Berno z Reichenau

Berno z Reichenau
Opat
Płyta nagrobna opata Berno w katedrze św. Marii i św. Marka w Mittelzell, Reichenau
Data urodzenia	ok. 978
Data i miejsce śmierci	7 czerwca 1048 Reichenau
Opat klasztoru Reichenau
Okres sprawowania	1008–1048
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Śluby zakonne

Berno z Reichenau także niem. Bern^[1] (ur. ok. 978, zm. 7 czerwca 1048 w Reichenau) – duchowny Kościoła rzymskokatolickiego, opat klasztoru Reichenau (1008–1048).

Życiorys

Berno kształcił się w klasztorach benedyktyńskich w Fleury (do 999 roku) i Prüm^[2][1]. W 1008 roku powołany na stanowisko opata w Reichenau przez króla Henryka II Świętego (973/978–1024)^[2][1]. Berno przeprowadził reformę klasztoru i skonsolidował jego stosunki gospodarcze^[2].

Za czasów Berno odbudowano katedrę św. Marii i św. Marka w Mittelzell i wzniesiono m.in. trzy nawy oraz masywny westwerk z wieżą^[2].

Berno wspierał Henryka II, któremu towarzyszył w 1013 roku w wyprawie do Rzymu i koronacji na cesarza^[3]. Henrykowi III (1017–1056) dedykował część swoich dzieł^[2][1].

Obok Hermana z Reichenau (1013–1054) był jednym z najbardziej wszechstronnych ówczesnych uczonych^[2]. Utrzymywał kontakty z arcybiskupem Moguncji Aribo (990–1031), arcybiskupem Kolonii Pilgrimem (zm. 1036), arcybiskupem Magdeburga Gero z Magdeburga (zm. 1023), biskupem Liège Wazo (985–1048) oraz z królem Węgier Stefanem I (969–1038)^[1]. Dzieła Berno obejmują prace z zakresu liturgii (m.in. Liber qualiter adventus celebretur, Dialogus qualiter quatuor temporum ieiunia per sua sabbata sunt observanda^[1]), teologii (m.in. De concordia officiorum^[1]), hagiografii i teorii muzyki (m.in. Musica, De varia Psalmorum atque cantuum modulatione, De consona tonorum diversitate^[3], zbiór chorałów gregoriańskich^[2])^[2], a także kompozycje hymnów i liturgii godzin^[1].

Berno zmarł 7 czerwca 1048 roku w Reichenau^[2][1].

Przypisy