucje ostatecznie opuściły dawne obiekty klasztorne, a w niektórych świątyniach monasteru wznowiono regularne odprawianie nabożeństw, został namiestnikiem monasteru (otrzymał on status stauropigii). Klasztorem kierował także po 2003, gdy został wyświęcony na biskupa lubierieckiego, wikariusza eparchii moskiewskiej[2].
W maju 2010 Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego przeniósł go na katedrę penzeńską i kuźniecką[1]. W 2012 jego tytuł uległ zmianie na biskup penzeński i niżniełomowski[3]. W tym samym roku został podniesiony do godności metropolity w związku z erygowaniem przez Święty Synod metropolii penzeńskiej[1]. W 2013 został przeniesiony na katedrę riazańską[4]. Dwa lata później został przeniesiony na katedrę orenburską[5].
Przypisy
- ↑ a b c d Biogram w serwisie Patriarchatu Moskiewskiego.
- ↑ Historia monasteru na jego oficjalnej stronie. [dostęp 2013-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-29)].
- ↑ ЖУРНАЛ № 64.
- ↑ ЖУРНАЛЫ заседания Священного Синода от 25 декабря 2013 года.
- ↑ Назначены новые главы Оренбургской и Рязанской митрополий.