Beskid Węgierski

Beskid Węgierski
Widok na grzbiet ze szlaku ze Szczyrku na Skrzyczne. Od lewej: Kotarz, Hyrca, Beskidek
Państwo	Polska
Pasmo	Beskid Śląski, Karpaty
Wysokość	929 m n.p.m.
Położenie na mapie Beskidu Śląskiego Beskid Węgierski
49°41′N 18°58′E/49,683333 18,966667

Beskid Węgierski – ogólna nazwa dosyć wyrównanego (ok. 900 m n.p.m.) odcinka głównego grzbietu Pasma Baraniej Góry w Beskidzie Śląskim, między Kotarzem na południowym zachodzie a Beskidkiem na północnym wschodzie. Grzbiet ten rozdziela dolinę Żylicy ze Szczyrkiem od doliny Węgierskiego Potoku z zabudowaniami Brennej.

Stoki wspomnianego grzbietu od strony Brennej pokryte były licznymi drobnymi polanami, wchodzącymi dawniej wraz z otaczającymi je lasami w skład wielkiego szałasu „węgierskiego”. Szałas, istniejący tu już w 1. połowie XVIII w., założył najprawdopodobniej jakiś przybysz z ówczesnych Węgier (stąd nazwa szałasu, potoku i góry): nazwisko Madzia (pierwotnie Madziar?), notowane wówczas w Brennej, do dziś jest popularne w tej wsi. W 1913 roku działały tu dwa szałasy, na których wypasano łącznie ok. 260 owiec. Ich zabudowania istniały jeszcze w latach 30. XX w. dość nisko w dolinie Węgierskiego Potoku.

Najwyższym wzniesieniem grzbietu jest Hyrca (929 m n.p.m.). Z doliny Węgierskiego Potoku w Brennej wyprowadza na jej szczyt ciąg dwóch podwójnych narciarskich wyciągów orczykowych o łącznej długości ok. 1100 m i łącznej różnicy pokonywanych wzniesień ok. 360 m (tzw. wyciągi na Kotarzu).

Grzbietem Beskidu Węgierskiego biegną czerwone znaki szlaku turystycznego z Przełęczy Salmopolskiej w masyw Klimczoka.

Bibliografia

• Mirosław Barański: „Beskid Śląski. Pasma Klimczoka i Równicy”, Wydawnictwo PTTK „Kraj”, Warszawa 1995, ​ISBN 83-7005-360-2​;