Bernard Bogedain

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	9 maja 1858
Konsekrator	Leon Przyłuski
Współkonsekratorzy	Heinrich Förster; Franciszek Stefanowicz

Bernard Bogedain
	Biskup tytularny Hebronu
Kraj działania	Prusy
Data i miejsce urodzenia	11 września 1810 ; Wróblin
Data i miejsce śmierci	17 września 1860 ; Pszczyna
	Biskup pomocniczy wrocławski
Okres sprawowania	1858–1860
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	1834 lub 1835
Nominacja biskupia	21 grudnia 1857
Sakra biskupia	9 maja 1858

Bernard Jakub Bogedain, właśc. Bernhard Bogedain (ur. 11 września 1810 we Wróblinie, zm. 17 września 1860 w Pszczynie) – duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy wrocławski w latach 1858–1860.

Życiorys

Wychowywał się w Obrze w klasztorze cystersów, później studiował we Wrocławiu, a następnie w Poznaniu. Święcenia kapłańskie przyjął w 1834 w Poznaniu lub 22 czerwca 1835 w Gnieźnie. W Grodzisku Wielkopolskim był wikariuszem, w Bydgoszczy, Poznaniu i Paradyżu – katechetą. Był przyjacielem Karola Miarki; choć pochodził z rodziny niemieckiej był zwolennikiem utrzymania języka polskiego w pracy duszpasterskiej na Śląsku. Był Głównym Inspektorem Szkolnictwa na Górnym Śląsku i radcą rejencyjnym w Opolu (od 1848), nauczał po polsku i niemiecku, interesował się muzyką polską, wydał śpiewnik kościelny.

We wrocławskim osiedlu Tarnogaj jego imieniem nazwano po II wojnie światowej jedną z ulic (dawniej Bernhardinstraße). Jest też patronem ulic w Katowicach, Chorzowie oraz Pszczynie.

Wincenty Ogrodziński: Bogedain Bernard Jakób. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 2: Beyzym Jan – Brownsford Marja. Kraków: Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1936, s. 192. Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989, ISBN 83-04-03291-0