Bernard (XII wiek) – jeden z pierwszych biskupów lubuskich. Jedyną wzmianką źródłową o nim jest zapiska obituarna w nekrologu klasztoru św. Wincentego na Ołbinie o jego zgonie w dniu 4 października lub 4 grudnia nieznanego roku[1]. Przypuszczalnie sprawował swój urząd w II połowie XII wieku, jako następca Stefana (zm. 1156?) i poprzednik biskupa Gaudentego, uczestnika synodu w Łęczycy w 1180.
Przypisy
- ↑ W nekrologu tym znajdują się dwie wzmianki o śmierci biskupa lubuskiego o imieniu Bernard. Jedna odnosi się do poświadczonego w 1133 biskupa Bernarda I, a druga musi się odnosić do bliżej nieznanego Bernarda II, nie sposób jednak rozstrzygnąć, która z nich którego dotyczy, gdyż nekrolog nie podaje dat rocznych.
Bibliografia
- Józef Dobosz, Monarchia i możni wobec Kościoła w Polsce do początku XIII wieku, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 2002, s. 328
- Wojciech Kętrzyński: Studyja nad dokumentami XII wieku, Roczniki Akademii Umiejętności, Lwów 1891, s. 313