Bernard Warburton-Lee

Bernard Warburton-Lee
Ilustracja
komandor komandor
Pełne imię i nazwisko

Bernard Armitage Warburton Warburton-Lee

Data i miejsce urodzenia

13 września 1895
Wrexham

Data i miejsce śmierci

10 kwietnia 1940
Narwik

Przebieg służby
Siły zbrojne

Royal Navy

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Wiktorii (Wielka Brytania) Krzyż Wojenny (Norwegia)

Bernard Armitage Warburton (B.A.W.) Warburton-Lee (ur. 13 września 1895, zm. 10 kwietnia 1940 pod Narwikiem) – oficer marynarki brytyjskiej, komandor, odznaczony Krzyżem Wiktorii (VC).

Życiorys

Był Walijczykiem, urodził się w Broad Oak w Gwynedd w Walii. Służył w marynarce brytyjskiej, w 1917 uzyskał stopień kapitana marynarki. Podczas I wojny światowej, od kwietnia 1918 do 1919 służył na niszczycielu HMS „Wrestler”. 11 grudnia 1918 został za przebieg służby wymieniony w raporcie (Mentioned in Despatches, MID). W listopadzie 1924 objął dowództwo pierwszego okrętu - niszczyciela HMS „Tuscan”, następnie dowodził innymi okrętami (niszczyciele HMS „Walpole”, „Vanessa”, „Decoy”, „Witch” i slup wojenny „Bryony”). W latach 1937-1938 ukończył kurs w Instytucie Obrony Imperium Brytyjskiego i kurs taktyczny. Od lutego 1938 był dowódcą krążownika HMS „Effingham” - okrętu flagowego Floty Rezerwowej i zarazem szefem sztabu dowódcy Floty Rezerwowej (flagowym komandorem - Flag Captain).

28 lipca 1939 objął dowodzenie 3. Flotyllą Niszczycieli Floty Śródziemnomorskiej, przemianowaną przed wybuchem wojny na 2. Flotyllę. Jego okrętem flagowym był niszczyciel HMS „Hardy”. W tym charakterze służył podczas II wojny światowej. Wkrótce po wybuchu wojny, w październiku flotylla została przeniesiona na południowy Atlantyk, a na początku 1940 na Morze Północne, w skład Floty Metropolii.

Podczas kampanii norweskiej, 10 kwietnia 1940 wraz ze swoją flotyllą pięciu niszczycieli zaatakował w śmiałej akcji z zaskoczenia zespół silniejszych niemieckich niszczycieli w Narwiku, co doprowadziło do pierwszej bitwy morskiej o Narwik. Mając dane jedynie o obecności 6 niemieckich niszczycieli i okrętu podwodnego w fiordzie, Admiralicja pozostawiła kwestię ataku do jego decyzji i Warburton-Lee wysłał sygnał, że zaatakuje o świcie. Po pierwszym udanym ataku z zaskoczenia, brytyjskie okręty zostały zaatakowane przez dalsze niszczyciele niemieckie, których było łącznie 10. W toku bitwy, Warburton-Lee został śmiertelnie ranny na mostku swojego niszczyciela HMS „Hardy”, który został zatopiony podczas bitwy. Mimo strat, starcie było sukcesem taktycznym Brytyjczyków.

Za akcję pod Narwikiem został odznaczony pośmiertnie 7 czerwca 1940 najwyższym brytyjskim odznaczeniem wojskowym Krzyżem Wiktorii (Victoria Cross, VC), jako pierwsza osoba podczas II wojny światowej[1], a także, w 1942, norweskim Krzyżem Wojennym[2]. Pochowany został w Ballangen w Norwegii.

Jego żoną była Elizabeth Warburton-Lee, mieli jednego syna.

Kariera

Przypisy

  1. Gerard Roope, dowódca niszczyciela „Glowworm” został odznaczony za akcję o dzień wcześniejszą, lecz odznaczenie przyznano mu pośmiertnie dopiero po wojnie 10 lipca 1945 - Royal Navy (RN) Officers 1939-1945
  2. London Gazette: (Supplement) no. 35743, p. 4450, 13 October 1942

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

VCBernardArmitageWarburtonWarburton-Lee.jpg
Photo of Victoria Cross recipient Bernard Armitage Warburton Warburton-Lee, migrated from the Victoria Cross Reference site with permission. Photo submitted by Simon Manchee. Judging from how the subject looks in the picture, this image is very likely to have been taken before 1895 (the year he turned 28), and thus is most likely in the public domain.
Krigskorset stripe.svg
Autor: Ordensherre, Licencja: CC BY-SA 3.0
War Cross, Norwegian: Krigskorset, ribbon of Norwegian military medal.
UK-Navy-OF5 infobox.svg
Insygnia stopnia Captain (Royal Navy).
UK Victoria Cross ribbon bar.svg
Baretka brytyjskiego Krzyża Wiktorii.