Benigna
Benigna – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, odpowiednik męskiego imienia Benignus, Benigny. Pochodzi od przymiotnika benigna, oznaczającego „dobroduszna, uprzejma, przyjazna, życzliwa”, który następnie stał się przydomkiem, a później imieniem. W Polsce po raz pierwszy zanotowane w XIV wieku, jednak w odniesieniu do osoby żyjącej w wieku XI[1]. Patronką tego imienia jest bł. Benigna z Wrocławia (lub Trzebnicy)[2].
Staropolskie zdrobnienia: Bieniaszka, Bienusza, Bieńka (może też od Benedykty), Biechna (też od Benedykty i Beaty), Bogna (która mogła być wcześniej istniejącym skróceniem od imion złożonych typu Bogumiła)[3].
Benigna imieniny obchodzi 20 czerwca, jako wspomnienie bł. Benigny.
Odpowiedniki w innych językach
- łacina – Benigna
- język angielski – Benigna
- język francuski – Bénigne (też dla Benignusa)
- język hiszpański – Benigna
- język niemiecki – Benigna
- język rosyjski – Benigna
- język węgierski – Benigna
- język włoski – Benigna
Znane osoby noszące imię Benigna
- Benigna z Wrocławia – mniszka i święta
- Wilhelmina Żagańska, właśc. Katharina Friederike Wilhelmine Benigna von Kurland – księżna żagańska
Przypisy
- ↑ Jan Grzenia, Słownik imion, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 2002, ISBN 83-01-13741-X, OCLC 830306364.
- ↑ Henryk Fros, Franciszek Sowa, Księga imion i świętych, t. 1, Kraków: Wydaw. WAM, 1997, ISBN 83-7097-271-3, OCLC 830132402.
- ↑ M. Malec (red.), Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych t. 2, Kraków 1995, ISBN 83-85579-68-0
| ||||||||||||||