Bernard Miller
major piechoty | |
Data i miejsce urodzenia | 1 maja 1886 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 24 stycznia 1945 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | Cesarsko-królewska Obrona Krajowa |
Jednostki | Syberyjska Brygada Piechoty |
Stanowiska | dowódca batalionu piechoty |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Bernard Zygmunt Miller (ur. 1 maja 1886 w Krakowie, zm. 24 stycznia 1945 tamże) – polski piłkarz i trener oraz major piechoty Wojska Polskiego i inspektor Straży Granicznej.
Życiorys
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach 33 pułku piechoty Obrony Krajowej. 4 sierpnia 1914 roku został mianowany chorążym rezerwy[1][2].
23 października 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku, jako oficer byłej 5 Dywizji Strzelców Polskich, w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w Syberyjskiej Brygadzie Piechoty[3].
1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w 2 pułku syberyjskim, późniejszym 83 pułku piechoty[4]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 442. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. 22 lipca 1922 roku został zatwierdzony na stanowisku dowódcy batalionu w 83 pułku piechoty w Kobryniu[6]. W latach 1923–1924 dowodził III batalionem 83 pułku piechoty[7][8]. W latach 1925–1927 dowodził III batalionem 20 pułku piechoty w Krakowie[9].
31 października 1927 roku został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy 2 batalionu granicznego[10][11]. 14 lutego 1929 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska i pozostawiony bez przynależności służbowej z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr II[12]. Z dniem 30 listopada 1929 roku został przeniesiony w stan spoczynku[13]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Częstochowa. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Pełnił wówczas służę w Straży Granicznej[14].
Kariera sportowa
Swoją przygodę z piłką rozpoczął w Cracovii, której był także działaczem. W 1911 roku przeniósł się do Łodzi, gdzie zasilił szeregi ŁKS-u. Występował na pozycji lewego łącznika. Prócz gry w klubie, był także opiekunem (pierwszym trenerem) łódzkich piłkarzy.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Walecznych
- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1935)[15]
- Medal Niepodległości (7 lipca 1931)[16]
- Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”
Przypisy
- ↑ Lista starszeństwa c. i k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1916 ↓, s. 73.
- ↑ Lista starszeństwa c. k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1918 ↓, s. 150, 350.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 41 z 27 października 1920 roku, poz. 978.
- ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 216, 773.
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 34.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 553.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 364, 403.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 317, 347.
- ↑ Obsada pułków piechoty w: Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 269.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 329.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 119, 170.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 4 z 14 lutego 1929 roku, s. 77.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 16 z 18 października 1929 roku, s. 330.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 326, 908.
- ↑ M.P. z 1935 r. nr 65, poz. 85 „za zasługi w służbie straży granicznej”.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 156, poz. 227 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
Bibliografia
- Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1916. Wiedeń: 1916.
- Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Goss M, Filipiak W, Szmel B., 100 lat ŁKS. Dzieje klubu 1908–2008, Katowice 2008.
- Strzałkowski J., Łódzki Klub Sportowy 1908-1983, Łódź 1983.
Media użyte na tej stronie
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
Ribbon for the World War I Victory Medal awarded by the Allies:
- w:World War I Victory Medal (United States) awarded by the w:United States Department of Defense
- w:Victory Medal (United Kingdom) also called the Inter-Allied Victory Medal
- w:Médaille Interalliée 1914–1918 (France)
- w:Inter-Allied Victory Medal (Greece)
- w:Allied Victory Medal (Italy)
- etc.
Odznaka pamiątkowa Armii gen. Józefa Hallera