Bernice Kolko

Bernice Kolko
Data i miejsce urodzenia

2 listopada 1905
Grajewo

Data i miejsce śmierci

ok. 15 grudnia 1970
Meksyk

Zawód, zajęcie

fotografka

Bernice Kolko (ur. 2 listopada 1905 w Grajewie, zm. ok. 15 grudnia 1970 w Meksyku) – fotografka żydowskiego pochodzenia, przyjaciółka Fridy Kahlo[1].

Życiorys

Była najmłodszym dzieckiem w rodzinie, miała dwie siostry i brata. W 1920 matka Bernice wyemigrowała wraz z nią do Chicago, na co złożyło się kilka przyczyn – żydowskie pochodzenie, pogarszająca się sytuacja finansowa rodziny oraz śmierć ojca[2]. Matka Bernice zmarła w 1922[3]. W 1926 Kolko ukończyła Crane High School w Chicago i wyszła za mąż. W 1929 w Nowym Jorku urodziła syna Eugena. Nie jest znane imię ojca dziecka[1][2]. Wówczas Bernice otrzymała amerykańskie obywatelstwo[4].

W 1932 wyjechała do Europy. Na uniwersytecie w Wiedniu uczęszczała na zajęcia z fotografii prowadzone przez prof. Rudolfa Koppitza, klasyka piktorializmu. Wróciła do USA w 1934 i zaczęła pracę w Nowym Jorku jako niezależna fotografka[1]. Wykonywała m.in. portrety dzieci w Harlemie[2]. W 1935 brała udział w Collective Exhibition w Nowym Jorku oraz w wystawie w Arts and History Museum w Evansville[1]. W ramach rządowych działań wspierających sztukę zaprezentowała projekt Twarze[2]. W 1942 pracowała w fabryce Lockheed w Los Angeles. W 1944, mając licencję uzyskaną z fabryki, zaciągnęła się do Korpusu Kobiecej Armii USA jako fotografka wojenna[1].

Po zakończeniu II wojny światowej otrzymała status weterana[2]. W 1946–1947 mieszkała w Riverside w Kalifornii. Prowadziła prace nad fotografią eksperymentalną, uczęszczała na kursy fotografii komercyjnej w Art Center School w Los Angeles. Tam poznała Mana Raya, z którym współpracowała[1][4]. W 1951 studiowała w miejskim koledżu w Los Angeles. W październiku wyjechała na wakacje do Meksyku, gdzie zaczęła projekt Kobiety Meksyku[1].

W 1953 zaczęła się jej bliska przyjaźń z Fridą Kahlo i Diego Riverą. Z Riverą, który zaprosił ją do Meksyku, poznali się w Chicago. Od tej pory często gościła w „Niebieskim Domu” w Coyoacán[3]. Obie artystyki ciepło o sobie mówiły, a Frida wspominała Bernice w swoim pamiętniku[4]. Kolko znała się też z malarzami: Davidem Alfaro Siqueirosem, Chavezem Morado oraz Olgą Costą[1]. Wśród jej znajomych byli Ruth Bernhard, Edward Weston oraz Dorothei Lange, której zrobiła kilka zdjęć[2][3][4].

Aktywność w Meksyku zaowocowała nie tylko fotografiami, na których Bernice Kolko uwieczniła Fridę Kahlo w swobodnym, codziennym wizerunku, oraz pośmiertnymi czarno-białymi zdjęciami malarki[3], ale też rozwojem zainteresowania fotografią uliczną. W 1955 w Bellas Artes National Institute (Pałac Sztuk Pięknych) w Meksyku zorganizowano wystawę Kobiety Meksyku, która była pierwszą indywidualną wystawą Kolko w tym kraju. Była prawdopodobnie pierwszą kobietą fotografką, której prace pokazano w Bellas Artes. Wystawa prezentowała kobiety w różnym wieku w codziennych i oficjalnych sytuacjach[2][5]. W 1961 wystawę Rostros de México (Twarze Meksyku) pokazano na uniwersytecie w Guanajuato[1]. Łącznie prace Bernice Kolko wystawiano w Meksyku 50 razy[6]. Jej twórczość pokazywano także w Jerozolimie (122 zdjęcia z serii Twarze Meksyku). Fotografowała również na ulicach Jerozolimy, co pozwoliło na zgromadzenie materiału do jej pierwszej książki Rostros de Israel (Twarze Izraela). W tym czasie zaczęła jej dokuczać jaskra[2].

W 1962 magazyn „Artes de México” poświęcił numer specjalny tematyce targów i kupców, ilustrowany jej fotografiami. W tym czasie podróżowała po Azji (Sajgon, Karaczi, Mjarma, Formosa, Indie, Tajlandia, Japonia). W 1966 jej fotografie pokazano w galerii w Mexican American Cultural Relations Institute w Meksyku. Uniwersytet w Meksyku opublikował książkę Twarze Meksyku, natomiast Instytutu Antropologii tejże uczelni pokazał wystawę The Indian world of Bernice Kolko. W tym czasie kontynuowała podróże, tym razem po Ameryce Południowej (Peru, Ekwador, Boliwia, Brazylia, Argentyna). W 1970 wystawę Twarze Meksyku pokazano w Puebla oraz w Muzeum Człowieka w San Diego w Kalifornii[1].

Bernice Kolko zmarła podczas przygotowań do wyjazdu do Ameryki Południowej[1]. Chorowała na artretyzm[3].

Upamiętnienie

W 2017, upamiętniając 110. rocznicę urodzin Fridy Kahlo, w Centrum Kultury Zamek w Poznaniu zorganizowano wystawę „Frida Kahlo i Diego Rivera. Polski kontekst”. Oprócz prac Fridy i Diego zaprezentowano fotografie Benice Kolko, prace uczennicy Fridy i Diego, Fanny Rabel, artystki polsko-żydowskiego pochodzenia, a także materiały poświęcone Wystawie Sztuki Meksykańskiej w Polsce, która odbyła się w Warszawie w 1955[7][8].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k Bernice Kolko – Photographer, www.bernicekolko.org [dostęp 2021-03-30].
  2. ↑ a b c d e f g h Co łączy Polskę z Meksykiem?, Onet Podróże, 23 maja 2020 [dostęp 2021-03-30] (pol.).
  3. ↑ a b c d e Bernice Kolko. Fotografka, która kolorową Fridę uwieczniła na czarno-białym pośmiertnym zdjęciu • IgiMag, IgiMag, 4 lutego 2018 [dostęp 2021-03-30] (pol.).
  4. ↑ a b c d Przyjaciółka i uczennica – polskie wątki w biografii Fridy Kahlo, Culture.pl [dostęp 2021-03-30] (pol.).
  5. ↑ Wystawa: Frida Kahlo. Die Gesichter Mexikos. Faces of Mexico (Berlin), Tomiga Blog, 17 marca 2019 [dostęp 2021-03-30] (pol.).
  6. ↑ Bernice Kolko – uchwycić Fridę, fotopakiet.pl [dostęp 2021-03-30].
  7. ↑ Wystawa Frida Kahlo i Diego Rivera. Polski kontekst – Mediateka CK ZAMEK [dostęp 2021-03-30] (pol.).
  8. ↑ Ukradziona wystawa, Czas Kultury [dostęp 2021-03-30] (pol.).