Bernard Bugdoł

Bernard Bugdoł
Data i miejsce urodzenia

15 maja 1922
Chropaczów

Data i miejsce śmierci

29 sierpnia 2008
Bytom

Poseł I kadencji Sejmu PRL
Okres

od 20 listopada 1952
do 20 listopada 1956

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Order Sztandaru Pracy II klasy Złoty Krzyż Zasługi Medal za Długoletnie Pożycie Małżeńskie Medal 10-lecia Polski Ludowej

Bernard Bugdoł (ur. 15 maja 1922 w Chropaczowie, zm. 29 sierpnia 2008 w Bytomiu) – polski górnik, w okresie PRL przodownik pracy, według ówczesnej socjalistycznej propagandy osiągał wyniki powyżej 500 procent normy. Pracował razem ze swoim bratem Rudolfem, również przodownikiem pracy. Poseł na Sejm PRL I kadencji.

Życiorys

Niektórzy podważają osiągnięcia braci Bugdołów, twierdząc że w rzeczywistości do ich wyników pracy zwierzchnicy w celach propagandowych wliczali dorobek więźniów i żołnierzy, pracujących w okresie stalinowskim w kopalniach.

W 1952 skończył Akademię Górniczo-Hutniczą w Krakowie i został inżynierem górnictwa[1].

Członek PZPR, z jej ramienia poseł na Sejm PRL I kadencji. Prezes klubu sportowego Górnik Zabrze (1949–1954). Dyrektor KWK Wujek w Katowicach, następnie dyrektor KWK Łagiewniki w Bytomiu, a następnie inspektor w Bytomskim Zjednoczeniu Przemysłu Węglowego. Otrzymał Order Sztandaru Pracy I i II (1952)[2] klasy, Złoty Krzyż Zasługi (1948)[3], Medal 10-lecia Polski Ludowej (1954)[4] i Medal za Długoletnie Pożycie Małżeńskie (1993)[5]. 28 listopada 1988 wszedł w skład Honorowego Komitetu Obchodów 40-lecia Kongresu Zjednoczeniowego PPR – PPS – powstania PZPR[6].

W 1974 Wojciech Wiszniewski zrealizował o nim film dokumentalny O człowieku, który wykonał 552% normy, który z dystansem odnosił się do tematu przodowników pracy i ich późniejszych losów.

Przypisy

Bibliografia

  • Użyto broni, Nowa&Archiwum „Solidarności”, Biblioteka Obserwatora Wojennego, Kraków 1988

Media użyte na tej stronie