Bernard Hiszpan

Bernard Hiszpan (XII wiek) – hiszpański mnich, misjonarz

Życiorys

Bernard Hiszpan po Polski sprowadzony został w 1122 przez Bolesława Krzywoustego w celu szerzenia religii chrześcijańskiej wśród plemion Pomorzan. Był ascetycznym eremitą, zapewne poszukującym męczeńskiej śmierci. Już od początku nie mógł dojść do porozumienia z miejscowym ludem, choć książę przydzielił mu przewodnika i tłumacza. Bernard wszedł boso do grodu Wolina, co spotkało się ze zdziwieniem mieszkańców, niemogących zrozumieć, dlaczego wysłannik potężnego chrześcijańskiego Boga nie może sobie nawet pozwolić na kupno obuwia. Bernard jednak dalej głosił słowo Boże i w końcu został ciężko pobity przez wolińskie pospólstwo. Uratowali go (zwalczani przez niego) kapłani religii Słowian, którzy uznali Bernarda za szaleńca, a bojąc się zemsty ze strony księcia, odesłali misjonarza z powrotem do Polski.

Misja Bernarda, choć zakończona niepowodzeniem, przygotowała grunt pod mającą się wkrótce dokonać chrystianizacją Pomorza. Już w następnym roku (1123) chrzest przyjął książę pomorski Warcisław I. Popierał on inicjatywę Bolesława Krzywoustego, który dla potrzeb misji na Pomorzu sprowadził biskupa Ottona z Bambergu. Tym razem misja zakończyła się powodzeniem, a biskup został przyjęty przez lud w większości przypadków przyjaźnie.

Późniejsze losy Bernarda nie są jasne. Wiadomo, że przez pewien czas był mnichem w klasztorze św. Michała w Bambergu. Część historyków utożsamia go ze wzmiankowanym w 1133 roku pierwszym biskupem lubuskim^[1].

Przypisy

Literatura uzupełniająca

• Roman Grodecki, w: Polski Słownik Biograficzny. T. 1. Kraków: Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1935, s. 457. Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989, ISBN 83-04-03484-0