Bernard Blaut

Bernard Blaut
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Bernard Adolf Blaut

Data i miejsce urodzenia

3 stycznia 1940
Otmęt

Data i miejsce śmierci

19 maja 2007
Warszawa

Wzrost

185 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera juniorska
LataKlub
Budowlani Gogolin
Kariera seniorska
LataKlubWyst.Gole
1958–1961Odra Opole48(2[a])
1962–1972Legia Warszawa236(30)
1973–1974FC Metz42(1)
W sumie:326(33)
Kariera reprezentacyjna
LataReprezentacjaWyst.Gole
1960–1971 Polska36(3)
Kariera trenerska
LataDrużyna
Legia Warszawa (młodzież)
1972Hutnik Warszawa
1974–1976Jagiellonia Białystok (asystent)
1975–1981Polska (asystent)
1981–1982CO Transports
1984–1986Polska (asystent)
1985Polska (zastępstwo)
1986–1988CO Transports
1988–1992Nadi asz-Szarika
1990Zjednoczone Emiraty Arabskie
1993–1994Club Africain
1998–1999CO Transports
2000CO Transports
2001CO Transports
2004CO Transports

Bernard Adolf Blaut (ur. 3 stycznia 1940 w Otmęcie, zm. 19 maja 2007 w Warszawie) – polski piłkarz (pomocnik), reprezentant Polski. 185 cm – 72 kg. Pseudonim „Długopis”, „Dziadek”.

Kariera

Był zawodnikiem Budowlanych Gogolin, Odry Opole (1958–1961), Legii Warszawa (1962–1972) i FC Metz (FRA) (1973–1974). W Legii rozegrał 12 sezonów (236 meczów, 30 bramek), dwukrotny Mistrz Polski (1969, 1970), dwukrotny zdobywca Pucharu Polski (1964, 1966).

Reprezentant Polski w 36 meczach (w latach 1960–1971), zdobywca trzech bramek – pierwszą zdobył w Szczecinie 4 września 1963 w meczu towarzyskim przeciwko Norwegii, kapitan drużyny zarówno w klubie, jak i reprezentacji. Piłkarz nazywany był często „polskim Nettą”.

Kariera trenerska to praca z młodzieżą Legii Warszawa, Hutniku Warszawa, Jagiellonii. Działacz PZPN. Od połowy 1983 roku do finałów Mistrzostw Świata w Meksyku 1986 asystent trenera reprezentacji Polski Antoniego Piechniczka (w 1985 prowadził Polskę w meczu z Czechosłowacją). Pracował jako trener za granicą – w Tunezji, Zjednoczonych Emiratach Arabskich, od 1990 przez 3 miesiące był trenerem ZEA.

Został pochowany na cmentarzu Wolskim w Warszawie[1].

Starszy brat Zygfryda, także piłkarza, reprezentanta Polski i trenera.

Uwagi

  1. ↑ Bez bilansu z sezonu 1959.

Przypisy

  1. ↑ Stefan Szczepłek. Znicze dla mistrzów. „Skarpa Warszawska”, s. 80, październik 2020. 

Bibliografia

  • Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Ludzie (1945–1962). 100 lat prawdziwej historii (3), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017
Selekcjonerzy reprezentacji Polski w piłce nożnej mężczyzn
  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r selekcjoner zastępczy
Selekcjonerzy reprezentacji Zjednoczonych Emiratów Arabskich

Zjednoczone Emiraty Arabskie

  1. ↑ tymczasowo

Media użyte na tej stronie

Football pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).