Beskid Makowski
Zasięg regionu w obrębie Polski | |
Megaregion | |
---|---|
Prowincja | |
Podprowincja | |
Makroregion | |
Mezoregion | Beskid Makowski |
Zajmowane jednostki administracyjne |
Beskid Makowski (dawniej nazywany Beskidem Średnim, 513.48) – grupa górska, część Beskidów Zachodnich. Od zachodu sąsiaduje z Beskidem Małym, Kotliną Żywiecką i Beskidem Żywieckim, od północy z Pogórzem Wielickim, od wschodu z Beskidem Wyspowym, od południa z Kotliną Rabczańską, Pasmem Babiogórskim i pasmem Beskidów Orawskich (po słowackiej stronie). Najwyższym szczytem jest Mędralowa (1169 m)[1].
Granice
Według Jerzego Kondrackiego, autora naukowo opracowanej regionalizacji geograficznej Polski granice Beskidu Makowskiego są następujące[1]:
- granica zachodnia: od przełęczy Głuchaczki na granicy polsko-słowackiej potokiem Przybyłka, rzeką Koszarawą w dół, zachodnim podnóżem Pasma Pewelskiego do rzeki Łękawki, Łękawką w górę i Kocońką w dół, Lachówką do Stryszawki, nią do ujścia do Skawy; Skawą dalej w dół na północ, do Skawiec.
- granica północna: po północnej stronie Pasma Babicy do Myślenic.
- granica wschodnia: od Myślenic w górę doliną Raby i jej dopływu Krzczonówki.
- granica południowa: doliną górnej Skawy do ujścia Skawicy oraz doliną Skawicy od ujścia po Przełęcz Jałowiecką Północną na granicy polsko-słowackiej.
Przy tak wyznaczonych granicach Beskid Makowski ma powierzchnię ok. 900 km², długość ok. 60 km i szerokość 15 km[1].
Na mapach jednak i w przewodnikach zwykle spotkać się można z innym podziałem, w którym do Beskidu Makowskiego dodatkowo zaliczane jest jeszcze całe Pasmo Lubomira i Łysiny oraz Zębalowa[2][3]. Pasmo Przedbabiogórskie, czasami zaliczane jest do Beskidu Żywieckiego.
Rzeźba terenu
Beskid Makowski zbudowany jest z piaskowców magurskich przewarstwionych warstwami łupków. W łupkach wyrzeźbione zostały doliny rzeczne. Składa się z wielu rozczłonkowanych pasm górskich i wzniesień. Są to (w nawiasie najwyższy szczyt pasma)[1]:
- Pasmo Pewelskie (Baków 766 m)
- Pasmo Laskowskie (Łosek lub Lasek 876 m)
- Pasmo Chełmu (Chełm 603 m)
- Pasmo Babicy (Babica 727 m)
- Pasmo Koskowej Góry (Koskowa Góra 866 m)
- Pasmo Przedbabiogórskie (Mędralowa 1169 m). Składa się z Grupy Mędralowej, Pasma Jałowieckiego i Pasma Solnisk[4].
Klimat
Na klimat w Beskidzie Makowskim wpływa zróżnicowana rzeźba terenu. Średnia temperatura wynosi od 5 do 7 °C. Wiosna trwa długo i jest chłodna i deszczowa, nawroty niskiej temperatury występują aż do maja. Lato bywa trochę cieplejsze niż w Beskidzie Żywieckim, lecz trwa tyle samo. Jesień jest długa i sucha. Notowane są częste wahania temperatury, tak, jak i w reszcie regionu. Zima utrzymuje się zazwyczaj od końca listopada do marca. Przeciętnie najwięcej opadów zaobserwowano w czerwcu i w sierpniu, a najmniej w październiku, średnia roczna wynosi 800 mm. Podobnie jak w Beskidzie Wyspowym zdarzają się tu inwersje temperatury.
Ludność
Jest to obszar dość gęsto zaludniony. Lasy występują głównie na wyższych grzbietach górskich, natomiast doliny i śródgórskie zrównania zajęte są pod uprawy rolne i osady ludzkie[1]. Na terenie Beskidu Makowskiego znajdują się 4 miasta: Maków Podhalański, Sucha Beskidzka, Jordanów oraz Myślenice[2].
Zagospodarowanie turystyczne
Schroniska
Na obszarze Beskidu Makowskiego brak jest obiektów wybudowanych i administrowanych przez PTTK. Jedyną górską bazę noclegową stanowią schroniska prywatne i chatki studenckie:
- Schronisko „Zygmuntówka” na Przełęczy Klekociny
- Schronisko „Opaczne” na Przełęczy Opaczne
- Studenckie Schronisko Turystyczne „Lasek” pod szczytem Łoska
- Studencki Schron Turystyczny „Pod Solniskiem” w Lachowicach-Adamach
- Schronisko „Opaczne” na Przełęczy Opaczne
Szlaki turystyczne
- Pasmo Przedbabiogórskie
- Zawoja Dolna – Zawoja Przysłop – Sucha Beskidzka dw. PKP
- Stryszawa – Zawoja Przysłop
- Zawoja Centrum – Przełęcz Przysłop – Zawoja Przysłop – Sucha Beskidzka dw. PKP
- Maków Podhalański – Grzechynia – dojście do szlaku czerwonego (jw.)
- Przełęcz Przysłop – Kiczora – Przełęcz Kolędówki – Przełęcz Opaczne – Jałowiec – Lachów Groń – Koszarawa
- Zawoja Centrum – Przełęcz Kolędówki – Siwcówka – Opuśniok – SST Pod Solniskiem – Hucisko – Koszarawa-Cicha – Beskidek – Przełęcz Klekociny – Przełęcz Jałowiecka Północna
- Zawoja Wełcza – Jałowiec – Przełęcz Cicha – Opuśniok – Lachowice
- Przyborów – Jaworzyna – Mędralowa Zachodnia
- Główny Szlak Beskidzki na odcinku: Przełęcz Głuchaczki – Mędralowa Zachodnia – Mędralowa – Przełęcz Jałowiecka
- Krzyżówki – Bacówka „Viktoria K” – przełęcz pod Małą Mędralową – Hala Kamińskiego – Zawoja Czatoża
- Zawoja Dolna – Zawoja Przysłop – Sucha Beskidzka dw. PKP
- Pasmo Laskowskie
- Koszarawa – SST Lasek – Łosek – Przyborów
- Pasmo Pewelskie
- Ślemień – Gachowizna – Hucisko
- Jeleśnia – Janikowa Grapa – Gachowizna
- Ślemień – Gachowizna – Hucisko
- Pasmo Koskowej Góry
- Sucha Beskidzka – Mioduszyna – Maków Podhalański
- Maków Podhalański – Stańkowa – Koskowa Góra – Parszywka – Przełęcz Dział – Groń – Pcim
- łącznikowy pomiędzy niebieskim i żółtym (jw.)
- Maków Podhalański – Budzów
- Bieńkówka – Koskowa Góra – Przełęcz Jabconiówka – Groń – Zarębki – Jordanów
- Osielec – Groń (810 m) – Skomielna Czarna – Tokarnia- Knapówka – Groń – Stróża
- Zębalowa – Tokarnia – Groń – Zawadka – dojście do szlaku żółtego pod Kotoniem
- Lubień – Zębalowa – Krzeczów
- Sucha Beskidzka – Mioduszyna – Maków Podhalański
- Pasmo Babicy
- Mały Szlak Beskidzki na odcinku: Zembrzyce – Chełm – Zachełmna – Palcza – Bieńkowska Góra – Babica – Trzebuńska Góra – Sularzowa – Myślenice
- Stryszów – Chełm
- Budzów – Mysia Góra – Przełęcz Wrotka – Stronie
- Przełęcz Wrotka – Skawinki
- Przełęcz Sanguszki – Krowia Góra – Bieńkówka
- łącznikowy pomiędzy szlakiem niebieskim (jw.) i czerwonym Małym Szlakiem Beskidzkim
- Stróża – dojście do szlaku czerwonego Małego Szlaku Beskidzkiego pod Sularzową
- Mały Szlak Beskidzki na odcinku: Zembrzyce – Chełm – Zachełmna – Palcza – Bieńkowska Góra – Babica – Trzebuńska Góra – Sularzowa – Myślenice
Przypisy
- ↑ a b c d e Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2, OCLC 830133845 .
- ↑ a b Beskid Wyspowy 1:50 000. Mapa turystyczna, Kraków: Compass, 2006, ISBN 83-89165-86-4
- ↑ Andrzej Matuszczyk, Beskid Wyspowy, Pruszków: Rewasz, 2001, ISBN 83-85557-86-5
- ↑ Stanisław Figiel, Piotr Krzywda, Beskid Żywiecki, Rewasz, 2006, ISBN 83-89188-59-7
Linki zewnętrzne
- Mapa turystyczna Beskidu Średniego (Makowskiego) wydawnictwa Compass w formie elektronicznej. compass.krakow.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-15)].
- Galeria zdjęć Beskidu Makowskiego
Media użyte na tej stronie
Czarny szlak turystyczny.
Niebieski szlak turystyczny.
Czerwony szlak turystyczny.
Żółty szlak turystyczny.
Zielony szlak turystyczny.
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Polana Pękalówka w Beskidzie Makowskim i panorama widokowa
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Hala Trzebuńska na Jałowcu w Paśmie Jałowieckim. Widok na Babią górę, Mędralową i Czerniawę Suchą
Autor: D T G, Licencja: CC BY-SA 4.0
Beskid Makowski according to Jerzy Kondracki; The background is the Stamen Terrain from openstreetmaps.org
Autor: Qqerim, Licencja: CC BY-SA 4.0
Physico-geographical regionalization of Poland
Mezoregion 513.48 Maków Beskid
Regionalizacja fizycznogeograficzna Polski
Autor: Giraff camelopardalis (pl-wiki), Licencja: CC-BY-SA-3.0
Widok z hali Lachów Gronia (Beskid Żywiecki) na Jałowiec 1111 m n.p.m.
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Osiedla Zawoi i szczyt Solnisko w Paśmie Przedbabiogórskim (Jałowieckim)
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Kapliczka w Tokarni na osiedlu Jaworzyny pod Jaworzyńskim Wierchem
Autor: Samsong, Licencja: CC BY-SA 3.0
Pasmo Pewelsko-Ślemieńskie widok z południa na (od lewej): Baków (Czeretnik) (766 m n.p.m.) i Gachowizna (758 m n.p.m.). W dolinie wieś Hucisko.
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Pasmo Koskowej Góry w Beskidzie Makowskim. Widok z Urbaniej Góry