Bernardin Shllaku
| Kraj działania | Albania |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 23 czerwca 1875 Szkodra |
| Data i miejsce śmierci | 9 listopada 1956 Szkodra |
| Ordynariusz diecezji Pulati | |
| Okres sprawowania | 1911-1944 |
| Wyznanie | katolicyzm |
| Kościół | rzymskokatolicki |
| Śluby zakonne | 14 grudnia 1896 |
| Prezbiterat | 26 grudnia 1897 |
| Sakra biskupia | 3 kwietnia 1910 |
| Kościół tytularny | Tiberias |
| Data konsekracji | 3 kwietnia 1910 |
|---|---|
| Konsekrator | Nicola Marconi |
| Współkonsekratorzy | Stefan Deda Jak Sereggi |
Bernardin Shllaku OFM (ur. 23 czerwca 1875 w Szkodrze, zm. 9 listopada 1956 tamże) – albański duchowny katolicki, franciszkanin.
Życiorys
Syn Józefa i Marii z d. Ndoja[1]. 8 grudnia 1892 wstąpił do zakonu Franciszkanów w rodzinnej Szkodrze. W grudniu 1893 złożył śluby czasowe, a 14 grudnia 1896 śluby wieczyste. W dniu 26 grudnia 1897 w Tyrolu otrzymał święcenia kapłańskie[2]. Studiował teologię i filozofię na uniwersytecie w Innsbrucku[2]. W roku 1898 powrócił do Szkodry, gdzie uczył w miejscowym kolegium franciszkańskim[2]. W 1910 otrzymał sakrę biskupią i został ordynariuszem diecezji Pulati (Pulti). W czasie powstania Albańczyków przeciwko władzy osmańskiej w 1911 udzielał schronienia powstańcom, prześladowanym przez władze.
Po roku 1944 należał do grupy duchownych prześladowanych przez komunistyczne władze Albanii. Wypuszczony z więzienia prowadził rozmowy z Mehmetem Shehu w imieniu Kościoła Katolickiego Albanii dotyczące szczegółów ustawy o statusie kościoła w państwie albańskim. W 1951 po śmierci abp G. Thaciego i abp Wincentego Prennushiego stał się jedynym żyjącym biskupem i nieformalnym przywódcą kościoła katolickiego. W tym czasie liczba parafii katolickich na terenie Albanii spadła z 253 (wg stanu z 1944) do około 100[3]. W 1952 wyświęcił dwóch kolejnych biskupów, co pozwoliło zachować ciągłość hierarchii kościelnej. Podpis Bernardina Shllaku umieszczono pod Statutem Kościoła Katolickiego Albanii, choć tekst opublikowany odbiegał od tego, który wynegocjowano. W statusie opublikowanym znalazł się zapis o zakazie utrzymywania przez kościół albański związków organizacyjnych, ekonomicznych i politycznych z papieżem[4].
Przypisy
- ↑ Imzot Bernardin Shllakun, OFM, në 50 vjetorin e vdekjës. = 2021-12-10, archivioradiovaticana.va, 2006 (alb.).
- ↑ a b c Markus Peters: Geschichte der Katholischen Kirche in Albanien 1919-1993.. Otto Harrasowitz Verlag: 2003, s. 291. ISBN 978-3-447-04784-5. (niem.)
- ↑ Mark Biondich: The Balkans: Revolution, War, and Political Violence Since 1878. Oxford: 2011, s. 178.
- ↑ Owen Pearson: Albania in the Twentieth Century, A History: Volume III: Albania as Dictatorship and Democracy, 1945-99. New York: I.B. Tauris, 2006, s. 430. ISBN 978-1-84511-105-2.
Bibliografia
- Tadeusz Czekalski: Zarys dziejów chrześcijaństwa albańskiego w latach 1912-1993.. Kraków: 1996. ISBN 83-85527-40-0.
- Biogram na stronie Radia Watykańskiego