Bent Sørensen

Bent Sørensen
ilustracja
Data i miejsce urodzenia18 lipca 1958
Borup k. Ringsted
Pochodzenieduńskie
Gatunkimuzyka poważna, muzyka współczesna
Zawódkompozytor
WydawnictwoDacapo Records
PowiązaniaEdition Wilhelm Hansen
Strona internetowa

Bent Sørensen (ur. 18 lipca 1958 w Borup koło Ringsted)[1][2] – duński kompozytor muzyki współczesnej.

Życiorys

Studiował kompozycję pod kierunkiem Iba Nørholma w Królewskim Duńskim Konserwatorium Muzycznym w Kopenhadze (1983–1987) oraz Pera Nørgårda w Królewskim Jutlandzkim Konserwatorium Muzycznym w Aarhus (1988–1990)[1][2]. Wpływ tych kompozytorów spowodował odejście od fascynującej go początkowo muzyki ludowej i wprowadził do jego twórczości stylistyczną otwartość i dbałość o detale[2].

W 2011 był kompozytorem-rezydentem brytyjskiego Huddersfield Contemporary Music Festival[3]. Od 2008 jest profesorem wizytującym na Wydziale Kompozycji Królewskiej Akademii Muzycznej w Londynie[4].

Sørensen komponował na zamówienie Arditti Quartet, London Sinfonietta, Ensemble Modern, Ensemble InterContemporain, Fundacji Calouste Gulbenkiana, BBC i Danmarks Radio[2]. Swoje kompozycje dedykował m.in. puzoniście Christianowi Lindbergowi (Birds and Bells) i pianiście Leifowi Ove Andsnesowi (II koncert fortepianowy La Mattina)[5].

Twórczość

Pierwszy sukces osiągnął już w latach 80. kwartetami smyczkowymi: Alman (1984), Adieu (1986), Angels’ Music (1988) i Schrie und Melancholie (1994), które nadal zaliczane są do jednych z najważniejszych dzieł kompozytora[5]. W latach 90. zaczął odchodzić od muzyki kameralnej, sięgając po duże formy orkiestrowe. W 1992 skomponował The Echoing Garden na orkiestrę z chórem i solistami do tekstów Szekspira, Cohena i Rilkego, a rok później koncert skrzypcowy Sterbende Gärten, który w 1996 otrzymał nagrodę Nordic Council Music Prize[2]. Następne bardziej znaczące kompozycje to m.in. koncert Birds and Bells na puzon i 14 instrumentów (1995), Symfonia (1996) oraz koncert fortepianowy La Notte (1998)[5].

W 2008 ukończył swój niezwykły utwór Sounds Like You, w zamierzeniu którego publiczność sal koncertowych w Bergen i Kopenhadze staje się jednym z wykonawców[6]. Ogromnym sukcesem okazał się jego koncert potrójny L'isola della città na wielką orkiestrę i trio fortepianowe (2015), określony przez krytykę jako kompozycja „ogłuszająco cicha”[6]. Utwór ten przyniósł Sørensenowi w 2018 prestiżową nagrodę Grawemeyer Award for Music Composition[7][8].

Sørensen kształtuje formę poprzez rozpraszanie i rozdrabnianie początkowego zamysłu kompozycyjnego, umyślne zacierając jego kontury[9][10]. Takie zagęszczenie muzycznej narracji jest jego indywidualną transformacją polifonicznej idei przejętej od Nørgårda[9]. Czyni to poprzez powtarzające się ćwierćtony, glissanda, tremola i szybkie staccato. Technika ta przywodzi skojarzenie z malarskim puentylizmem Seurata[10].

Wybrane kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych[1][10][11])

  • Trotto na zespół kameralny (1983), wyk. polskie Warszawska Jesień 1984
  • Kwartety smyczkowe:
    • Alman (1984)
    • Adieu (1986)
    • Angels’ Music (1988)
    • Schrie und Melancholie (1994)
  • The lady of Shalott na skrzypce lub altówkę (1987), wyk. polskie Warszawska Jesień 2002
  • Funeral Peocession na skrzypce i altówkę solo oraz 6 instrumentów (1989)
  • The Echoing Garden na orkiestrę z chórem i solistami, tekst: William Szekspir, Albert Cohen i Rainer Maria Rilke (1992)
  • Sterbende Gärten na skrzypce i orkiestrę (1993)
  • Birds and Bells na puzon i 14 instrumentów (1995)
  • The Birds of Lament na dwa puzony i perkusję (1995)
  • Symfonia (1996), wyk. polskie Warszawska Jesień 2001
  • koncert fortepianowy La Notte (1998), wyk. polskie Warszawska Jesień 1998
  • Sinful Songs na duży zespół kameralny (1998)
  • Shadow Siciliano na gitarę (1997)
  • The Wings of the Night na kwartet smyczkowy i puzon (1997), wyk. polskie Warszawska Jesień 1998
  • The Lady and the Lark na altówkę i duży zespół instrumentalny (1997)
  • The Night of no Moon na duży zespół kameralny (1999)
  • 7 Sehnsüchte na skrzypce i fortepian (1999)
  • Looking of Darkness na akordeon (2000)
  • Lulabies na fortepian (2000), wyk. polskie Warszawska Jesień 2014
  • Wokaliza na mezzosopran i skrzypce, tekst: Peter Asmussen (2001)
  • 6 pieśni na mezzosopran i skrzypce, teksty: Ono no Komachi i Hwang Chin-i (2001)
  • Cavatina na mezzosopran, skrzypce i fortepian, tekst: Peter Asmussen (2001)
  • Nocturnal na kwartet smyczkowy i puzon (2001)
  • The Hill of the Heartless Giant na kontrabas (2001)
  • The Weeping White Room na flet, obój, perkusję, fortepian i instrumenty smyczkowe (2002)
  • Intermezzi na dwa mezzosoprany, sześć skrzypiec i orkiestrę (2003)
  • Under the Sky, opera, libretto: Peter Asmussen (2003)
  • Phantasmagoria na skrzypce, wiolonczelę i fortepian (2007)
  • Sounds Like You na dwóch aktorów, chór, orkiestrę i publiczność (2008)
  • II koncert fortepianowy La Mattina na fortepian, orkiestrę i live electronics ad libitum (2009)
  • It is pain flowing down slowly on a white wall na akordeon i instrumenty smyczkowe (2010)
  • Tunnels de lumière na orkiestrę (2010)
  • Gondole na skrzypce, altówkę i wiolonczelę (2010)
  • Schattenlinie na altówkę, klarnet i fortepian (2010)
  • Serenidad na klarnet, orkiestrę i taśmę (2012)
  • Doll Steps in Venice na klarnet i orkiestrę (2013)
  • Rosenbad – Papillons na fortepian, dwoje skrzypiec, altówkę i wiolonczelę (2013)
  • koncert na trąbkę (2013)
  • Ständchen na orkiestrę (2013)
  • Behind a Backyard na sopran i orkiestrę (2013)
  • Pantomime – Papillons na fortepian i orkiestrę (2014)
  • Mignon – Papillons na fortepian i instrumenty smyczkowe (2014)
  • koncert potrójny L'isola della città na wielką orkiestrę i trio fortepianowe (2015)

Przypisy

  1. ↑ a b c Jabłoński 2007 ↓, s. 36.
  2. ↑ a b c d e Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji Erik H.A. Jakobsen: Sørensen, Bent (ang.). W: Oxford Music Online. Grove Music Online [on-line]. 2004-04-19. [dostęp 2018-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-11)]. via Oxford University Press.
  3. ↑ Bent Sørensen – snapshot (ang.). W: Music Sales Classical [on-line]. [dostęp 2018-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-08)].
  4. ↑ Staff – Bent Sørensen (ang.). W: Royal Academy of Music [on-line]. [dostęp 2018-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-03)].
  5. ↑ a b c Karl Aage Rasmussen: Bent Sørensen – long bio (ang.). W: Music Sales Classical [on-line]. [dostęp 2018-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-14)].
  6. ↑ a b Andrew Mellor: Contemporary composer: Bent Sørensen (ang.). W: Gramophone [on-line]. 2017-11-28. [dostęp 2018-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-11)].
  7. ↑ 2018 Recipient – Bent Sorensen (ang.). W: Grawemeyer Award for Music Composition [on-line]. [dostęp 2018-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-11)].
  8. ↑ Zachary Woolfe: Hear the Piece That Won One of Music’s Biggest Prizes (ang.). W: The New York Times. Music [on-line]. 2017-11-28. [dostęp 2018-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-11)].
  9. ↑ a b Jabłoński 2007 ↓, s. 37.
  10. ↑ a b c Jakobsen 2004 ↓.
  11. ↑ Bent Sørensen – works (ang.). W: Music Sales Classical [on-line]. [dostęp 2018-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-14)].

Bibliografia

  • Maciej Jabłoński: Sørensen Bent. W: Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 10: Sm–Ś część biograficzna. Kraków: PWM, 2007. ISBN 978-83-224-0866-7. (pol.)
  • Erik H.A. Jakobsen: Sørensen, Bent. W: The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. S. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0-19-517067-2. (ang.)

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Closed Access logo alternative.svg
Autor: Jakob Voß, influenced by original art designed at PLoS, modified by Wikipedia users Nina and Beao, Licencja: CC0
Closed Access logo, derived from PLoS Open Access logo. Alternative version.
Katrine Gislinge and Bent Sørensen 20190316.jpg
Autor: 榊原平, Licencja: CC BY-SA 4.0
Katrine Gislinge と Bent Sørensen 代官山ヒルサイドテラスで2019年3月16日