Berthold von Henneberg
| ||
| Kraj działania | Święte Cesarstwo Rzymskie | |
| Data urodzenia | ok. 1441/1442 | |
| Data śmierci | 21 grudnia 1504 | |
| Arcybiskup Moguncji | ||
| Okres sprawowania | 1484-1504 | |
| Wyznanie | katolicyzm | |
| Sakra biskupia | 1484 | |
Berthold von Henneberg(ur. 1441/1442?, zm. 21 grudnia 1504) – biskup Moguncji, kanclerz Rzeszy.
Był dwunastym dzieckiem grafa Jerzego von Henneberg-Römhild – szlacheckiej rodziny z Frankonii i Turyngii. Jednym z jego braci był biskup Bambergu Filip von Henneberg.
Przeznaczony do stanu duchownego, od młodych lat dzierżył stanowiska kościelne w Strasburgu, Kolonii i Bambergu. Po 1464 pełnił funkcje w kapitule w Moguncji. W 1475 został dziekanem. Ukończył studia w Erfurcie i Padwie. Był uczniem Mikołaja z Kuzy.
20 maja 1484, w wieku 43 lat, został jednogłośnie wybrany na biskupa Moguncji, jako następca Albrechta Wettina. Będąc biskupem, księciem Rzeszy i władcą biskupiego księstwa dbał o bezpieczeństwo i porządek publiczny. Wprowadzał pokoje ziemskie między zwaśnionym rycerstwem. Popierał cenzurę kościelną, ale wspomagał uniwersytety, które propagowały idee humanizmu. Odbył dwa synody prowincjonalne w 1487 (w trzecim roku swoich rządów) i 1499.
22 marca 1485 wydał oficjalny zakaz publikowania Pisma Świętego w językach narodowych. 4 stycznia 1486 roku edykt ten utrzymał w mocy. Edykt ten zabraniał tłumaczenia Biblii z łaciny i greki a także rozpowszechniania takich przekładów pod karą ekskomuniki, konfiskaty takich egzemplarzy oraz karą grzywny. Uznawał on język niemiecki jako nienadający się do przekładu Pisma Świętego[1].
Był znany na dworze cesarskim. Od 1467 działał u boku cesarza Fryderyka III. W 1494 objął kierownictwo cesarskiej kancelarii. Brał udział w słynnym sejmie w Wormacji w 1495. Został obrany przez książąt na rzecznika stanów Rzeszy. Pertraktował z cesarzem Maksymilianem. Przyczynił się do uchwalenia reform ustrojowych Rzeszy: ogłoszenia wieczystego pokoju wormackiego (landfrydu), założenia Sądu Kameralnego Rzeszy, Rady Cesarskiej (która szybko zanikła) i wprowadzenia stałego podatku na rzecz wojska[2].
Zmarł w 1504 po długiej chorobie, w wieku 63 lat. Jego następcą na tronie biskupim został Jakub von Liebenstein.
Przypisy
- ↑ Rajmund Pietkiewicz: Pismo Święte w języku polskim w latach 1518–1638. Sytuacja wyznaniowa w Polsce a rozwój edytorstwa biblijnego. Wrocław: Uniwersytet Wrocławski. Wydział Filologiczny, 2002, s. 60. ISBN 978-83-7014-812-6.
- ↑ Por. Michał Sczaniecki, Powszechna historia państwa i prawa, oprac. Katarzyna Sójka-Zielińska, Warszawa 1995, s. 148 i 260.