Bernard Franciszek de Cucsac

Błogosławiony
Bernard Franciszek de Cucsac PSS
Bernard-François de Cucsac
męczennik
Data i miejsce urodzenia

1728
Tuluza

Data i miejsce śmierci

2 września 1792
Paryż

Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

17 października 1926
przez Piusa XI

Wspomnienie

2 września

Bernard Franciszek de Cucsac, (fr.) Bernard-François de Cucsac (ur. 1728 w Tuluzie, zm. 2 września 1792 w Paryżu) – błogosławiony Kościoła katolickiego, męczennik, ofiara antykatolickich prześladowań okresu rewolucji francuskiej, członek katolickiego stowarzyszenia życia apostolskiego, prezbiter[1][2][3].

Życiorys

Od 1752 r. należał do stowarzyszenia sulpicjanów. W 1782 r. został powołany do pełnienia obowiązków konsultora w Radzie Kapłańskiej przełożonego generalnego[2]. Jego marzeniem przedstawionym opatowi z Villèle (obecnie Préserville) i biskupowi Bourges było oddanie życia za wiarę[2]. W okresie gdy w rewolucyjnej Francji nasiliło się prześladowanie katolików, został aresztowany i przewieziono go do paryskiego klasztoru karmelitów, gdzie 2 września 1792 roku został zamordowany[4][5][4]. Zginął w czasie masakry kierowanej przez komisarza Violette`a, który oddawał w ręce zgromadzonego tłumu odmawiających złożenia przysięgi na cywilną konstytucję kleru[2][4]. Ofiary mordu zostały pochowane w zbiorowych mogiłach na terenie cmentarza Vaugirard, część z nich wrzucono do studni klasztornej, a po ekshumacji w 1867 roku ich relikwie spoczęły w krypcie kościoła karmelitów[6][7].

Bernard Franciszek de Cucsac był jedną z ofiar tak zwanych masakr wrześniowych, w których zginęło 300 duchownych, ofiar nienawiści do wiary ((łac.) odium fidei)[4][8].

Kult

Bernard Franciszek de Cucsac znalazł się w grupie 191 męczenników z Paryża beatyfikowanych przez papieża Piusa XI 17 października 1926[9][4].

Dzienna rocznica śmierci jest dniem, kiedy wspominany jest w Kościele katolickim[3].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Martyrs during the French Revolution (2: † 1792-1799) (ang.). [dostęp 2013-05-01].
  2. ↑ a b c d Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 6: W-Z. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2007, s. 328. ISBN 978-83-7318-736-8.
  3. ↑ a b Fabio Arduino: Beati Giovanni Maria du Lau d'Alleman, Francesco Giuseppe e Pietro Ludovico de la Rochefoucauld e compagni (wł.). [dostęp 2013-05-01].
  4. ↑ a b c d e Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 6: W-Z. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2007, s. 324. ISBN 978-83-7318-736-8.
  5. ↑ Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 6: W-Z. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2007, s. 326. ISBN 978-83-7318-736-8.
  6. ↑ Kathleen Gilmour: The Church, spotless bride of Christ, became resplendent with bright new crowns of martyrdom.” (Acts of Martyrdom) (ang.). [dostęp 2013-05-01].
  7. ↑ Bienheureux Ambroise-Augustin CHEVREUX, René-Julien MASSY, Louis BARREAU de la TOUCHE, et leurs compagnons, martyrs. (fr.). 15 sierpnia 2010. [dostęp 2013-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (18 maja 2015)].
  8. ↑ Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 6: W-Z. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2007, s. 323. ISBN 978-83-7318-736-8.
  9. ↑ Rewolucja francuska i powrót męczenników — ofiar systemów totalitarnych. [dostęp 2013-05-01].