Bernard z Corleone
| zakonnik | |
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 6 lutego 1605 Palermo |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 12 stycznia 1667 Palermo |
| Czczony przez | Kościół katolicki |
| Beatyfikacja | 29 kwietnia 1768 Rzym przez Klemensa XIII |
| Kanonizacja | 10 czerwca 2001 Rzym przez Jana Pawła II |
| Wspomnienie | 12 stycznia |
Bernard z Corleone, Filippo Latini (ur. 6 lutego 1605 w Palermo, zm. 12 stycznia 1667 tamże) – włoski duchowny katolicki, święty Kościoła katolickiego, zakonnik zakonu kapucynów.
Był synem szewca. W młodości nosił miano pierwszej szpady Sycylii. Mając 19 lat zranił w pojedynku najemnego mordercę i to wydarzenie wpłynęło na ukształtowanie się jego powołania. Wstąpił do zakonu Kapucynów w Caltanissetcie 13 grudnia 1631[1]. W klasztorze był kucharzem lub pomocnikiem kucharza. Przebywał w domach zakonnych w Bisacquino, Bivonie, Castelvetrano, Burgio, Partinico, Agrigento, Chiusie, Caltabellotcie i przez 15 lat w Palermo. Zajmował się chorymi współbraćmi, oddawał się pokutom i umartwieniom. Jego modlitwą była prośba:
„Panie, niech ustanie Twój gniew! Okaż swoje miłosierdzie! Panie, błagam o tę łaskę, błagam!”
Zmarł w opinii świętości.
Zobacz też
- beatyfikowani i kanonizowani przez Jana Pawła II
- modlitwa za pośrednictwem świętego
Przypisy
- ↑ Podawana jest też data 1632 - Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 1: A-C. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 1997, s. 436. ISBN 83-7097-271-3.
Bibliografia
- „L'Osservatore Romano”. Numer 9 (236) 2002 nr 1. Mario Agnes – redaktor naczelny. ISSN 1122-7249 (pol.).