Bernhard Hoetger

Bernhard Hoetger

Bernhard Hoetger, ok. 1924 roku
Data i miejsce urodzenia	4 maja 1874 Hörde
Data i miejsce śmierci	18 lipca 1949 Interlaken
Narodowość	niemiecka
Dziedzina sztuki	malarstwo, rzeźbiarstwo
Epoka	ekspresjonizm

(c) Uwe Barghaan, CC BY-SA 3.0

Relief Frühling, Darmstadt, 1912–1914

(c) I, Gepardenforellenfischer, CC BY-SA 2.5

Niedersachsenstein, Worpswede, 1922

Haus Atlantis przy Böttcherstraße w Bremie

Bernhard Hoetger (ur. 4 maja 1874 w Hörde, zm. 18 lipca 1949 w Interlaken) – niemiecki rzeźbiarz, malarz, architekt i rzemieślnik, ekspresjonista.

Życiorys

Hoetger urodził się 4 maja 1874 roku w Hörde jako syn krawca Johanna Schmieda i jego żony Theodory Bahne^[1].

W latach 1888–1892 odbył praktykę w zakładzie rzeźbiarskim w Detmold, a następnie wyruszył w podróż czeladniczą przez Saksonię, zdobywając m.in. praktykę w zakładzie stolarstwa sakralnego w Wiedenbrück^[1]. W latach 1897–1900 studiował rzeźbę pod kierunkiem Karla Janssena (1855–1927) w Kunstakademie Düsseldorf^[1]. W latach 1900–1907 przebywał w Paryżu, gdzie spotykał się z dziełami francuskiego rzeźbiarza Auguste’a Rodina (1840–1917) i Aristide’a Maillola (1861–1944)^[1].

W 1906 roku spotkał w Paryżu prekursorkę malarstwa ekspresjonistycznego Paulę Modersohn-Becker (1876–1907) oraz bankiera Augusta von der Heydta (1851–1929), który został jego mecenasem^[1]. Poprzez von der Heydta Hoetgerem zainteresował się wielki książę Hesji Ernest Ludwik, który sprowadził artystę w 1910 roku do Darmstädter Künstlerkolonie^[1], a Hoetger uzyskał w Darmstadt profesurę^[2].

W 1914 roku Hoetger przeniósł się do kolonii artystycznej Worpswede, gdzie według własnego projektu zbudował „Brunnenhof”^[1].

W 1916 roku sporządził dla niemieckiego fabrykanta Hermanna Bahlsena (1859–1919) plany nowego miasta TET-Stadt koło nowej fabryki Bahlsena, których nie zrealizowano z powodu wybuchu I wojny światowej i śmierci przedsiębiorcy^[1]. Od 1918 roku przyjaźnił się z Ludwigiem Roseliusem (1874–1943) przedsiębiorcą na rynku kawy, który umożliwił mu uczestnictwo w charakterze architekta pracach przy przeprojektowaniu Böttcherstraße w Bremie^[1]. Ulica została ukończona w 1931 roku^[3], a jednym z jej charakterystycznych budynków stał się Haus Atlantis^[4].

W Worpswede Hoetger zaprojektował dla Roseliusa kawiarnię „Kaffee Worpswede” i salę wystawienniczą „Große Kunstschau”^[3]. W 1922 roku wzniósł w Worpswede Niedersachsenstein – ekspresjonistyczny ceglany pomnik upamiętniający poległych podczas I wojny światowej^[3].

W 1931 i 1937 roku Hoetger odbył podróże do Portugalii, gdzie namalował serię akwarel przedstawiającymi lokalne krajobrazy^[1].

W okresie III Rzeszy Hoetger, podobnie jak jego patron Roselius, sympatyzował z narodowymi socjalistami i wstąpił do NSDAP^[3]. W 1936 roku podczas zjazdu NSDAP w Norymberdze Hitler zaliczył prace Hoetgera do sztuki wynaturzonej, a artysta został usunięty z partii^[3]. Sam Hoetger wycofał się z życia publicznego w 1934 roku, zamieszkał w Berlinie i zwrócił się ku grafice i malarstwu olejnemu^[1]. W 1946 roku Hoetger zamieszkał w Szwajcarii^[3].

Zmarł 18 lipca 1949 roku w Interlaken^[1].

Twórczość

Wpływ na wczesną twórczość Hoetgera miały impresjonistyczne prace Rodina i secesja^[2]. Głównym dziełem tego okresu jest półakt kobiecy „Fécondité” (1904)^[1]. Kolejne prace Hoetgera pozostawały pod wpływem Maillola – by uzyskać efekt sztywności i monumentalności, artysta stosował zabiegi znane ze sztuki egipskiej i hinduskiej^[1]. Krytycy uważali jego twórczość za eklektyczną^[1]. Sam Hoetger podporządkowywał materiał historyczny obowiązującym zasadom projektowania – od impresjonizmu i secesji po ekspresjonizm i kubizm^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Wolfgang Beeh: Hoetger, Bernhard. W: Neue Deutsche Biographie. T. 9. 1972, s. 370. (niem.)
• Peter Gössel, Gabriele Leuthäuser: Architecture in the Twentieth Century, Volume 1. Taschen, 2001. ISBN 978-3-8228-1162-7. [dostęp 2019-05-21]. (ang.)

Linki zewnętrzne

• Bettina Vaupel: Bernhard Hoetger in Worpswede und Bremen Weites Land für große Kunst (niem.). W: www.monumente-online.de [on-line]. [dostęp 2019-05-21].