Bernard Bogedain

Bernard Bogedain
Biskup tytularny Hebronu
Ilustracja
Kraj działania

Prusy

Data i miejsce urodzenia

11 września 1810
Wróblin

Data i miejsce śmierci

17 września 1860
Pszczyna

Biskup pomocniczy wrocławski
Okres sprawowania

1858–1860

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

1834 lub 1835

Nominacja biskupia

21 grudnia 1857

Sakra biskupia

9 maja 1858

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

9 maja 1858

Konsekrator

Leon Przyłuski

Współkonsekratorzy

Heinrich Förster
Franciszek Stefanowicz

Bernard Jakub Bogedain, właśc. Bernhard Bogedain (ur. 11 września 1810 we Wróblinie, zm. 17 września 1860 w Pszczynie) – duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy wrocławski w latach 1858–1860.

Życiorys

Wychowywał się w Obrze w klasztorze cystersów, później studiował we Wrocławiu, a następnie w Poznaniu. Święcenia kapłańskie przyjął w 1834 w Poznaniu lub 22 czerwca 1835 w Gnieźnie. W Grodzisku Wielkopolskim był wikariuszem, w Bydgoszczy, Poznaniu i Paradyżu – katechetą. Był przyjacielem Karola Miarki; choć pochodził z rodziny niemieckiej był zwolennikiem utrzymania języka polskiego w pracy duszpasterskiej na Śląsku. Był Głównym Inspektorem Szkolnictwa na Górnym Śląsku i radcą rejencyjnym w Opolu (od 1848), nauczał po polsku i niemiecku, interesował się muzyką polską, wydał śpiewnik kościelny.

21 grudnia 1857 został mianowany biskupem pomocniczym diecezji wrocławskiej i biskupem tytularnym Hebronu. Sakrę biskupią przyjął 9 maja 1858.

We wrocławskim osiedlu Tarnogaj jego imieniem nazwano po II wojnie światowej jedną z ulic (dawniej Bernhardinstraße). Jest też patronem ulic w Katowicach, Chorzowie oraz Pszczynie.

Zobacz też

Literatura uzupełniająca

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Bernard Bogedain.jpg
biskup pomocniczy wrocławski