Bernard Bernard

Bernard Bernard
Ilustracja
Bernard Bernard
Data i miejsce urodzenia

21 lipca 1821
Mogues

Data śmierci

1895

Prefekt apostolski Norwegii i Laponii
Okres sprawowania

1869-1887

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

Bernard Bernard (ur. 21 lipca 1821 w Mogues, zm. 1895) – francuski duchowny katolicki, misjonarz w Norwegii, Islandii i Szkocji, prefekt apostolski Norwegii i Laponii od 1869 do 1887.

Życiorys

Bernard kształcił się na księdza w Rzymie, wyświęcony został w Reims przez kard. Thomas-Marie-Josepha Gousseta (1792–1866). Początkowo przez kilka lat pracował w jednej z parafii w Ardenach, następnie w 1856 udał się do Norwegii gdzie służył w katolickiej misji bieguna północnego (Praefectura Apostolica Poli Arctici). Już w 1856 został wysłany do Islandii, będącej częścią misji bieguna północnego, gdzie przybył w maju 1857. Wraz z Jean-Baptistem Baudoinem (1831–1875) był pierwszym katolickim duchownym od czasów reformacji, który prowadził posługę w tym kraju. Bernard i Baudoin wznieśli niewielką kaplicę w rolniczym przysiółku o nazwie Landakot, w sąsiedztwie Reykjavíku. Spotkali się tam z niechętnym przyjęciem i w 1862 Bernard opuścił Islandię, mimo że Baudoin prowadził tam działalność duszpasterską aż do 1875. 5 kwietnia 1869 Bernard został wyznaczony prefektem apostolskim Norwegii i Laponii z siedzibą w Trondheim. Ze względu na stan zdrowia zrezygnował z funkcji w 1887 i opuścił Norwegię. Zastąpiony został przez luksemburskiego księdza Johannesa Olava Fallizego (1844–1933), od 1892 tytularnego biskupa Elusy, pod którego przewodnictwem misja, choć nadal niewielka, stale rozwijała się.

Zobacz też

Literatura

  1. Gunnar Guðmundsson: Kaþólskt trúboð á Íslandi 1857-1875. Reykjavík: Sagnfræðistofnun Háskóla Íslands, 1987.
  2. St. Ansgar. Jahrbuch des St.-Ansgarius Werkes. Cologne, 1983, s. 70-81.

Media użyte na tej stronie