Bernat Solà

Bernat Solà Pujol
Data i miejsce urodzenia

5 września 1965[1]
Mataró[1]

Klub

Matar UEC Mataró

Wzrost

172 cm[2]

Reprezentacja

 Hiszpania

Debiut w PŚ

10 grudnia 1983 w Thunder Bay (68. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

24 stycznia 1987 w Sapporo (14. miejsce)

Rekord życiowy

141 m na Kulm w Tauplitz (8 marca 1986)

Bernat Solà Pujol (ur. 5 września 1965 w Mataró) – hiszpański skoczek narciarski, jedyny w historii reprezentant Hiszpanii, który zdobył punkty Pucharu Świata w indywidualnych zawodach[3], dwukrotny uczestnik zimowych igrzysk olimpijskich. Rekordzista Hiszpanii w długości skoku narciarskiego, kilkukrotny mistrz swego kraju.

Regularnie startował w Pucharze Świata. Życiowy sukces odniósł 24 stycznia 1987 roku na skoczni w Sapporo, gdzie był 14., zdobywając jednocześnie pierwsze i jedyne punkty Pucharu Świata w historii skoków hiszpańskich. Kilkukrotnie plasował się w czołowej trzydziestce zawodów PŚ. Ostatni występ w tym cyklu zaliczył 25 marca 1990 roku na dużej skoczni w Planicy, gdzie zajął 61. miejsce.

Solà wziął także udział w dwóch zimowych igrzyskach olimpijskich. W 1984 roku w Sarajewie zajął 56. miejsce na skoczni normalnej i 50. na skoczni dużej. Cztery lata później na igrzyskach w Calgary był 57. na skoczni normalnej i 51. na skoczni dużej[1].

W 1984 roku wygrał Puchar Króla w skokach narciarskich. W zawodach rozgrywanych na Trampolín Albert Bofill Mosella (K-75) w miejscowości La Molina poprawił wówczas rekord skoczni, uzyskując 79 metrów[4]. W swojej karierze kilkukrotnie stawał na podium zawodów zaliczanych do cyklu Pucharu Europy – oprócz zwycięstwa w Pucharze Króla w 1984 roku stawał na podium tych zawodów m.in. w 1986 (2. miejsce)[5] i 1990 (3. pozycja)[6], a w 1986 roku zajął 3. miejsce w zawodach Pucharu Europy w norweskim Meldal[7].

Przebieg kariery

Początki

Urodził się w Mataró. Jego matka Teresa Pujol de Solà była członkinią hiszpańskich władz skoków narciarskich[8].

Skoki narciarskie zaczął trenować w 1973[9]. Pod koniec marca 1980 w La Molinie zajął przedostatnie, 29. miejsce w zawodach o Puchar Króla, po skokach na 37 i 42 m. Wyprzedził tylko swojego rodaka Guillermo Rosala[10].

Jednym z jego pierwszych międzynarodowych startów w zawodach FIS był konkurs Pucharu Europy w sezonie 1980/1981 (odpowiednik obecnego Pucharu Kontynentalnego). 10 stycznia 1981 roku, kiedy miał nieco ponad 15 lat i 4 miesiące, wystąpił w zawodach we włoskim Tarvisio, w którym oddał dwa skoki na 45 m i 47,5 m. Był to wyraźnie najgorszy wynik tamtych zawodów, gdyż do przedostatniego zawodnika, swojego rodaka Alberto Bofilla, stracił ponad 20 punktów. W tych zawodach wystartowało ogółem pięciu Hiszpanów, jednak wszyscy skakali słabo – na ostatnich pięciu miejscach znalazło się czterech z nich[11].

Na początku lutego wystąpił w Pucharze Króla w hiszpańskiej La Molinie (konkurs był zaliczany do Pucharu Europy). Tam zajął szóste miejsce, jednak w zawodach startowało tylko 11 zawodników. Dzięki temu zdobył jednak pucharowe punkty. W konkursie zwyciężył Austriak Willi Pürstl, a pozostałe miejsca zajęli reprezentanci Hiszpanii[12].

W 1981 został mistrzem Hiszpanii wśród juniorów[13].

W sezonie 1981/1982 kilka razy brał udział w zawodach międzynarodowych. W La Molinie zajął tym razem 17. miejsce. Pod koniec sezonu wystąpił na mistrzostwach świata juniorów w austriackim Murau, gdzie zajął 50. miejsce na skoczni normalnej po skokach na 60,5 i 56 m (wyprzedził trzech skoczków)[14]. W następnym sezonie (1982/1983) startował tylko w zawodach Pucharu Europy. Najlepszym jego wynikiem było ósme miejsce, które zajął we francuskim Saint Nizier (93 m, 88 m)[15].

Od sezonu 1983/1984 do 1985/1986

Sezon 1983/1984 był dla Hiszpana przełomowym w karierze, zadebiutował m.in. w Pucharze Świata, czyli w najważniejszym cyklu zawodów w skokach narciarskich. 12 grudnia 1983 roku wystąpił w pierwszym konkursie tego sezonu, czyli w zawodach PŚ w kanadyjskim Thunder Bay. Skok na odległość 64 m dał mu w debiucie 68. miejsce, co pozwoliło na wyprzedzenie sześciu skoczków[16]. W kolejnym konkursie rozegranym dzień później poprawił swój wynik i zajął 65. miejsce. Jeszcze lepiej poszło mu kilka dni później, kiedy to w PŚ w Lake Placid zajmował odpowiednio 41. i 49. miejsce w stawce 72 i 70 zawodników[15].

30 grudnia 1983 zadebiutował w Turnieju Czterech Skoczni. W niemieckim Oberstdorfie zajął 95. miejsce po skoku na 77 m. W kolejnych konkursach zajmował odpowiednio: 78. oraz dwukrotnie 97. miejsca. W łącznej klasyfikacji turnieju zajął 87. miejsce z notą łączną 223,8 pkt. Wyprzedził 29 zawodników[17][15].

Od 7 do 11 stycznia 1984 roku wystartował w czterech konkursach, trzykrotnie w Pucharze Europy (najlepszym wynikiem było 30. miejsce w Villach) i raz w Pucharze Świata (58. miejsce w Cortina d’Ampezzo). 14 stycznia zajął 17. miejsce w zawodach PE w Chamonix. Pod koniec stycznia odniósł swoje pierwsze i jedyne zwycięstwo w zawodach Pucharu Europy – miało to miejsce w hiszpańskiej La Molinie (zwyciężył tym samym w Pucharze Króla). Skacząc 78,5 m i 79 m wygrał z przewagą 3,8 pkt. nad Norwegiem Magne Johansenem[18].

Jeszcze w tym samym sezonie Solà dostał powołanie na zimowe igrzyska olimpijskie w jugosłowiańskim Sarajewie (obecnie Bośnia i Hercegowina) jako jeden z trzech hiszpańskich skoczków. Na skoczni normalnej zajął 56. miejsce i wyprzedził dwóch zawodników – Primoža Ulagę i Ángela Janiqueta. Po pierwszym skoku na 71 m zajmował 53. miejsce (wyprzedzał więc pięciu zawodników)[19]. W drugiej serii oddał jednak krótki skok na odległość 65,5 m (bliżej skoczył tylko Hirokazu Yagi)[20], przez co spadł w końcowej klasyfikacji na 56. miejsce z notą łączną 132,9 pkt[21].

Toni-Seelos-Olympiaschanze w 2012 roku (po prawej). Na tym obiekcie Bernat Solà zajął 34. miejsce na mistrzostwach świata

Sześć dni później, 18 lutego wystąpił w drugiej konkurencji czyli w skokach na skoczni dużej, na której osiągnął swój najlepszy wynik na igrzyskach olimpijskich, był bowiem 50., tym razem wyprzedzając trzech zawodników (oddał skoki na 74 m[22] i 77 m[23])[24]. Po igrzyskach startował jeszcze kilkukrotnie w zawodach PE, jednak bez sukcesów (trzykrotnie zajmował 25. miejsce)[15].

Sezon 1984/1985 rozpoczął, podobnie jak poprzedni, na kontynencie amerykańskim, gdzie wystartował w czterech konkursach PŚ. Najlepsze miejsce zajął jednak w pierwszym konkursie, kiedy był na 53. miejscu. Startował jedynie w austriackich konkursach Turnieju Czterech Skoczni. Zajął 97. miejsce w Innsbrucku i 87. pozycję w Bischofshofen[15]. Wystąpił także na mistrzostwach świata w austriackim Seefeld. W konkursie na skoczni dużej zajął 51. miejsce w stawce 62 zawodników[25]. Na skoczni mniejszej poszło mu znacznie lepiej, gdyż uzyskał 34. notę zawodów (wyprzedził 31 skoczków)[26]. Lepsze wyniki w tym sezonie osiągał przede wszystkim w Pucharze Świata. Swój najlepszy dotychczasowy wynik poprawił w konkursie PŚ w Sankt Moritz w dniu 13 lutego 1985 roku, gdzie zajął 31. miejsce. 3 marca w Lahti osiągnął 30. notę zawodów, a 10 marca na Holmenkollbakken zajął nawet 29. miejsce. Zgodnie jednak z ówczesnym systemem przyznawania pucharowych punktów, hiszpański skoczek nie zdobył ich w ogóle, gdyż wówczas punkty zdobywało tylko 15 zawodników[15][27]. Pod koniec lutego skakał w zawodach Grand Prix de Chamonix, gdzie zajął 12. pozycję. Na zakończenie sezonu wystąpił na mistrzostwach świata w lotach w Planicy[15].

Podczas pierwszego dnia zawodów oddał trzy podobne skoki: 125, 123 i ponownie 125 metrów. Po pierwszym dniu zawodów plasował się na 39. miejscu z notą 238,5 pkt. (najsłabszy skok dnia nie był liczony do noty łącznej, podobnie jak dzień później)[28]. Następnego dnia oddał dwa skoki, w pierwszym uzyskał 128 metrów. W drugiej serii oddał skok na odległość 140 metrów. Zajął tego dnia 32. miejsce[29], zaś w łącznej klasyfikacji mistrzostw uplasował się na 40. miejscu z notą 375,5 pkt. (wyprzedził czterech zawodników, w tym trzech Włochów)[30]. Był to pierwszy w historii występ reprezentanta Hiszpanii na skoczni mamuciej, a skokiem na odległość 140 metrów Solà ustanowił ówczesny rekord kraju[9].

Sezon 85/86 rozpoczął w Pucharze Świata na kontynencie północnoamerykańskim. Zajął 39. i 47. miejsce w kanadyjskim Thunder Bay, oraz 47. i 48. pozycję w amerykańskim Lake Placid. Po powrocie do Europy zajął 43. miejsce w Chamonix[15]. Wystąpił też w kolejnym Turnieju Czterech Skoczni. Wystąpił we wszystkich czterech konkursach, a najwyższą pozycję zajął w Innsbrucku (63. miejsce). W łącznej klasyfikacji zajął 78. miejsce, wyprzedzając bezpośrednio Zbigniewa Klimowskiego[31][15]. Do końca stycznia startował wyłącznie w zawodach Pucharu Europy, w których najlepszym osiągnięciem było 18. miejsce w Planicy. Bez powodzenia startował również w szwajcarskich konkursach PŚ pod koniec lutego[15].

2 marca zajął drugie miejsce w Pucharze Europy w La Molinie, przegrał tylko z Georgiem Waldvogelem[32]. Niecały tydzień później wystąpił w kolejnych mistrzostwach świata w lotach, które rozegrano w austriackim Tauplitz. Podczas pierwszego dnia zawodów, Hiszpan w ostatniej próbie skoczył 141 metrów. Wynik ten był jego nowym rekordem życiowym i do dziś jest najlepszym wynikiem kiedykolwiek uzyskanym przez hiszpańskiego zawodnika (kilka lat później wyrównał ten wynik)[33]. W klasyfikacji generalnej turnieju uplasował się na 33. miejscu (wyprzedził m.in. Roberta Witke)[34].

Wystąpił jeszcze w Pucharze Świata w Oslo, jednak bez powodzenia. Odniósł jednak dwa sukcesy w Pucharze Europy. 21 i 23 marca stawał na najniższym stopniu podium w zawodach w Sprovie i Meldal (Norwegia)[15].

Kolejne sezony, jedyne punkty PŚ

Początek sezonu 86/87 to nieudane starty Hiszpana. Nie zdobył punktów Pucharu Europy, a tym bardziej Pucharu Świata – zajmował odległe lokaty w Turnieju Czterech Skoczni i Pucharze Europy (20. miejsce było jego najlepszym wynikiem). Mimo to wyjechał do Japonii na Puchar Świata. Zajął swoje najlepsze dotychczasowe miejsca, w pierwszym konkursie rozegranym 24 stycznia 1987 odniósł swój życiowy sukces, zajął bowiem 14. miejsce po skokach na 82,5 m i 69 m[35]. Bliski zdobycia punktów był też w dniu następnym, kiedy po skokach na 104,5 m i 97 m uplasował się na 18. pozycji[36]. Obsada tych konkursów była jednak słabsza, spośród 43 startujących skoczków ponad połowę stanowili gospodarze – Japończycy[35][36]. Wystąpił w lutowych mistrzostwach świata w Oberstdorfie, gdzie spisywał się słabo. W konkursie na skoczni dużej zajął 65. miejsce, wyprzedzając tylko Virginio Lunardiego[37]. Na mniejszym obiekcie zajął 66. miejsce, tym razem wyprzedzając tylko Eddiego Edwardsa[38].

Miyanomori latem 2004 roku. Na tym obiekcie Bernat Solà zdobył swoje jedyne punkty Pucharu Świata

Na krótko powrócił do Hiszpanii, gdzie w La Molinie startował w dwóch konkursach. 28 lutego zajął 15. miejsce w Memoriale Jordiego Aimata, zaś kilka dni później zapunktował w Pucharze Europy w tej samej miejscowości, kiedy to zajął 13. miejsce. Wyprzedzał jednak niemal wyłącznie swoich rodaków[15]. Bez powodzenia skakał w marcowych zawodach Pucharu Świata w Oslo[15].

Sezon 87/88 to jeszcze gorsze występy Soli. Ani razu nie zbliżył się do najlepszej piętnastki zawodów w Pucharze Świata (najwyższe jego miejsca: 57. pozycja w Sapporo i 60. miejsca w Gstaad i Lake Placid), a także Pucharu Europy (najwyższe 34. miejsce zajął w Le Brassus). Mimo słabych wyników zakwalifikował się na zimowe igrzyska olimpijskie w Calgary[15]. W pierwszym konkursie na skoczni normalnej skakał 71 i 68,5 m i wyprzedził tylko jednego skoczka – słynącego z bardzo słabych skoków Brytyjczyka Eddiego Edwardsa[39]. Na dużym obiekcie uzyskał 51. notę zawodów, wyprzedzając czterech skoczków[40].

Swój przedostatni sezon (1988/1989) rozpoczął od występów w PŚ w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych; najwyżej uplasował się w Lake Placid (43. miejsce). Skakał też we wszystkich konkursach Turnieju Czterech Skoczni, najwyżej był w zamykającym turniej konkursie w Bischofshofen (64. miejsce). W łącznej klasyfikacji tego cyklu zajął 75. miejsce[31]. Po turnieju czterokrotnie z rzędu zajmował miejsca w pierwszej trzydziestce zawodów Pucharu Świata (29. miejsca w Libercu i Harrachovie oraz 23. i 26. pozycje w Oberhofie). Zajął też czwarte miejsce w Memoriale Jordiego Aimata i po raz kolejny stanął na podium w Pucharze Europy – zajął drugie miejsce w La Molinie[15].

Po raz ostatni w karierze wystąpił na mistrzostwach świata. Na normalnym obiekcie zajął 45. miejsce, zaś na większym był na 51. miejscu[15]. 5 marca osiągnął jeden ze swoich większych sukcesów, gdyż zajął 16. miejsce w Pucharze Świata w Oslo. Startowało ponad 70 zawodników, a Hiszpan wyprzedził bezpośrednio medalistę olimpijskiego z 1988 Erika Johnsena. Z piętnastym Pawłem Kustowem przegrał tylko o punkt[41]. Trzykrotnie pojawiał się jeszcze w PŚ, lecz skakał już wyraźnie gorzej[15].

Ostatni sezon i ostatnie występy

Swój ostatni pełny sezon rozpoczął od 43. miejsca w PŚ w Thunder Bay (następnego dnia był 64.). Bez powodzenia skakał w amerykańskim Lake Placid i japońskim Sapporo. Najlepsze wyniki w karierze osiągnął za to w Turnieju Czterech Skoczni. W Oberstdorfie był 65., zaś w kolejnych konkursach zajmował 68., 63. i 60. miejsca. W klasyfikacji łącznej zajął najwyższą w karierze 67. pozycję[31]. Na początku lutego po raz ostatni zajął miejsce na podium w Pucharze Europy, w La Molinie był trzeci[15].

W Pucharze Świata tylko raz zbliżył się do punktowanej piętnastki. Zajął 19. miejsce w Predazzo po skokach na 83,5 i 84 m. Straty były jednak minimalne, do szóstego Heinza Kuttina stracił 5,9 pkt[42]. W styczniu 1990 opuścił konkurs w Zakopanem ze względu na zmianę terminu zawodów – organizatorzy nie poinformowali wówczas Hiszpanów o przesunięcie konkursu na wcześniejszy dzień, w związku z czym Solà, wspólnie z trenerem Luisem Fajardo, dotarli pod skocznię dzień po zawodach[9].

Wystąpił na jeszcze jednej dużej imprezie. W mistrzostwach świata w lotach w Vikersund zajął 48. miejsce. Według portalu Skijumping.pl Solà wyrównał wówczas rekord życiowy i podczas jednego ze skoków uzyskał 141 metrów[33][15]. Ostatni raz w PŚ wystąpił w Planicy 24 i 25 marca 1990 roku. Dwukrotnie zajmował te same miejsca (61.) i oddał dwa takie same skoki (po 92 m)[15].

W styczniu 1992 roku zwyciężył w mistrzostwach Hiszpanii, rozgrywanych w La Molinie. Po skokach na 72,5 i 70 metrów wygrał o 6,3 punktu z Francisco Alegre i o 14,5 punktu z Jesúsem Lobo[43]. Dwa lata wcześniej na tym samym obiekcie, po oddaniu skoków na odległość 66,5 oraz 60,5 metrów, także został mistrzem Hiszpanii, pokonując o 8,4 punktu Lobo i o 13,8 punktu Alegre[44][45].

Potem startował głównie w lokalnych zawodach. 26 stycznia 1992 roku zajął dziewiąte miejsce w La Molinie (zawody zaliczane do Pucharu Europy). Były to jego ostatnie punkty w międzynarodowych zawodach FIS[15].

W 1992 zakończył karierę skoczka narciarskiego i podjął pracę jako instruktor narciarstwa alpejskiego, którą wykonywał przez kolejne 20 lat[9].

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

MiejsceDzieńRokMiejscowośćSkoczniaPunkt KKonkursSkok 1Skok 2NotaStrataZwycięzca
56.12 lutego1984SarajewoIgmanK-90indywid.71,065,5132,982,3Jens Weißflog[19][20][21]
50.18 lutego1984SarajewoIgmanK-112indywid.74,077,099,3131,9Matti Nykänen[22][23][24]
57.14 lutego1988CalgaryAlberta Ski Jump AreaK-89indywid.74,068,5140,488,7Matti Nykänen[46][47][39]
51.23 lutego1988CalgaryAlberta Ski Jump AreaK-114indywid.96,586,0139,384,7Matti Nykänen[48][49][39]

Mistrzostwa świata

MiejsceDzieńRokMiejscowośćSkoczniaPunkt KKonkursSkok 1Skok 2NotaStrataZwycięzca
51.20 stycznia1985SeefeldBergiselK-109indywid.88,090,0150,074,2Per Bergerud[50]
34.26 stycznia1985SeefeldToni-Seelos-OlympiaschanzeK-90indywid.81,078,0179,445,9Jens Weißflog[51]
65.15 lutego1987OberstdorfSchattenbergschanzeK-115indywid.88,588,5130,385,7Andreas Felder[52]
66.20 lutego1987OberstdorfSchattenbergschanzeK-90indywid.74,072,0151,672,8Jiří Parma[53]
45.20 lutego1989LahtiSalpausselkäK-114indywid.89,084,0139,579,0Jari Puikkonen[54]
51.25 lutego1989LahtiSalpausselkäK-90indywid.74,5–83,430,9Jens Weißflog[55]

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

SezonMiejsce
1986/198778.

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata

Do sezonu 1992/1993 obowiązywała inna punktacja za konkurs Pucharu Świata.

Sezon 1983/1984
Thunder BayThunder BayLake PlacidLake PlacidOberstdorfGarmisch-PartenkirchenInnsbruckBischofshofenCortina d’AmpezzoHarrachovLiberecSapporoSapporoSarajewoSarajewoLahtiLahtiFalunLillehammerOsloOberstdorfOberstdorfPlanicaPlanicapunkty
686541499578979758----5650---------0
Sezon 1984/1985
Thunder BayThunder BayLake PlacidLake PlacidOberstdorfGarmisch-PartenkirchenInnsbruckBischofshofenCortina d’AmpezzoSapporoSapporoSankt MoritzEngelbergHarrachovLahtiLahtiÖrnsköldsvikFalunOsloŠtrbské PlesoŠtrbské Plesopunkty
53566166--9787---3148-6230405829--0
Sezon 1985/1986
Thunder BayThunder BayLake PlacidLake PlacidChamonixOberstdorfGarmisch-PartenkirchenInnsbruckBischofshofenHarrachovLiberecKlingenthalOberwiesenthalSapporoSapporoVikersundVikersundSankt MoritzGstaadEngelbergLahtiLahtiOsloPlanicaPlanicapunkty
394747484369776385--------776865--74--0
Sezon 1986/1987
Thunder BayThunder BayLake PlacidLake PlacidChamonixOberstdorfGarmisch-PartenkirchenInnsbruckBischofshofenŠtrbské PlesoŠtrbské PlesoOberwiesenthalSapporoSapporoLahtiLahtiÖrnsköldsvikFalunPlanicaPlanicaOsloOslopunkty
----479984-----1418------64832
Sezon 1987/1988
Thunder BayThunder BayLake PlacidLake PlacidSapporoSapporoOberstdorfGarmisch-PartenkirchenInnsbruckBischofshofenGallioSankt MoritzGstaadEngelbergLahtiLahtiMeldalOsloPlanicaPlanicapunkty
67616160576299----75607769658191--0
Sezon 1988/1989
Thunder BayThunder BayLake PlacidLake PlacidSapporoSapporoOberstdorfGarmisch-PartenkirchenInnsbruckBischofshofenLiberecHarrachovOberhofOberhofChamonixOsloÖrnsköldsvikHarrachovPlanicaPlanicapunkty
53524347--8381896429292326-1654-71800
Sezon 1989/1990
Thunder BayThunder BayLake PlacidLake PlacidSapporoSapporoOberstdorfGarmisch-PartenkirchenInnsbruckBischofshofenHarrachovLiberecZakopaneSankt MoritzGstaadEngelbergPredazzoPredazzoLahtiLahtiÖrnsköldsvikSollefteaRaufossPlanicaPlanicapunkty
46645850574365686360---7557761963565945615461610
Legenda
1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15

 -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni

32. Turniej Czterech Skoczni[17]
OberstdorfGarmisch-PartenkirchenInnsbruckBischofshofenklas.
9578979787
33. Turniej Czterech Skoczni[56]
OberstdorfGarmisch-PartenkirchenInnsbruckBischofshofenklas.
––9787103
34. Turniej Czterech Skoczni[57]
OberstdorfGarmisch-PartenkirchenInnsbruckBischofshofenklas.
6977638578
35. Turniej Czterech Skoczni[58]
OberstdorfGarmisch-PartenkirchenInnsbruckBischofshofenklas.
9984––113
36. Turniej Czterech Skoczni[59]
OberstdorfGarmisch-PartenkirchenInnsbruckBischofshofenklas.
99–––135
37. Turniej Czterech Skoczni[60]
OberstdorfGarmisch-PartenkirchenInnsbruckBischofshofenklas.
8381896475
38. Turniej Czterech Skoczni[61]
OberstdorfGarmisch-PartenkirchenInnsbruckBischofshofenklas.
6568636068

Puchar Europy

Miejsca na podium w konkursach PE

Lp.DzieńRokMiejscowośćSkoczniaPunkt KSkok 1Skok 2NotaMiejsceStrataZwycięzca
1.29 stycznia1984Hiszpania La MolinaTrampolín Albert Bofill MosellaK-7578,5 m79,0 m211,3 pkt1.––
2.2 marca1986Hiszpania La MolinaTrampolín Albert Bofill MosellaK-7571,0 m75,0 m207,3 pkt2.4,3 pkt.Georg Waldvogel
3.21 marca1986Norwegia SprovaSteinfjellbakkenK-9086,5 m84,0 m205,7 pkt3.10,8 pkt.Ole Christian Eidhammer
4.23 marca1986Norwegia MeldalKløvsteinbakkenK-10598,5 m101,0 m204,8 pkt3.9,9 pkt.Jan Henrik Trøen
5.29 stycznia1989Hiszpania La MolinaTrampolín Albert Bofill MosellaK-7570,0 m72,0 m206,8 pkt2.3,8 pkt.Kent Johanssen
6.4 lutego1990Hiszpania La MolinaTrampolín Albert Bofill MosellaK-7570,0 m71,0 m210,4 pkt3.9,5 pkt.Werner Rathmayr

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Europy

W zawodach Pucharu Europy, podobnie jak w ówczesnych zawodach Pucharu Świata, obowiązywała inna punktacja.

Sezon 1980/1981
St MoritzMariborTarvisioVillachChamonixLe BrassusSeefeldLa MolinaTravnikSchönwaldNeustadtSzczyrbskie JezioroSzczyrbskie JezioroBischofshofenBischofshofenpunkty
--64----6-------10
Sezon 1981/1982
VangSt MoritzWillingenWillingenTarvisioVillachMariborChamonixLe BrassusLiberecHarrachovLa MolinaSeefeldTravnikNeustadtSchönwaldBischofshofenBischofshofenpunkty
-----------17------0
Sezon 1982/1983
RaufossLillehammerSt MoritzPlanicaVillachTarvisioSchwarzachWillingenWillingenLa MolinaTravnikChamonixSt NizierSchönwaldNeustadtSprovaStjørdalMeldalSeefeldSzczyrbskie JezioroRukaSzczyrbskie JezioroRukaFeldbergpunkty
----------211283649---16----4812
Sezon 1983/1984
RenaSt MoritzTarvisioPlanicaVillachChamonixWillingenWillingenSchwarzachLa MolinaTravnikÖrnsköldsvikSaint NizierSaint NizierFalunNeustadtSchönwaldSprovaSzczyrbskie JezioroStjørdalSzczyrbskie JezioroMeldalPredazzopunkty
--50363017---127-2525-4646-----2525
Sezon 1984/1985
PredazzoSt MoritzSankt AegydWillingenWillingenPlanicaLiberecTarvisioVillachHarrachovChamonixLe BrassusWörglSarajewoTravnikSchönwaldSprovaStjørdalMeldalRovaniemiRukaRukaBardufossPredazzopunkty
--33--28-19--4013------------3
Sezon 1985/1986
St MoritzSankt AegydTarvisioVillachPlanicaLes RoussesLe BrassusWillingenWillingenMátraházaSeefeldSarajewoTravnikLa MolinaÖrnsköldsvikSchönwaldNeustadtFalunSprovaSzczyrbskie JezioroSzczyrbskie JezioroMeldalBardufossFeldbergpunkty
--41321822332527----2----3--3--50
Sezon 1986/1987
St MoritzSt AegydVillachPlanicaLes RoussesHarrachovLe BrassusLiberecWillingenMátráhazaWillingenWörglTravnikLa MolinaNeustadtSchönwaldStjørdalSprovaMeldalFeldbergPredazzoFeldbergpunkty
-22--31-20------13--------3
Sezon 1987/1988
St MoritzPlanicaPlanicaPlanicaLe BrassusWillingenWillingenSt AegydBorowecAutransRuhpoldingReit im WinklSarajewoTravnikSchönwaldNeustadtFalunSzczyrbskie JezioroSzczyrbskie JezioroSprovaFeldbergRukaFeldbergPredazzopunkty
7664875834-------------------0
Sezon 1988/1989
St MoritzSankt AegydPlanicaLa MolinaMátráhazaSarajewoTravnikSaalfeldelnSchönwaldSchönwaldSprovaSprovaMeldalKuopioSzczyrkRovaniemiSzczyrbskie JezioroSzczyrbskie Jezioropunkty
48--2--------------20
Sezon 1989/1990
St MoritzSankt AegydRuhpoldingSaalfeldelnPlanicaSzczyrbskie JezioroSzczyrbskie JezioroLa MolinaLe BrassusPlanicaPlanicaSeefeldKuopioTaivalkoskiSprovaSprovapunkty
-------313-------18
Sezon 1991/1992
OberwiesenthalOberhofCourchevelSt AegydPlanicaSaalfeldenRuhpoldingLiberecHarrachovWillingenWillingenLa MolinaSzczyrkSchönwaldNeustadtChamonixLe BrassusSprovaMeldalFeldbergFeldbergpunkty
-----------9---------7
Legenda
1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15

- – zawodnik nie wystartował lub brak danych

Puchar Króla

  • Indywidualnie
1980 Hiszpania La Molina–29. miejsce – 37 m, 42 m (61,5 pkt.)
1981 Hiszpania La Molina–6. miejsce – 58,5 m, 58 m (166,7 pkt.)
1982 Hiszpania La Molina–17. miejsce – 64 m, 64,5 m (192,8 pkt.)
1984 Hiszpania La Molina–1. miejsce – 78,5 m, 79 m (239,5 pkt.)
1986 Hiszpania La Molina–2. miejsce – 71 m, 75 m (207,3 pkt.)
1987 Hiszpania La Molina–13. miejsce – 60 m, 59,5 m (151,1 pkt.)
1989 Hiszpania La Molina–2. miejsce – 70 m, 72 m (206,8 pkt.)
1990 Hiszpania La Molina–3. miejsce – 70 m, 71 m (210,4 pkt.)
1992 Hiszpania La Molina–9. miejsce – 66,5 m, 64,5 m (174,8 pkt.)

Przypisy

  1. ↑ a b c Bernat Sola Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2016-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-13)]. (ang.).
  2. ↑ El Periódico de Catalunya - Ed. General. archivo.elperiodico.com. [dostęp 2016-09-02]. (hiszp.).
  3. ↑ Adrian Dworakowski: Skoki Narciarskie: Outsiderzy w skokach narciarskich. skijumping.pl, 10 stycznia 2007. [dostęp 2016-09-02].
  4. ↑ La Molina, Trampolin Albert Bofill Mosella. skisprungschanzen.com. [dostęp 2013-05-12].
  5. ↑ Bernat Sola se quedo en puertas de repetir triunfo. „El Mundo Deportivo”, s. 60, 1986-03-03. (hiszp.). 
  6. ↑ Manuel Cabenillas. El austríaco Rathmayer, rey de la copa en La Molina. „El Mundo Deportivo”, s. 69, 1990-02-05. (hiszp.). 
  7. ↑ SOLA, TERCERO EN MELDAL (NORUEGA). „El Mundo Deportivo”, s. 46, 1986-03-27. (hiszp.). 
  8. ↑ Fernando Arrechea Rivas: ESPAÑA EN LOS JJ.OO. DE INVIERNO (XVI) SALT LAKE CITY 2002. olimpismo2007.com. [dostęp 2016-09-02].
  9. ↑ a b c d Katarzyna Eron, Adrian Dworakowski: Latanie w rytmie Flamenco - wspomnienia hiszpańskich skoczków narciarskich. skijumping.pl, 2020-06-11. [dostęp 2020-06-13].
  10. ↑ Adam Kwieciński: La Molina SPA 1980.03.30 Copa. wynki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2016-09-02].
  11. ↑ Adam Kwieciński: Tarvisio ITA 1981.01.10 EC. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2016-09-02].
  12. ↑ Adam Kwieciński: La Molina SPA 1981.02.01 EC. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2016-09-02].
  13. ↑ Nuestros mundialistas. „El Mundo Deportivo”, s. 40, 1985-02-01. (hiszp.). 
  14. ↑ Murau AUT 1982.03.07 MSJun. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2016-09-02].
  15. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u Adam Kwieciński: SOLA Bernat. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2016-09-02].
  16. ↑ Adam Kwieciński: Thunder Bay CAN 1983.12.10 PS. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2016-09-02].
  17. ↑ a b Turniej Czterech Skoczni 1983/1984. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2016-09-02].
  18. ↑ La Molina SPA 1984.01.29 EC. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2016-09-02].
  19. ↑ a b Ski Jumping at the 1984 Sarajevo Winter Games: Men's Normal Hill, Individual Jump 1. sports-reference.com. [dostęp 2016-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-07-09)]. (ang.).
  20. ↑ a b Ski Jumping at the 1984 Sarajevo Winter Games: Men's Normal Hill, Individual Jump 2. sports-reference.com. [dostęp 2016-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-07-09)]. (ang.).
  21. ↑ a b Ski Jumping at the 1984 Sarajevo Winter Games: Men's Normal Hill, Individual. sports-reference.com. [dostęp 2016-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-03-21)]. (ang.).
  22. ↑ a b Ski Jumping at the 1984 Sarajevo Winter Games: Men's Large Hill, Individual Jump 1. sports-reference.com. [dostęp 2016-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-26)]. (ang.).
  23. ↑ a b Ski Jumping at the 1984 Sarajevo Winter Games: Men's Large Hill, Individual Jump 2. sports-reference.com. [dostęp 2016-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-26)]. (ang.).
  24. ↑ a b Ski Jumping at the 1984 Sarajevo Winter Games: Men's Large Hill, Individual. sports-reference.com. [dostęp 2016-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-26)]. (ang.).
  25. ↑ Adam Kwieciński: Seefeld AUT 1985.01.20 MS. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2016-09-02].
  26. ↑ Adam Kwieciński: Seefeld AUT 1985.01.26 MS. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2016-09-02].
  27. ↑ Puchar Świata: Sezon 1984/1985 - klasyfikacja generalna. skijumping.pl. [dostęp 2016-09-06].
  28. ↑ Adam Kwieciński: Planica JUG 1985.03.16 MSL. wynki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2016-09-02].
  29. ↑ Adam Kwieciński: Planica JUG 1985.03.17 MSL. wynki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2016-09-02].
  30. ↑ Adam Kwieciński: Planica JUG 1985.03.17 MSL. wynki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2016-09-02].
  31. ↑ a b c Adam Kwieciński: Klasyfikacje. wynki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2016-09-02].
  32. ↑ Adam Kwieciński: La Molina SPA 1986.03.02 EC/Copa. wynki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2016-09-02].
  33. ↑ a b Adrian Dworakowski: Egzotyczne Skoki Narciarskie. skijumping.pl, 19 czerwca 2009. [dostęp 2016-09-02].
  34. ↑ Adam Kwieciński: Bad Mitterndorf AUT 1986.03.09 MSL. wynki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2016-09-02].
  35. ↑ a b Adam Kwieciński: Sapporo JPN 1987.01.24 PS. wynki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2016-09-02].
  36. ↑ a b Adam Kwieciński: Sapporo JPN 1987.01.25 PS. wynki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2016-09-02].
  37. ↑ Adam Kwieciński: Oberstdorf BRD 1987.02.15 MS. wynki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2016-09-02].
  38. ↑ Adam Kwieciński: Oberstdorf BRD 1987.02.20 MS. wynki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2016-09-02].
  39. ↑ a b c Ski Jumping at the 1988 Calgary Winter Games: Men's Normal Hill, Individual. sports-reference.com. [dostęp 2016-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-16)]. (ang.).
  40. ↑ Ski Jumping at the 1988 Calgary Winter Games: Men's Large Hill, Individual. sports-reference.com. [dostęp 2016-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-16)]. (ang.).
  41. ↑ Oslo NOR 1989.03.05 PS. wynki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2016-09-02].
  42. ↑ Adam Kwieciński: Predazzo ITA 1990.02.16 PS. wynki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2016-09-02].
  43. ↑ Bernat Solà, campió nacional. „El Mundo Deportivo”, s. 46, 22 stycznia 1992. (kat.). 
  44. ↑ BERNAT SOLA, CAMPIO ABSOLUT. „El Mundo Deportivo”, s. 46, 1990-01-31. (hiszp.). 
  45. ↑ Bernat Sola gano el titulo en La Molina. „El Mundo Deportivo”, s. 69, 1990-01-29. (hiszp.). 
  46. ↑ Ski Jumping at the 1988 Calgary Winter Games: Men's Normal Hill, Individual Jump 1. sports-reference.com. [dostęp 2016-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-07-22)]. (ang.).
  47. ↑ Ski Jumping at the 1988 Calgary Winter Games: Men's Normal Hill, Individual Jump 2. sports-reference.com. [dostęp 2016-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-07-22)]. (ang.).
  48. ↑ Ski Jumping at the 1988 Calgary Winter Games: Men's Large Hill, Individual Jump 1. sports-reference.com. [dostęp 2016-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-07-22)]. (ang.).
  49. ↑ Ski Jumping at the 1988 Calgary Winter Games: Men's Large Hill, Individual Jump 2. sports-reference.com. [dostęp 2016-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-07-22)]. (ang.).
  50. ↑ Seefeld AUT 1985.01.20 MS World Ski Championshps. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2016-09-02].
  51. ↑ Seefeld AUT 1985.01.26 MS World Ski Championshps. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2016-09-02].
  52. ↑ Oberstdorf BRD 1987.02.15 MS World Ski Championshps. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2016-09-02].
  53. ↑ Oberstdorf BRD 1987.02.20 MS World Ski Championshps. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2016-09-02].
  54. ↑ Lahti FIN 1989.02.20 MS World Ski Championshps. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2016-09-02].
  55. ↑ Lahti FIN 1989.02.25 MS World Ski Championshps. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2016-09-02].
  56. ↑ Turniej Czterech Skoczni 1984/1985. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2016-09-02].
  57. ↑ Turniej Czterech Skoczni 1985/1986. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2016-09-02].
  58. ↑ Turniej Czterech Skoczni 1986/1987. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2016-09-02].
  59. ↑ Turniej Czterech Skoczni 1987/1988. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2016-09-02].
  60. ↑ Turniej Czterech Skoczni 1988/1989. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2016-09-02].
  61. ↑ Turniej Czterech Skoczni 1989/1990. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2016-09-02].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of Japan (bordered).svg
Flag of Japan (bordered, unrounded corners)
Flag of SFR Yugoslavia.svg
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of Yugoslavia (1946-1992).svg
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Civil Ensign of Switzerland.svg
Flag of Switzerland at sea
Flag of Spain (1977–1981).svg
Autor: Miguillen, Licencja: CC BY-SA 4.0
Flag ok Spain (1977-1981)
Flag of Finland.svg
Flaga Finlandii
Flag of Slovenia (bordered).svg
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Miyanomoriskijump.jpg
Miyanomori ski jumping hill in Sapporo
Seefeld Seelos Schanzen.jpg
Autor: Chianti, Licencja: CC BY-SA 3.0
Seefeld, Tirol: ski jumping hill Toni Seelos
Flag of Czechoslovakia (bordered).svg

Created by Palffy.

The flag of Czechoslovakia with a border.
Flag of Spain (1977 - 1981).svg
Autor: Miguillen, Licencja: CC BY-SA 4.0
Flag ok Spain (1977-1981)